 |
| Από τα ψηφιδωτά του Μεγάλου Παλατίου της Κωνσταντινούπολης |
Για την Βυζαντινή Δημώδη παράδοση.
Πρόλογος στην έκδοση των ποιημάτων του Σπανέα, του Πτωχοπρόδρομου, των “ιπποτικών” ποιημάτων και των “Τρωικών” μεσαιωνικών αφηγημάτων.
Δ. Ι. Μαυροφρύδης (αποσπάσματα) 1866
“Τώρα δύναται τις να είπη: /.../ διατί να δαπανηθεί τόσος κόπος /../ εις έκδοσιν τοιούτων αθλίων ψελλισμάτων της αθλίας χυδαίας Μούσης των σκυθρωπών τούτων αιώνων; /../
Κυριωτάτη αξία των οιωνδήποτε τούτων μνημείων είναι αυτό τούτο, ότι είναι μνημεία της κατ΄ εκείνους τους αιώνας καταστάσεως της γλώσσης του ελληνικού έθνους κατά την νεωτάτην φάσιν της, την ρωμαίικην ή νεοελληνικήν. /../
Οι τότε προπάτορές μας, οι αμαθείς, ναι, οι δυστυχείς και άθλιοι, αλλ' όμως προπάτορες ημών, εγγύτεροι των λαμπρών και πολυυμνήτων εκείνων Μαραθωνομάχων και Σαλαμινομάχων και Μηδοκτόνων.
Ούτοι λοιπόν οι εγγύτεροι εν όλη τη δυστυχία των είχαν και αυτοί γραμματολογίαν τινά καθ' εαυτούς δημοτικήν, χωριστήν από την σχολαστικώς αττικίζουσαν και εν γένει αρχαΐζουσαν των συγχρόνων γραμματισμένων. *
Ότι η γραμματολογία αύτη ήτο κυρίως ποιητική, τ. έ. έμμετρος, /.../
Ότι η γραμματολογία αύτη ποικίλας μεν υποθέσεις ελάμβανεν, αρχαίας και νεωτέρας, μυθικάς και ρωμαντικάς και ηθικάς, ποικίλως δε κατά την εσωτερικήν ιδέαν, όχι το εξωτερικόν, μετρικόν είδος τας διεχειρίζετο.” **
------------
* Οχι μόνο των σύγχρονων, αλλά και των τότε, δηλαδή των Βυζαντινών αρχαιόπληκτων. Δείτε την γνώμη τους για τα δημοτικά εδώ
** Δηλαδή, το περιεχόμενο κυριαρχούσε στην μορφή, δεν επεδίωκαν τέλεια στιχουργία.
 |
| Φυσικά δεν πρόκειται για μετάφραση, αλλά διασκευή της Ιλιάδας, καθώς και συμπίλημα διάφορων σχετικών αφηγήσεων |
