"Άτιτλο" της Νότας Χρυσίνα

Πιστεύαμε στις προφητείες των άστρων

Περπατούσε συντροφιά  τους, μήνες και μήνες·

Κρατούσαν καλά το μυστικό μας

Ποτέ δεν  πρόδωσαν πόσα φιλιά

Δώσαμε

Πόσες υποσχέσεις.

Μας έπιαναν κουβέντα τις νύχτες

Μας έκαναν σινιάλο ανοιγοκλείνοντας το στόμα τους

Τα δόντια τους έλαμπαν

Λάμπαμε κι εμείς σαν πυγολαμπίδες

Το πρωί επιστρέφαμε στο σώμα μας

Μα είχαμε συνηθίσει μέσα στο άλλο σώμα

και το δικό μας έμοιαζε ξένο.

Τώρα μας στοιχειώνουν οι αναμνήσεις 

Το σώμα μας  στέκεται μπροστά στον καθρέφτη

Όπως το αυτοκίνητο στο φανάρι.

Ανάβει ακόμη πράσινο. Στο κόκκινο

Πού θα βρεθούμε άραγε;

Η Νότα Χρυσίνα είναι μεταφράστρια, πολιτισμολόγος
γράφει ποιήματα από αγάπη για τη ζωή