ΝΕΕΣ ΦΩΝΕΣ: Μαριάννα Κουμαριανού

	Μια αρχή στο τέλος
	Σιωπηλά                                                                                                       Tacuit et fecit T.S.Eliot Η αρχή μου ακουμπάει στην πορεία τους. Το μονοπάτι ξεκινάει από τη θάλασσα κι οδηγεί στο σπίτι των προγόνων. Ιδιο (εκτός από τις αναγκαίες συμπράξεις μεταξύ ανδρών και γυναικών), με τις ντάλιες έξω από το σπασμένο τζάμι και τον αρουραίο που χοροπηδάει στον ξύλινο τοίχο με τη χειροποίητη ταπισερί. Κάθε γενιά κρατάει τις μνήμες εκείνων που στοιβάζονται κάτω από τη γη υφαίνοντας ένα διαφορετικό ομόκεντρο τετράγωνο. Ο χρόνος το ξεφτίζει από το κέντρο ενώ το φως θολώνει τα χρώματα –ακίνητα στην πρόθεσή τους– σ' έναν χώρο που παρελθόν και παρόν συγκλίνουν επιτρέποντας λίγη επίγνωση. Η αυγή ετοιμάζει άλλη μια μέρα. Σιωπηλά. Λίγο προτού το σκοτάδι μάς κυριεύσει κι αλλάξει οριστικά το σκηνικό. Στο τέλος μου θα βρει κάποιος μια αρχή. 10 π.μ. Και κοιτάζω τον ήλιο. Οταν γυρίζω βλέπω εσένα. Τεράστια! Σχεδόν τρομακτική. Σκύβω να σε πιάσω. Αντιστέκεσαι. Αλλάζεις μορφές και με μπερδεύεις. Γλιστράς. Θέλεις να ξεφύγεις αλλά πάντα να βρίσκεσαι γύρω μου. Βρήκα τη λύση: Εφερα τον ήλιο στις 2 (κάτι που δεν το περίμενες). Μίκρυνες και βάρυνες. Τελικά τα κατάφερα. Μετά από πολλαπλές διπλώσεις σε έχωσα στην τσέπη μου. Σε κράταγα γερά μη τυχόν και δραπετεύσεις. Ξαφνικά μού φάνηκα επίπεδη και χλομή. Πήρα λίγο από σένα και άρχισα να με ζωγραφίζω.  Απέκτησα πάλι καμπυλότητα. Το υπόλοιπο το έκανα πουλί οριγκάμι. Σε άφησα ελεύθερη. Και ο ήλιος ισορρόπησε στις 2 (χωρίς σκιά). Eugenia Primavesi Διέταξε να φέρουν μεταξοσκώληκες από την Κίνα και τους καλύτερους ειδικούς για την επεξεργασία του. Ηθελε μετάξι άριστης ποιότητας. Γι' αυτό έπρεπε να επιβλέπει την κάθε κίνηση που γινόταν. Εφερε και γυναίκες να το βάψουν. Κάθε μία είχε στη διάθεσή της ένα μικρό κομμάτι μεταξιού και ζωγράφιζε. Το θέμα ήταν τα λουλούδια. Οσο πιο έντονα χρώματα τόσο το καλύτερο. Αφού τέλειωσε η διαδικασία, κλήθηκαν μόδιστροι από οίκους του Παρισιού. Συνένωσαν τα κομμάτια μεταξιού σε ένα μακρύ φόρεμα. (Εννοείται δεν αξιοποιήθηκαν όλα. Μόνον ό,τι είχε επιλεγεί από την ίδια). Η κυρία Primavesi ντύθηκε. (Επλεξε τα μαλλιά της κότσο). Η κυρία Primavesi πήρε την επίσημη στάση της μπροστά στον τοίχο. Η φωτογραφία τραβήχτηκε. Η φωτογραφία εμφανίστηκε. Η κυρία Primavesi είχε καταφέρει να ξεχωρίσει τον εαυτό της από το φόντο. Pessoas Πώς θέλεις να σε αποκαλούν; Βοσκό, ναυπηγό, τραπεζίτη, κάτι άλλο; Πάλι ψάχνεις νέο εαυτό. Τον προηγούμενο πού τον έθαψες; Και τώρα που πέθανες ποιον απ' όλους να πενθήσω; Τι απέμεινε; Ξέρω. Οι τέσσερις μεγαλύτεροι συγγραφείς της πατρίδας σου: Εσύ. [Tο ποίημα 10 π.μ. είναι εμπνευσμένο από τους στίχους του N.Parra «ο ταξιδιώτης που κοιτάζει προς τα πίσω/ διατρέχει τον σοβαρό κίνδυνο/ να μηn θέλει ο ίσκιος του να τον ακολουθήσει» και το ποίημα Eugenia Primavesi από τον ομώνυμο πίνακα του G. Klimt]