Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Le Roman de Troie. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Le Roman de Troie. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Η Βυζαντινή Ιλιάδα

Εχουμε αλλού γράψει (δες εδώ) για τις φράγκικες μεσαιωνικές διασκευές της Ιλιάδας, που οι περισσότερες ήταν φιλοτρωικές. Σε αυτές οι Ομηρικοί ήρωες περιγράφονται σαν δυτικοί ιππότες
Η Βυζαντινή απάντηση δεν άργησε... Να ένα δείγμα, έργο ανώνυμου:
(οποιαδήποτε σχέση με την πραγματική Ιλιάδα είναι απλά... συμπτωματική)




Και τότε Έκτωρ και Αχιλλεύς οι δυο συναπαντιώνται
όπου τίποτε ουκ αμελούν απαί τον θάνατό τους
τα κονδάρια έριψαν, βάνονται εις τα σπαθία
μέγαν καιρόν εκόπτοντο οι δυο καλοί στρατιώται
τον Έκτορα εδώκασιν ένα καλόν κονδάρι
μετά των δύο του χειρών κρούει τον Αχιλλέα
κακά και τον ελάβωσεν εις το μηρίν απάνω
ο Αχιλλεύς ως ένοιωσεν οτι ένι λαβωμένος
χωρίζεται τον Έκτορα, εξήλθεν του πολέμου
πολλά θλιμμένος λέγω σας πολλά ήτον λαβωμένος
ανεθυμώθη, τίποτε κανείς μηδέν ηρώτα
την πληγήν του εστύψασι και δυνατά την δένουν
πυρ απετά εκ το πρόσωπον, φαίνεται εκ τον θυμόν του
εδά ας φυλάγεται Έκτορας αν θέλει την ζωήν του
κονδάριν απήρεν φοβερό, χονδρό, ακονισμένον
και στρέφεται στον πόλεμον, τον Έκτορα γυρεύει
κάλλιον έχει τον θάνατον παρά να τον εγλύσει
πόλεμος ήτον φοβερός και μέγας υπερ μέτρου
μεγάλην βίαν έπαθον γυρεύοντα ο εις τον άλλον
ο Αχιλλεύς εδιάβανεν. όλοι άδειαν του κάμνουν
φωνή εσηκώθη φοβερά εις όλον το φουσσάτο
ότι Έκτορας εκρέμνισεν Έλληναν βασιλέα
μετά βίας ετράβησεν έξω να τον εβγάλη
το σκουτάριν απόσκεπον είχεν, και παραχρήμα
όθεν έρχεται η φωνή εκεί τρέχει και ο Αχιλλέας
ως είδεν και τον Έκτοραν εχάρηκεν μεγάλως
εις αύτον εκατέβηκεν, κονδαρέαν τον εδώκεν
λουρίκιν ουκ εμπόρεσε αϊλή να τον κρατήσει    λουρίκιν = θώρακας
το συκωτοπλεμμόνιν του έχυσεν απάνω εις την σέλλαν
ως ότου στρέψεις οφθαλμόν εξέψυξεν ο ήρως
εις την γην τον εξάπλωσεν όλον αποθαμμένον


Να και ο θρήνος της Ωραίας Ελένης, που απευθύνεται στον Πρίαμο και την “κυρά 'Κουβά”(Εκάβη) και που την θέλανε τόσοι... “Αμιράδες” (Εμίρηδες) και “Κόντοι” (Κόμητες)

Βασιλείς τόσα πλούσιοι, ευγενικοί αμιράδες
δουκάδες τόσοι ευγενικοί, κόντοι και μεγιστάνοι
οπόυ δι εμέν εχάθηκαν και πως να ζω στον κόσμον;
δι εμέ χήραις εγίνησαν οι αρχόντισσες του κόσμου
ποτέ μην είχα γεννηθεί, μ΄είχα φανεί εις τον κόσμον
δίκαιον να ποικεν Πρίαμος να βάλει να με σφάξουν
ότι δι εμέν χάνεται αυτός και η γενεά του
και τα καλά του τα παιδία, οι λαμπροί καβαλλάροι
κυρά 'Κουβά βασίλισσα, τι κάμνεις εξ εμένα;
ποτέ γυνή ουκ έκαμεν καλλιώτερα παιδία
ωσάν εσύ τα έποικες κυρά μου δέσποινά μου
δι εμένα εθανατώθησαν διατί δεν με σκοτώνεις;


Αναδημοσιεύεται από τα "Ακριτικά Έπη"

του Δημήτρη Σκουρτέλη

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Το "Μυθιστόρημα της Τροίας". Τα ομηρικά έπη στην μεσαιωνική Δύση




Εικονογράφηση του "Μυθιστορήματος της Τροίας"
Κατά τον Μεσαίωνα, τα αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά λογοτεχνικά έργα διαδόθηκαν, κυρίως, μέσω του Βυζαντίου σε ολόκληρο το γεωγραφικό πλάτος της Ευρώπης. Τα έπη του Ομήρου αλλά και η αρχαία ελληνική ιστορία, επηρέασαν την λογοτεχνία της μεσαιωνικής Ευρώπης.

Οι αφηγήσεις των λογοτεχνικών έργων που γεννήθηκαν έτσι στη Δύση, συγκεντρώθηκαν σε θεματικούς κύκλους, τον Μέγα Αλέξανδρο, τις Θήβες, και κυρίως τον τρωικό πόλεμο. Ο τρωικός κύκλος είχε ιδιαίτερη σημασία, γιατί υπήρχε διαδεδομένη και η αντίληψη ότι οι Δυτικοί, και ειδικά οι βασιλικοί τους οίκοι, ήταν απόγονοι Τρώων. Τα αρχαία έπη διασκευάστηκαν τόσο πολύ στην Δύση, ώστε οι ήρωες παριστάνονται ως μεσαιωνικοί ιππότες. Το λογοτεχνικό αυτό είδος ευδοκίμησε, από τον 11ο ως τον 14ο αιώνα μ.Χ.

Περισσότερα, εδώ: