.jpg)
Το 1988 ο λόγιος Νάσος Δετζώρτζης (1911-2003), περιπαθής αναγνώστης και μεταφραστής του Μαρσέλ Προυστ από το 1933, καταπιάνεται να μεταφράσει τρεις ολιγοσέλιδες επιστολές που αντάλλαξαν –εν είδει θερμής χειραψίας- ο Αντρέ Ζιντ και ο Μαρσέλ Προυστ τον Ιανουάριο του 1914. Τι καθιστά αυτή την πρώτη ανταλλαγή επιστολών μεταξύ Ζιντ και Προυστ τόσο σημαντική ως προς το έργο του Μαρσέλ Προυστ, έλκοντας συγχρόνως το ενδιαφέρον του Νάσου Δετζώρτζη, σε βαθμό να μεταφράσει την εν λόγω βραχύλογη επιστολογραφία; Στην επίμονη και επίπονη προσπάθεια εύρεσης εκδότη για τον πρώτο τόμο του μνημειώδους έργου του Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, ο Προυστ, τον Δεκέμβριο του 1912, προσέκρουσε στην απορριπτική κρίση της εκδοτικής επιτροπής της Nouvelle Revue Française. Αυτή η βιαστική και άδικη ετυμηγορία αποδίδεται στον Αντρέ Ζιντ (θα μείνει στην ιστορία των γραμμάτων ως «το λάθος του Ζιντ») και βασίστηκε λιγότερο στην ανάγνωση του χειρογράφου και περισσότερο στην ανάμνηση φευγαλέων συναντήσεων με τον Προυστ σε κοσμικούς κύκλους. Και είναι προς τιμήν του Ζιντ ότι, ένα χρόνο σχεδόν μετά από αυτή την αρχική του άρνηση, θα στραφεί προς τον Προυστ καταθέτοντας με συντριβή τη mea culpa του. Τη στιγμή ακριβώς που κορυφώνεται η λογοτεχνική μοναξιά του Προυστ, ο αναγνωρισμένος ήδη στον χώρο των γραμμάτων Αντρέ Ζιντ νιώθει την αδήριτη ανάγκη να στείλει και ο ίδιος μιαν επιστολή συγνώμης στον Προυστ, προτού καν ολοκληρώσει τη δεύτερη ανάγνωση του βιβλίου. Η επιστολή του Ζιντ σηματοδοτεί την ανατροπή της συγγραφικής μοίρας του Προυστ, καθώς στη συνέχεια με ομόφωνη απόφασή της η εκδοτική επιτροπή της Nouvelle Revue Française θα αναλάβει την έκδοση και των δύο επόμενων τόμων του έργου του.
Ο
γνωστός διαδικτυακός οδηγός πολιτισμού Days of Art in Greece διάβασε και μας προτείνει τρία έργα που κινούνται εντός, εκτός και επί τα αυτά της λογοτεχνίας. Τι εννοούμε με αυτό; Έχουμε και λέμε: μία ποιητική συλλογή από τη Μεγαλόνησο, την αλληλογραφία ανάμεσα σε δύο κορυφαίους Γάλλους λογοτέχνες και τέλος έναν οδηγό για τις σημαντικότερες θεωρίες λογοτεχνικής κριτικής του 20ου αιώνα.
Το «Αγαπητέ μου Προυστ» (εκδ. Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης) ξεδιπλώνει την αλληλογραφία δύο ιερών τεράτων της γαλλικής λογοτεχνίας, του Μαρσέλ Προυστ και toy Αντρέ Ζιντ. Το 1988 ο λόγιος Νάσος Δετζώρτζης (1911-2003), μεταφραστής του Μαρσέλ Προυστ από το 1933, μετέφρασε τις τρεις ολιγοσέλιδες επιστολές που αντάλλαξαν ο Αντρέ Ζιντ και ο Μαρσέλ Προυστ τον Ιανουάριο του 1914. Ο Ζιντ, ως μέλος της εκδοτικής επιτροπής της Nouvelle Revue Française, είχε απορρίψει το χειρόγραφο του «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» του Προυστ. Ένα χρόνο μετά, καταλαβαίνοντας το λάθος του, ο Ζιντ θα στείλει μια επιστολή συγγνώμης στον Προυστ, εγκαινιάζοντας έτσι την αλληλογραφία τους. Λίγο καιρό αργότερα, θα εκδοθούν και οι επόμενοι τόμοι του μνημειώδους έργου του Προυστ.
«Η Λογοτεχνική Θεωρία του εικοστού αιώνα» (εκδ. Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης) είναι ένα εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο για να πλοηγηθεί κανείς στο θεωρητικό τοπίο του 20ου αιώνα – του αιώνα που παρήγαγε περισσότερο θεωρητικό λόγο για τη λογοτεχνία από κάθε άλλο αιώνα. Το παρόν ανθολόγιο του K. M. Newton ερευνά τη συμβολή και την επίδραση του Ρωσικού Φορμαλισμού, της Νέας Κριτικής, του Δομισμού και του Μεταδομισμού και όλων των άλλων μεγάλων ρευμάτων, μέσα από κείμενα των κορυφαίων εκπροσώπων τους.
To «Χρεόγραφο» είναι η τρίτη ποιητική συλλογή του Κύπριου Σωτήρη Π. Βανάβα. Είχαν προηγηθεί οι ποιητικές συλλογές «Ψήγματα Απείρου» (2006) και «Ηχογράμματα» (2008). Είναι συνεπιμελητής της Ανθολογίας Κυπρίων Ποιητών (2008).
