Η Ολβία Παπαηλίου σχολιάζει το γνωστό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν
Ολβία Παπαηλίου
Το παραμύθι γράφεται ανάλογα με τη φωνή που το λέει και τα αυτιά που το ακούνε: Σκέφτομαι τη γλώσσα των συμβόλων, τόσο νέρινη και να ξεφεύγει μέσα από τα δάχτυλα - περισσότερο από την άμμο και το χρόνο και τα πικρά δάκρυα μιας εξευτελισμένης πριγκίπισσας: είναι εδώ, ποιος θα μπορούσε ίσως και να την καταλάβει;
Η αρχική ιστορία είχε ήδη βάλει τα θεμέλια των περιορισμών - από τον τίτλο κι όλας, ξέρουμε ότι το παραμύθι ασχολείται με την τιμή του πρίγκιπα - που θα γινότανε χοιροβοσκός του αυτοκράτορα. Θυμάμαι την έκδοση που μου το είχε γνωρίσει - κάπου υπάρχει ακόμα, νομίζω ήταν εκδόσεις Άγκυρας - θυμάμαι με νοσταλγία την εικονογράφηση, που στα δικά μου μάτια είχε την ισχύ μιας αγιογραφίας - αφού άλλωστε τα αρχέτυπα μεταφέρουν πάντα κι εξ' ορισμού τους κάτι σχεδόν απάνθρωπο ή κάτι θεϊκό!
.jpg)
"Αχ αγαπημένε μου Αυγουστίνε, όλα τελειώσανε" (Όταν μια κοπέλα πρέπει να βασιστεί στην ανακάλυψη του εσωτερικού αιλουροειδούς, της αυτοκρατορικότητάς της, να κρατεύει εαυτήν).
