Βόλτα στο αττικό φως
κι έγινε ένα με αυτό
συννεφιά πεύκο κι ελιά
γύρω γραμμές λόφων
έσμιγαν τη γραμμή του
-ορίζοντας
μες στο φουστάνι της Αθηνάς
το γυμνό σώμα της γραφής
ένας φτερωτός ήχος χάθηκε στο θάμνο
πήρε την όψη κοκκινολαίμη
απλώνω σαν φύλλα τις λέξεις
στο λευκό τοίχο της σελίδας
μέχρι το περιθώριο
Δεν ξέρω άν γίνεται αυτό ”κάτι για τα μάτια”
ή κάτι για να μάς στεγάσει κάτω απ' το φως
μιά στήλη σκόνης
κάθε που ανατέλλει χορεύει στο φως
φωτεινή κηλίδα
στο χωματένιο πάτωμα
μαύρες χάντρες κισσού-διϋλισμένος διόνυσος
αντίδοτο στη μέθη
μιά φτερούγα στέγη
το σπίτι πετά
χάρις στα μελάνια
τέχνης ασιανής
γιατί είναι αλλαγή στο βλέμμα
ιδεογράμματα που μάς βλέπουν
όσο κοιτάζουμε
καθώς πατώ ξερά φύλλα
λίγο πριν τη βροχή
τα πρώτα σταλάματα
κροτούν το επερχόμενο εμβατήριο
ένα μαρς χειμερινό στου Ιούνη το καταμεσήμερο
-ο ιβίσκος σβήνει ο πόθος ανάβει-
το αφήνω να με πάει απόμακρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου