ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

 

Όλες οι πληροφορίες εδώ:

https://press.ert.gr/.../trito-programma-pagkosmia-imera.../

Τάκης Παπατσώνης "Τῶν θυρῶν κεκλεισμένων"

 

Συμβαίνει νὰ σωπαίνει κάποτε ἡ Ἐκκλησία,
παρ᾿ ὅλο ποὺ τελεῖται γιορτὴ ἐπιβλητική.
Μὴν ἔχοντας καμπάνες, ἄμφια καὶ λιτανεία,
ξεχύνεται ἡ διάθεση ὅλη ἡ ἑορταστικὴ
στὴν ἐσωτερικὴ πιὰ λατρεία, καθιερωμένη
σὲ τέτοιες περιστάσεις. Καθὼς ὁ διπλανός σου
ἀγνοεῖ τί πανηγύρι μέσα σου ἔχει στηθεῖ,
μιὰ καὶ δὲν συμμετέχει σὲ τίποτα γνωστό του,
ξυπνάει καὶ σ᾿ ἀντικρύζει κι εὐθὺς ἀναρωτᾶται:
πῶς ἔτσι ὁ γείτονας μοῦ ξανάνθισε ἀδοκήτως;
ποιὸ Πάσχα τοῦ Κυρίου, ἔξω ταγμένου χρόνου,
γιορτάζει ἐν ἀγνοίᾳ τῶν ἄλλων χριστιανῶν;
Ἀδιάφορος πρὸς ὅλα, ὁ κρύφιος ἑορταστής.
Paratum est cor ejus γιὰ τὴ σπουδαία θυσία.
Στολίζει τοὺς βωμούς του, ὑψώνει τὴ Χαρὰ
καὶ τὴ μετουσιώνει σὲ σκεύη ἀχτιδωτά.
Μ᾿ εὐλάβεια ἀναλίσκει τὸ περιεχόμενό τους
κι ὕστερα κάμνει ἀπόλυση, τελείως μεταρσιωμένος.
Σημαίνουν τότε ἐντός του μυριάδες οἱ καμπάνες,
μὲ τέτοιο ἀλαλαγμό τους, ποὺ οὐδέποτε χαλκὸς
τραγούδησε στὴ γῆ μας μὲ τόσην εὐφροσύνη,
μὲ τόση φωτεινότητα καὶ τόσο διαυγῶς.

* Paratum est cor ejus: ἑτοίμη ἡ καρδία του

Κώστας Καρυωτάκης "Στο άγαλμα της Ελευθερίας που φωτίζει τον κόσμο"

 

Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνειτους ουρανούς το στέμμα σου. Το φως σου,χωρίς να καίει, τυφλώνει το λαό σου.Πεταλούδες χρυσές οι Αμερικάνοι, λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνεισήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου. Λευτεριά, Λευτεριά, θα σ’ αγοράσουνέμποροι και κονσόρτσια κι εβραίοι.Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη, πολλές οι αμαρτίες, που θα διαβάσουνοι γενεές, όταν σε παρομοιάσουνμε το πορτρέτο του Dorian Gray. Λευτεριά, Λευτεριά, σε νοσταλγούνε,μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι, όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπησαν έπαθλο του αγώνος, και μοχθούνε,και τη ζωή τους εξακολουθούνε,νεκροί που η καθιέρωσις τους λείπει.

ΤΕΛΕΤΗ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΒΡΑΒΕΙΟΥ ΕΞΑΙΡΕΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ 2025

 

Τελετή Απονομής των Ετήσιων Βραβείων Καθηγητών και Καθηγητριών του Πανεπιστημίου Αθηνών

 

Ο Πρύτανης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών καθηγητής Γεράσιμος Σιάσος έχει την τιμή να σας προσκαλέσει στην Τελετή Απονομής των Ετήσιων Βραβείων Καθηγητών και Καθηγητριών του Πανεπιστημίου Αθηνών για το ακαδημαϊκό έτος 2023-2024 στις κατηγορίες:

“Αναγνώρισης της Εξαιρετικής Προσφοράς στο Πανεπιστήμιο και την Κοινωνία“

“Εξαιρετικής Πανεπιστημιακής Διδασκαλίας“

“Αριστείας στην Έρευνα”.

Η τελετή θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη, 5 Μαρτίου 2025 και ώρα 19.00 στη Μεγάλη Αίθουσα του Πανεπιστημίου Αθηνών (κεντρικό κτήριο, Πανεπιστημίου 30).

Φιλοσοφική Σχολή

Δημήτριος Αγγελάτος, καθηγητής του Τμήματος Φιλολογίας

Σπυριδούλα Βαρλοκώστα, καθηγήτρια του Τμήματος Φιλολογίας

Link ιστοσελίδας: https://hub.uoa.gr/teleti-aponomis-ton-etision-vraveion-kathigiton-kai-kathigitrion-tou-panepistimiou-athinon/

 

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

 

ΚΩΣΤΑΣ ΟΥΡΑΝΗΣ “Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι…”

 

Στίχοι: Κώστας Ουράνης

Μουσική: Διάφανα Κρίνα Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι μες την κρύα μου κάμαρα όπως έζησα: μόνος. Στη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν' ακούω και τους γνώριμους θόρυβους που σκορπάει ο δρόμος. Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι μέσα σ' έπιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλία. Θα με βρουν στο κρεβάτι μου, θε να `ρθει ο αστυνόμος. Θα με θάψουν σαν άνθρωπο που δεν είχε ιστορία. Απ' τους φίλους που παίζαμε πότε πότε χαρτιά, θα ρωτήσει κανένας τους έτσι απλά: «Τον Ουράνη μην τον είδε κανείς; Έχει μέρες που χάθηκε...». Θ' απαντήσει άλλος παίζοντας: «Μ' αυτός έχει πεθάνει!». Μια στιγμή θ' απομείνουνε τα χαρτιά τους κρατώντας, θα κουνήσουν περίλυπα και σιγά το κεφάλι. Θε να πουν: «Τι `ναι ο άνθρωπος! Χθες ακόμα εζούσε...» και βουβοί στο παιχνίδι τους θα βαλθούνε και πάλι. Κάποιος θα `ναι συνάδελφος στα «ψιλά» που θα γράψει πως «προώρως απέθανεν ο Ουράνης στην ξένην, νέος γνωστός εις τους κύκλους μας, κάποτε είχε εκδώσει μια συλλογή ποιήματα πολλά υποσχομένην». Κι αυτή θα `ναι η μόνη του θανάτου μου μνεία. Στο χωριό μου θα κλάψουνε μόνο οι γέροι γονιοί μου και θα κάνουν μνημόσυνο με περίσσιους παπάδες, όπου θα' ναι όλοι οι φίλοι μου κι ίσως ίσως οι οχτροί μου. Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι σε μια κάμαρα ξένη, στο πολύβοο Παρίσι. Και μια Καίτη θαρρώντας πως την ξέχασα γι' άλλην, θα μου γράψει ένα γράμμα και νεκρό θα με βρίσει...