Κ.Π. Καβάφης "Δημητρίου Σωτήρος (162-150 π.X.)"

Επιγραφή από την Μ. Ασία
αναφέρουσα Έλληνες
που πήραν Ρωμαϊκά ονόματα

Aδιάφορον: επάσχισεν αυτός,
όσο μπορούσεν αγωνίσθηκε.
Και μες στην μαύρη απογοήτευσί του,
ένα μονάχα λογαριάζει πια
με υπερηφάνειαν· που, κι εν τη αποτυχία του,
την ίδιαν ακατάβλητην ανδρεία στον κόσμο δείχνει.

Διαβάστε το ποίημα εδώ

Βυζαντινός Αρχων, εξόριστος, στιχουργών

Οι ελαφροί ας με λέγουν ελαφρόν.

Στα σοβαρά πράγματα ήμουν πάντοτε

επιμελέστατος. Και θα επιμείνω,

ότι κανείς καλλίτερά μου δεν γνωρίζει

Πατέρας ή Γραφάς, ή τους Κανόνας των Συνόδων.

Εις κάθε αμφιβολίαν του ο Βοτανειάτης,

εις κάθε δυσκολίαν στα εκκλησιαστικά,

εμένα συμβουλεύονταν, εμένα πρώτον.

Aλλά εξόριστος εδώ (να όψεται η κακεντρεχής

Ειρήνη Δούκαινα), και δεινώς ανιών,

ουδόλως άτοπον είναι να διασκεδάζω

εξάστιχα κι οκτάστιχα ποιών—

να διασκεδάζω με μυθολογήματα

Ερμού, και Aπόλλωνος, και Διονύσου,

ή ηρώων της Θεσσαλίας και της Πελοποννήσου·

και να συνθέτω ιάμβους ορθοτάτους,

όπως —θα μ’ επιτρέψετε να πω— οι λόγιοι

της Κωνσταντινουπόλεως δεν ξέρουν να συνθέσουν.

Aυτή η ορθότης, πιθανόν, είν’ η αιτία της μομφής. 

Κ.Π. Καβάφης