[Από την ενότητα Της σελήνης]
I
Με ξύπνησαν τα δάχτυλα από το σεληνόφως.
Άυλο χάδι, ψυχρό.
[...]
επίμονη, άγνωστη ομιλία.
Ω, η αδυσώπητη αφή, αίσθηση δεινή,
όπως ν' αγγίξει μπορεί
ήχος μακρινός, εξαίσια λυπητερός.
Από τη συλλογή Το πλοίο (1955)
Εδώ η συνέχεια του ποιήματος:
