Εγκαίνια έκθεσης Νίκου Αγγελίδη!

ΚΟΚΚΙΝΟ - Μια εκθεσιακή ιδέα σε εξέλιξη

ΚΌΚΚΙΝΟ

Επιμελητής

Μάνος Στεφανίδης

Βοηθοί επιμελητές

Κατερίνα Πεσταματζόγλου

Αδριανός Τρίκας

Τεχνική υποστήριξη

Χάρης Κίτσος

Άγγελος Μαρινάκης

(η έκθεση αυτή πραγματοποιήθηκε, στο βαθμό που έχει πραγματοποιηθεί, χάρης το πείσμα και την επιμονή του Νίκου Διαμαντή, διευθυντή του ΔΘΠ αλλά κυρίως χάρη στην εθελοντική εργασία και τον ενθουσιασμό όλων των καλλιτεχνών που συμμετέχουν. Η έκθεση θα ολοκληρωθεί σε μια δεύτερη φάση οπότε και θα συμπληρωθεί με διπλάσιο αριθμό καλλιτεχνών. Όλους τους δημιουργούς, και αυτούς που εκθέτουν τα έργα τους σε αυτήν την πρώιμη φάση και τους υπόλοιπους που θα συμμετάσχουν όταν ολοκληρωθεί η ιδέα, τους ευχαριστώ θερμά για την εμπιστοσύνη τους).

Μ.Σ.

 

Η έκθεση «Κόκκινο» από την πρώτη στιγμή φιλοδόξησε να γίνει ένα project-πρότυπο για την πόλη του Πειραιά με κύριο άξονα το Δημοτικό Θέατρο, αρχιτεκτονικό στολίδι της πόλης και επιδιώχθηκε να εικονογραφηθεί η έννοια τουκόκκινου ως συμβόλου του πάθους και της επανάστασης σε όλες τις δυνατές του προσεγγίσεις. Το κόκκινο βέβαια είναι σύμβολο του Πειραιά γιατί ταυτίζεται με την εργατική τάξη και τους αγώνες της, με τις συνοικίες του όπως είναι η Κοκκινιά, ο Ρέντης αλλά και της θρυλική της ομάδας που έχει βγει από τα σπλάχνα των εργατικών γειτονιών της Δραπετσώνας, του Αγίου Βασιλείου, του Προφήτη Ηλία, των Ταμπουρίων… δηλαδή του Ολυμπιακού. Πρωτοτυπία της έκθεσης είναι ότι παρουσιάζει εικαστικά έργα σε έναν μαγικό θεατρικό χώρο -ζωντανό παράδειγμα της σχέσης που συνδέει την εικαστική αφήγηση με το σκηνικό δρώμενο- ενώ παράλληλα αναπτύσσει σαν tableau vivant ήperformance δώδεκα διαφορετικά θέματα του Πειραιά στους χώρους των δώδεκα δωματίων που βρίσκονται περιμετρικά του κυρίως κτιρίου του ΔΘΠ. Σε αυτά ο Χρήστος Αντωναρόπουλος στήνει στα θεμέλια του οίκου των Διονυσιαστών έναν ΚόκκινοΙππέα του Αρτεμισίου και μια Marilyn να κοιτάει τον κούρο της Αναβύσσου ενώ δίπλα ο Στέλιος Γαβαλάς έφερε τον ήχο της θάλασσας πάνω στο αρχαίο τείχισμα. Στο επόμενο δωμάτιο ο Παναγιώτης Τανιμανίδης θυμάται τις αλάνες της Κοκκινιάς και τις δερμάτινες μπάλες ποδοσφαίρου ενώ δίπλα του ο Σωτήρης Παπανικολάου εκθέτει την διαρκώς ασπρόμαυρη αντίθεση ανάμεσα στον εργοδότη και τον εργαζόμενο, τον μεγαλοαστό και τον προλετάριο.Στο δωμάτιο αυτό το κόκκινο δεν υπάρχει αλλά υποδηλώνεται κραυγαλέα. Αντίθετα στο επόμενο δωμάτιο το κόκκινο κυριαρχεί και χρωματίζει τα σωσίβια των πνιγμένων παιδιών του Κώστα Τσιρώνη. Ο Τάσος Βρεττός μεταφέρει μια εντυπωσιακή φωτογραφία από τις τελετές των Σιιτών μουσουλμάνων στην περιοχή του Αγίου Νικολάου του Πειραιά, υλικό που ο ίδιος καταγράφει τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Παραδίπλα ο σκηνογράφος και ζωγράφος Ντίνος Πετράτος ζωντανεύει πάλι τα παιδιά του Πειραιά με μια θεατρική ματιά. Λογική συνέπεια των παιδιών του Πειραιά είναι το δωμάτιο με τα κορίτσια της νύχτας και των ονείρων. Πρόκειται για μια performance την οποία πλαισιώνουν ο «Ναύτης» του Κωστή Γεωργίου και η «Κοκκινοσκουφίτσα» της Μαρίας Μαραγκουδάκη. 

 

Τα κορίτσια του Πειραιά ερμηνεύουν η Καλλιόπη Μανδρέκα, η Νέβενα Ροσσούλ, η Ξένια Παπακωνσταντίνου και η Ελένη Μπενέκα. Τα δωμάτια κλείνουν ο μεγάλος διάφανος σταυρός με την ακτινογραφία του ανθρώπου του Μανώλη Αναστασάκου και οι κατασκευές από ανακυκλώσιμο, οικολογικό υλικό του Γιώργου Βορρέ. Τέλος, ο Μανώλης Μεραμπελιώτης διαμορφώνει ένα σκοτεινό δωμάτιο φόβων και επιθυμιών. Στην είσοδο του ΔΘΠ καλώς ορίζει τον επισκέπτη η ηλεκτρονική κατασκευή του Στέλιου Γαβαλά, η οποία φέρνει μέσα στο νεοκλασικό του Ιωάννη Λαζαρίμου τους κυματισμούς της Πειραϊκής. Επίσης εκτίθενται πίνακες του Πέτρου Ζουμπουλάκη, της Άννας Μαρίας Παπαδημητρίου και του Ντίνου Πετράτου. Στο πρώτο φουαγιέ δεσπόζει η γλυπτική σύνθεση «Θρίαμβος» του Κωστή Γεωργίου, τα κόκκινα γλυπτά των Άγγελου Παναγιωτίδη και Σταύρου Διακουμήκαθώς και πίνακες της Δήμητρας Χανιώτη, του Στάθη Βατανίδη, του Γκάγκικ Αλτουνιάν και του Τζουλιάνο Καγκλή ενώ μέσα στις δύο βιτρίνες παρουσιάζονται τα μικρά έργα της Άννας-Μαρίας Παπαδημητρίου και τα κομψότατα σχέδια του Νίκου Πετρόπουλου για την ανακαίνιση του Δημοτικού Θεάτρου. Στο μεγάλο κλιμακοστάσιο που οδηγεί στο Β’ φουαγιέ εκτίθενται οι μουσικοί του Σάββα Πουρσανίδη που ανοίγουν την αυλαία στο πάλκο του κόσμου ενώ στην είσοδο του Β’ φουαγιέ εκτίθενται οι δραματικοί πίνακες του Ηρακλή Παρχαρίδη και του Αδριανού Σωτήρη. Στην αίθουσα του φουαγιέ τον επισκέπτη υποδέχονται δυο πίνακες με το ντέρμπι των αιωνίων του Γιάννη Παπανελόπουλου, ο πίνακας με τους μικρούς ποδοσφαιριστές της Ειρήνης Κανά και οι δυο πλαστικές κατασκευές θεάτρων του Άγγελου Αντωνόπουλου. Στο κέντρο της αίθουσας δεσπόζει ο ποιητικός οίκος του έρωτα με τον τίτλο «Μη φύγεις»του Άγγελου Παπαδημητρίου, ενώ αριστερά και δεξιά κρέμονται η εντυπωσιακή «Έκρηξη» του Άγγελου Σπάρταλη και ο «Επαναστάτης» του Γιάννη Ασημακόπουλου. 

 

 

Στη συνέχεια εκτίθενται το «Νυχτερινό» του Γιάννη Αδαμάκη και η σύνθεση «ECD Berlin Red, 2015» του Θράφια (Παναγιώτη Δανιηλόπουλου), μια αφηρημένη σύνθεση με άκρως συγκεκριμένη πολιτική αναφορά, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Απέναντι ακριβώς από τα «κόκκινα» τηςECD εκτίθεται το ματωμένο κοστούμι του Οιδίποδα που φορούσε ο Αιμίλιος Βεάκης το 1919 (σχεδιασμένο από τον Αντωνάκη Φωκά), στη μυθική παράσταση του Φώτου Πολίτη. Την έκθεση «Κόκκινο» κλείνουν συμβολικά τέσσερις μύθοι του νεοελληνικού θεάτρου οι οποίοι με το πάθος και το ταλέντο τους έκαναν τοκόκκινο τρόπο ζωής: Μαρίκα Κοτοπούλη, Κατίνα Παξινού, Χριστόφορος Νέζερ και Δημήτρης Χορν. Τα κοστούμια του Ριχάρδου Γ’ υπογράφει η Μαρίνα Καρέλα και το ρούχα της «Μάνας Κουράγιο» η Ιωάννα Παπαντωνίου. Και τα δύο αυτά θεατρικά έργα ανέβηκαν στο ΔΘΠ την περίοδο 1971-1972. Το επιβλητικό πορτραίτο του Αιμίλιου Βεάκη φιλοτέχνησε ο Απόστολος Γεραλής και την αφίσα για την παράσταση Ηλέκτρα του 1939 με την Μαρίκα Κοτοπούλη, ο Νίκος Εγγονόπουλος. Όλα τα ανωτέρω εκθέματα είναι γενναιόδωρα δάνεια από το θεατρικό μουσείο, τον διευθυντή του οποίου κ. Κώστα Γεωργουσόπουλο ευχαριστούμε θερμά.

  Συνοψίζοντας, ας πούμε πως το κόκκινο ως χρώμα καθώς εξαπλώνεται από το ρόδινο λευκό ως τα κράσπεδα του μαυροκόκκινου (γκρενά) μπορεί να συμβολίζει συγχρόνως το πάθος αλλά και την ανάσταση, την απαγόρευση αλλά και την επανάσταση καθώς είναι μαζί εικόνα οδύνης, δηλαδή το αίμα αλλά και διονυσιακής τρέλας, εννοώ το κρασί. Πάνω απ’ όλα όμως το κόκκινο είναι ένα χρώμα που με όλη του την ένταση και επιμένει και αντιστέκεται…

ΥΓ. Η έκθεση αυτή που πραγματοποιείται κυριολεκτικά εκ των ενόντων, χωρίς την παραμικρή υποστήριξη από τους επίσημους φορείς της πόλης, ο ΟΣΦΠ, τελευταία στιγμή, δεν μας δάνεισε τον "Ποδοσφαιριστή" του Γιάννη Τσαρούχη, ελλείψει ... 300 ευρώ, και αφιερώνεται στη μνήμη εκείνου του Πειραιά των παιδικών μας χρόνων της σκληρής βιοπάλης αλλά και της μικρής, καθημερινής ευτυχίας.

Πλάνη των Αισθήσεων: Έκθεση του Αδριανού στη γκαλερί Σκουφά

Πηγή:http://didee.gr/2015/09/23/plani-ton-esthiseon-ekthesi-tou-adrianou-sti-gkaleri-skoufa/

Εγκαινιάζεται την Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2015 στις 7.30 μμ. στη γκαλερί Σκουφά η ατομική έκθεση ζωγραφικής του Αδριανού με τίτλο ‘Πλάνη των αισθήσεων’. Η έκθεση θα διαρκέσει έως και τη Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015.

Πρόκειται για την τέταρτη ατομική του έκθεση όπου θα παρουσιαστούν μια σειρά έργων που δημιούργησε τα τελευταία πέντε χρόνια, τα οποία στο σύνολό τους κάνουν ακόμα πιο σαφές το στίγμα της ζωγραφικής του.

Ο Αδριανός ταξιδεύει σε νέα φαντασιακά τοπία, γεμάτα συμβολισμούς, ακροβατεί με μαεστρία ανάμεσα στη ζωή και στην ανυπαρξία, ενώ με την μοναδική ποιητική ματιά του, δημιουργεί ονειρικές συνθέσεις. Με κάθεέργο του καταθέτει μια διακριτική καταγγελία για την μονοκρατορία της οθόνης στη σύγχρονη ζωή, ενώ τον απασχολούν παράλληλα στοιχεία γεωμετρίας και κοσμογονίας. Δημιουργεί νυχτερινά τοπία, τότε που το φως πρωταγωνιστεί και διαγράφει τα γυμνά σώματα, ενώ χρησιμοποιώντας σύμβολα και στοιχεία του περιβάλλοντος μας, διαμορφώνει τις συνθήκες ώστε να επαναπροσδιορίσουμε τον κόσμο μας και να ξεσκεπάσουμε την «Πλάνη των αισθήσεων».

Όπως αναφέρει και ο ιστορικός τέχνης Μάνος Στεφανίδης:

«Η ζωγραφική είχε ανέκαθεν την δυνατότητα να αποκρυσταλλώνει το πολύτιμο και να διαστέλλει το υποκειμενικό. Να δημιουργεί με αφορμή τον κόσμο έναν άλλο κόσμο υπερβαίνοντας την προφάνεια των πραγμάτων. Σήμερα, στην εποχή των χυδαίων, δηλαδή των χωρίς σάρκα και χωρίς νόημα, εικόνων, η ζωγραφική υπερασπίζεται ακόμη τη μεταφυσική της εικονοποιίας, τον ζωτικό μύθο της αναπαράστασης.

Ο Σωτήρης Αδριανός, ρομαντικός σε μια αντιρομαντική εποχή, είναι ένας ζωγράφος μιας προικισμένης γενιάς που διεκδικεί τη χαμένη (;) τιμή της ζωγραφικής και επαναδιαπραγματεύεται τη θέση της στην Ιστορία αλλά και σε ένα πολιτισμό που έμαθε να καταναλώνει ομοιώματα (simulacres) αντί να δημιουργεί αξίες ή να διατυπώνει ερμηνείες. Ο Barthes πάλι θεωρούσε το μονόπλευρα αναπαραστατικό, το ρεαλιστικό στοιχείο χυδαίο εξ αιτίας ακριβώς της προφάνειάς του. Εφόσον αυτό που μετράει στη τέχνη είναι, πρωτίστως, το μυστήριο. Αυτό το μυστήριο, αυτή η ανάδυση ενός φασματικού σύμπαντος όπου το όνειρο και ο εφιάλτης συμπλέκονται, είναι το βασικό χαρακτηριστικό της ποιητικής του Αδριανού.

Ξεκινώντας από τα απλά πράγματα που αγγίζει στο ατελιέ του και συνεχίζοντας στα σώματα των μοντέλων του, σώματα άλλοτε παγίδες και άλλοτε φυλαχτά, δημιουργεί ένα εξεζητημένο θέατρο μορφών όπου το εξωπραγματικό και το φανταστικό δεσπόζουν σαν λύτρωση από το μαρτύριο της καθημερινότητας. Είναι τότε που η τέχνη του καθίσταται όχι απλά επικοινωνιακή αλλά βαθιά ερωτική. Δύναμη του Αδριανού είναι το σχέδιο και οι πολύπλευρες δυνατότητες του. Έπεται το χρώμα, υποβλητικό, συχνά εκρηκτικό, να επιχειρηματολογεί σχετικά με τις αντιστάσεις του φωτός μέσα στην επικράτεια της νύχτας και να υποστηρίζει πως το τρομερό μπορεί να γίνει εμβρυουλκός της πιο παράξενης ομορφιάς…”

Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα

Ο Αδριανός γεννήθηκε στην Αθήνα, το 1977. Σπούδασε Ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας με καθηγητές τους Δημήτρη Μυταρά και Ζαχαρία Αρβανίτη. Αποφοίτησε με άριστα το 2004.

Από το 2002 έως 2006 ασχολήθηκε με την προετοιμασία υποψηφίων για εισαγωγή στις Α.Σ.Κ.Τ. Από το 2007 μέχρι σήμερα διδάσκει Ελεύθερο Σχέδιο στον εκπαιδευτικό όμιλο ΑΚΤΟ.

Το 2010 Τιμήθηκε με διάκριση για το έργο «Instict» στην 4η Μπιεννάλε του Πεκίνου.

Το 2011 απέσπασε έπαινο για το έργο του «Επιλογές» από το Κοινωφελές Ίδρυμα «Κων. Ανδρέου» για τη συμμετοχή του στο 2ο εικαστικό διαγωνισμό, με θέμα: «Γυναίκα».

Το 2012 επιλέγει κατόπιν διαγωνισμού να συμμετάσχει στην εικαστική Ολυμπιάδα του Λονδίνου (OLYMPIC FINE ARTS LONDON 2012 ,creative cities collection, Barbican Center, Λονδίνο) όπου και τιμήθηκε με χρυσό μετάλλιο.

Έργα του βρίσκονται σε πολλές ιδιωτικές συλλογές και στο Εθνικό Μουσείο της Κίνας (Πεκίνο).

Γκαλερί Σκουφά, Σκουφά 4, Κολωνάκι, Αθήνα

Ημερομηνία: Εγκαίνια: Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2015, 19:30

Διάρκεια έκθεσης: 8 Οκτωβρίου – 2 Νοεμβρίου 2015

Ώρες λειτουργίας: Δευτ-Τετ-Σαβ 10:00-15:30, Τρ-Πεμ-Παρ: 10:00-15:30 & 17:30-21:00

Πληροφορίες: Τηλ.: 210-3643025, 210-3603541

www.skoufagallery.gr

γκαλερί Σκουφά έκθεση ζωγραφικής

«Salus Patriae» στο Ίδρυμα Κυδωνιέως της Άνδρου

Έργα των Θ। Παπαγιάννη, Ν. Χουλιάρα, Α. Παπαδημητρίου και άλλων 12 παλαιότερων και νεότερων καλλιτεχνών που στιγματίζουν συμπεριφορές του νεοελληνικού μας βίου, στην έκθεση «Salus Patriae» στην Άνδρο.

«Salus Patriae». Οι δύο λατινικές λέξεις που σημαίνουν «υγεία» αλλά και «σωτηρία» της πατρίδας ήταν γραμμένες κατάστηθα στους στρατιώτες που πολεμούσαν κατά τους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους. Ηταν ο άλλος τύπος του σπαρτιατικού «΄Η ταν ή επί τας». Αυτός ο αμφίσημος τίτλος, «Salus Patriae», με ευνόητους παραλληλισμούς με το σήμερα, την πατρίδα της κρίσης, επελέγη για τη φετινή εικαστική διοργάνωση «Πλόες» του Ιδρύματος Π. & Μ. Κυδωνιέως, στην Άνδρο, από τις 28 Ιουλίου έως το τέλος Σεπτεμβρίου.

Δεκαπέντε καλλιτέχνες, παλαιότεροι και νεότεροι, καλούνται να «εξυγιάνουν» ή να «σώσουν» την πατρίδα, μέσα από τη ζωγραφική, τη γλυπτική, τη χαρακτική και τις εγκαταστάσεις τους. Η πατρίδα στην έκθεση δεν αντιμετωπίζεται ως γεωγραφικός χώρος, αλλά ως «ο ίδιος ο εαυτός μας, με τις μνήμες, τους τρόπους με τους οποίους γαλουχηθήκαμε, το σύστημα των αξιών στις οποίες στηριζόμαστε, τα λάθη και τα πάθη», λέει στο «Εθνος» η επιμελήτρια της έκθεσης, ιστορικός τέχνης, Αθηνά Σχινά. Τα έργα επελέγησαν με βάση τα παραπάνω αλλά και τον χώρο του Ιδρύματος στη Χώρα της Ανδρου ώστε να αλληλοσυμπληρώνονται σε ένα δημιουργικό διάλογο μεταξύ τους. Αλλα στέκονται απέναντι στο θέμα με ανατρεπτικότητα, χιούμορ, αυτοσαρκασμό, σπαρακτικότητα, αναθεωρητική ή κριτική διάθεση, ποιητικά ή αλληγορικά. Αλλα μεταφέρουν την πίκρα της ματαίωσης, την οργή και τη διεκδίκηση.

Από τους παλαιότερους, ο γλύπτης Θόδωρος Παπαγιάννης παρουσιάζει για πρώτη φορά ολόκληρη και συμπληρωμένη τη σειρά των τοτεμικών του μορφών, σε έγχρωμο πολυεστέρα, που λειτουργούν σαν τον χορό της αρχαίας τραγωδίας, που ήταν το ενδιάμεσο στοιχείο ανάμεσα στον μύθο και την καθημερινότητα των θεατών. Ο Νίκος Χουλιαράς συμμετέχει με έργα που δεν έχουμε ξαναδεί και φωτίζουν την ατομική περιπέτεια του ανθρώπου, που θέτουν το ερώτημα ανάμεσα στο πάθος και το λάθος, εκφράζουν την υπαρξιακή αγωνία. Ο Αγγελος Παπαδημητρίου, με επίτοιχα έργα και ένα περιβάλλον - εγκατάσταση που περιλαμβάνει σελίδες από τον Ομηρο, εμφανίζεται με σκωπτική ανατρεπτικότητα και «μνημειακή» υπονόμευση.

Δώδεκα ακόμη καλλιτέχνες από τις νεότερες γενιές, με δείγματα γραφής στις πρώτες τους ατομικές και στις συμμετοχές τους σε ομαδικές εκθέσεις, καταθέτουν τη δική τους πρόταση στο «Salus Patriae», στιγματίζοντας συμπεριφορές του νεοελληνικού μας βίου, χρωματίζοντας αυτόν τον άλλο μας εαυτό, σχολιάζοντας την πολύμορφη κρίση που διανύουμε. Είναι οι Μανώλης Αναστασάκος, Δημήτρης Αναστασίου, Μιχάλης Κοντούρης, με την ιδιότητα του ζωγράφου κι όχι του γελοιογράφου, Εμμανουήλ Μπιτσάκης, Μιλτιάδης Πεταλάς, Αχιλλέας Πιστώνης, Δημήτρης Ρόκος, Βασίλης Σελιμάς, Νίκος Σίσκος, Αντώνης Σμυρνιός, Δημήτρης Τάταρης και Κώστας Τσιρώνης.

Η έκπληξη της έκθεσης «Salus Patriae» θα περιμένει τον επισκέπτη στο εξωτερικό μέρος του αρχοντικού όπου στεγάζεται το Ιδρυμα Κυδωνιέως. Εκεί θα στηθεί μια αλληγορική ζωγραφική σύνθεση, 3,60Χ3 μ., την οποία ο ζωγράφος Δημήτρης Κρέτσης (έκτακτη συμμετοχή) θα φτιάξει επιτόπου. Θα απεικονίζει ένα τεράστιο ενυδρείο όπου ένα κοριτσάκι προσπαθεί να ψαρέψει με μια απόχη καλά και κακά ψάρια (καρχαρίες). Η εξήγηση της αλληγορίας είναι περιττή. Στο εσωτερικό του κτιρίου, ο 40χρονος καλλιτέχνης θα δημιουργήσει μια άλλη σύνθεση, με παιδιά να σηκώνουν το ?γκρίζο της πατρίδας που ζούμε. Τα εγκαίνια θα γίνουν το Σάββατο 28 Ιουλίου (8 μ.μ.). Ωρες λειτουργίας: καθημερινά εκτός Τρίτης 10.00-13.30, 18.30-21.30. ?ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ «Η σωτηρία της πατρίδας, της πατρίδας που έχουμε μέσα μας, εμπεριέχεται στην ανάγκη της αλληλεγγύης και της κοινής προσπάθειας για την επιβίωση, την πνευματική και την πολιτιστική» (Αθηνά Σχινά)

Δ.Ρ.

Πηγή:http://blogart-mary.blogspot.gr/2012/07/salus-patriae.html#.VfrbhpZlJrp

ΧΡΥΣΑ ΒΕΡΓΗ

ΓΕΥΣΩ ΠΑΠΑΔΑΚΗ “ Πῶς πέρασεν ἡ ὥρα"

Η gallery genesis

παρουσιάζει:

Γεύσω Παπαδάκη

“ Πῶς πέρασεν ἡ ὥρα”

Ζωγραφική

Επιμέλεια έκθεσης: Ίρις Κρητικού

Εγκαίνια:  Τρίτη 3 Μαρτίου 2015 / Ώρα 20:00

Διάρκεια έκθεσης: 3 έως 28 Μαρτίου 2015

Το αμείλικτο φεγγαρόφωτο στη ζωγραφική της Γεύσως Π. 

«Ριγείς αγαπημένη

περιβλημένη

τ’  αργυρό ψύχος της σελήνης...»

 Γιάννης Ρίτσος, Εαρινή Συμφωνία

Στη νέα θεματική ενότητα της Γεύσως Παπαδάκη, η εμπειρία του ταξιδιού μετουσιώνεται σε ενδοσκοπική περιπέτεια του νου, με όχημα επτά προσφιλείς της Έλληνες ποιητές.

Σε μικρούς ως επί το πλείστον χώρους-κουτιά, που ορίζονται δομικά και πλάθονται ως βραχείς μα μεστοί σκηνικοί μονόλογοι από τη ζωγράφο, κατοικούν οι μικρές χώρες του Καρυωτάκη και του Καβάφη του Σεφέρη, του Ρίτσου και του Ελύτη, του Λειβαδίτη και του Γκανά, οργωμένες από αλλεπάλληλα σημεία στίξης, βουβές παύσεις κι ανοιχτές παρενθέσεις.

Ο υπογραμμισμένος τόπος της ποίησης γίνεται κατοικημένη οδός και αριθμός. Οι ένοικοι των στίχων τρέπονται σε οικείους συζητητές και παλιούς αλλά ωσεί παρόντες γνώριμους.  

Μεταγράφοντάς τις με γόνιμη ελευθερία και προχωρώντας σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση στην ωριμότερη και πλέον αυτογνωσιακή στιγμή της δουλειάς της, η Γεύσω Παπαδάκη αφηγείται με μέσα λιτά αλλά εύγλωττα τον περιπετειώδη κύκλο της ζωής και της συναίσθησης: την αρχή και το τέλος μιας μέρας, την αρχή και το τέλος μιας σχέσης. Τον αμείλικτο καλπασμό του πανδαμάτορος χρόνου αλλά και τη σοφία που εξ αυτού αποκτήθηκε.

Η Γεύσω Παπαδάκη ζωγραφίζει εντέλει την ανακουφιστική θλίψη της ποίησης ως μοναχική αλλά αναγκαία οδό προς στην αλήθεια. Και το πετυχαίνει.

 Ίρις Κρητικού

Φεβρουάριος 2015

-- 

Gallery Genesis.
35 HARITOS Street,
Kolonaki 10675
Athens, Greece.
Tel.: +30 211 7100566
www.gallerygenesisathens.com

"ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ" ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΒΑΛΕΡΑ

Σέρρες   8 - 2 - 2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

“Ιχνηλατώντας”:   Ποίηση και Ζωγραφικ από την Κωνσταντίνα Βαλερά

Την Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015 και ώρα 7 μ.μ. ο Σύλλογος Φίλων Γραμμάτων και 

Τεχνών Σερρών θα παρουσιάσει το βιβλίο «Ιχνηλατώντας» της 

ζωγράφου,                Κωνσταντίνας Βαλερά.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα του Ωδείου του Συλλόγου (Β. Βασιλείου 12).

Σχόλια για το έργο της καλλιτέχνιδας θα διαβάσει ο Κυριάκος Κουνούπης. Η 

Κωνσταντίνα Βαλερά γεννήθηκε το 1980 και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε γλυπτική 

και ζωγραφική στο Τμήμα Εικαστικών & Εφαρμοσμένων Τεχνών, του Πανεπιστημίου 

Δυτικής Μακεδονίας, στη Φλώρινα, απ' όπου αποφοίτησε το 2012.

Επέλεξε την κατεύθυνση της ζωγραφικής με καθηγητή τον ζωγράφο Γιάννη Ζιώγα, κοντά

 στον οποίο μαθήτευσε τρία χρόνια.

Συμμετείχε στην Ημερίδα «Ουτοπίες, Ευτοπίες, Δυστοπίες» στις 14-5-2008, όπως και 

στα σεμινάρια Performance Now v.1: Επιτελεστικές πρακτικές στην τέχνη και δράσεις in

 situ. Σεμινάρια για τις εικαστικές δράσεις, που πραγματοποιήθηκαν στις 14-15 Μαΐου 

2010 στην Φλώρινα.

Πραγματοποίησε ατομικές εκθέσεις και έλαβε μέρος και σε ομαδικές.

Εργάστηκε ως καθηγήτρια εικαστικών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για το έτος 2013 -

 2014.Έχει πραγματοποιήσει εικαστικές δράσεις με πολιτιστικούς συλλόγους της πόλης της 

Φλώρινας.

Διυλίζοντας το μυστήριο της ζωής και της ανθρώπινης ύπαρξης για να προσεγγίσει τα πιο

 βαθιά τους νοήματα , το βιβλίο αυτό αποτελεί μια πρόσκληση για την αναζήτηση 

του βαθύτερου Εγώ . Ένας δρόμος ακανθώδης , γεμάτος αγωνίες και μάχες καθημερινές ,

 που εμπεριέχει τη σχεδόν ακατόρθωτη τελείωση του ανθρώπου , τους βυθούς , τις

 στερήσεις, ένας δρόμος αληθινός όμως , μέσα από τον οποίο θα μπορέσει κανείς να 

αντικρίσει τις ακτίνες του φωτός.

Απ’ τη μία ένας ψευδεπίγραφος εαυτός , κατασκευασμένος απ’ τις ηθικές επιταγές , 

δεσμώτης της ορατής πραγματικότητας , νόθος εαυτός που υπαγορεύεται μέσω του 

ατομικού εγώ εντείνοντας την τραγικότητα του . Και απ΄την άλλη ένας ανώτερος εαυτός

 που αναμένει στο φως για να εκπληρώσει την αποστολή του

Είκοσι εικονo-ποιήματα ευσύνοπτα και αιχμηρά , που με κύριο γλωσσικό μέσο τον 

υπαινικτικό λόγο , επιτρέπουν να χτιστεί μια ιστορία , η οποία εν τέλει αφορά τον καθένα μας.

Ρωμαλέοι στίχοι που με την περιεκτική τους ικμάδα δίνουν τα κλειδιά για

 να αποκρυπτογραφηθεί η σημειωτική της Κωνσταντίνας Βαλερά. Οι εκφραστικές μορφές 

του ποιητικού της λόγου έχουν πάντοτε μια διττότητα.

Πρόκειται για δηλώματα μύχιων σκέψεων και εσωτερικών διεργασιών όπου ο κόσμος

 των αισθητών αντικειμένων διαποτίζεται από έμψυχο περιεχόμενο.

“Η ζωγραφική είναι σιωπηλή ποίηση, ενώ η ποίηση είναι ομιλούσα ζωγραφική”.

Σιμωνίδης Ο Κείος (556-468 π.Χ.), Έλληνας Λυρικός Ποιητής.

Για το Δ.Σ.

Ο Πρόεδρος                                                       Ο Γεν. Γραμματέας

Δημήτρης Ευθυμόπουλος                                       Παναγιώτης Τζούρης

Κωνσταντίνα Βαλερά, Ιχνηλατώντας .

Konstantina Valera, Tracing, En suivant les traces, 

Auf Spurensuche.

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μια νέα πρόταση της ζωγράφου Κωνσταντίνας Βαλερά μέσα απ’ το τετράγλωσσο (ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά) βιβλίο της με τίτλο Ιχνηλατώντας.

Ο εικονοποιημένος λόγος είναι μία εικαστική παρέμβαση που συνδυάζει διαφορετικές μορφές τέχνης. Παρατηρούμε για πρώτη φορά ένα έργο πολυμορφικό που συνενώνει αρμονικά την ζωγραφική με την ποίηση (της ιδίας ) και video art (εικόνα, ήχος, μουσική)  με απαγγελίες καλλιτεχνών από διαφορετικούς τομείς των τεχνών. Η τεχνολογία δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από ένα τέτοιο καινοτόμο βιβλίο , αφού εμπεριέχοντας τα bar code, άμεσα κανείς έρχεται σε επαφή οπτικό-ακουστικά με τα video art των ποιημάτων.


Κωνσταντίνα Βαλερά, Ιχνηλατώντας - Konstantina Valera, Tracing, En
suivant les traces,
Auf Spurensuche.

Τίτλος ποιήματος: Εξαγνισμός
Αφήγηση: Ισαακίδου Ευρυδίκη (Πρώτη Χορεύτρια στην Εθνική Λυρική Σκηνή)

Τίτλος ποιήματος: Ο Ευάλωτος
Αφήγηση: Συμεωνίδης Βλαδίμηρος (Διευθυντής Ορχήστρας)






Τίτλος ποματος: Ο Ευάλωτος
Αφήγηση: Συμεωνίδης Βλαδίμηρος (Διευθυντής Ορχήστρας)


https://www.youtube.com/watch?v=THT3PBcVHq0



Τίτλος ποιήματος: Δειλία
Αφήγηση: Τσακαλία Ηλέκτρα (Ηθοποιός)

https://www.youtube.com/watch?v=vgeMrW_iA80



Τίτλος ποιήματος: Ήρθες
Αφήγηση: Κωνασταντίνα Βαλερά (Ζωγράφος & Ποιήτρια)

https://www.youtube.com/watch?v=2qbC9olBLIw



Τίτλος ποιήματος: Εν Αναμονή
Αφήγηση: Λαλούσης Άκης (Βαρύτονος)

https://www.youtube.com/watch?v=Hhi6raH0sDg


Τίτλος ποιήματος: Μύηση
Αφήγηση: Οθωναίου Κλειώ Δανάη (Ηθοποιός)

https://www.youtube.com/watch?v=p4AqYWm9DZA


Τίτλος ποιήματος: Διαλογισμός
Αφήγηση: Ευαγγελινός Δημήτρης (Συνθέτης)

https://www.youtube.com/watch?v=awxpq8jPSrE

Τάκης Καβαλλιεράτος "Ατάκτως Ερριμμένα"

ΓΚΑΛΕΡΙ ΣΚΟΥΦΑ
διάρκεια έκθεσης έως 11 Φεβρουαρίου 2015


















http://www.skoufagallery.gr/en/

Aίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος «Αόρατη Ασάλευτη Παρουσία»

 Aίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος

Η αίθουσα τέχνης Τεχνοχώρος εγκαινιάζει την έκθεση «Αόρατη ασάλευτη παρουσία», μία εικαστική συνομιλία των Αφροδίτης Γκρίζη, Ειρήνης Μνατσακανιάν και Άννας-Μαρίας Σμυρνάκη με gestalter τον Χάρη Κοντοσφύρη.

Η Αφροδίτη Γκρίζη επεξεργάζεται το μετάξι με εκρήξεις χρωμάτων αλλά και λεπτές αποχρώσεις δημιουργώντας δύο ζωγραφικά επίπεδα που αλληλεπιδρούν μέσω του φωτός. Η Ειρήνη Μνατσακανιάν μέσα από τη ζωγραφική και τη χαρακτική αποτυπώνει σκιές του παρελθόντος αναδιαμορφώνοντας τις σχέσεις στο παρόν. Η Άννα-Μαρία Σμυρνάκη ζωγραφίζοντας με ακουαρέλα σινική μελάνη και μολύβια πάνω στο λευκό χαρτί, αποτυπώνει στιγμές της ύπαρξης της σημειώνοντας σκέψεις και χρησιμοποιώντας αλληγορίες.

«Αόρατη Ασάλευτη Παρουσία» | εγκαίνια: Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2015, 20:00 – 23:00

Ο Χάρης Κοντοσφύρης, gestalter (αλληλεπιδραστής) της έκθεσης γράφει: «Μακριά από τον νου, στο ιερότερο άκρο της καρδιάς, ακροπατούμε τρέμοντας. Το ένα μας πόδι πατάει στο ηλιοκαμένο χώμα, και το άλλο ψάχνει στα σκοτεινά, στον γκρεμό της αβύσσου, στη λάσπη της τυφλότητας. Όλοι έχουμε τις αγωνίες του Νίκου Καζαντζάκη. Οι τρεις καλλιτέχνιδες διαισθάνονται ψυχικά, η μία τη γέννηση, η άλλη την πορεία της ζωής και η τρίτη την ανάγκη να ξεθολώσουμε το είδωλο, να γίνει παρουσία. Στον αστικό ατομικισμό ο ναρκισσισμός, η βιολογική γέννηση, η αναγέννηση του νου και της ψυχής, η νοσταλγία του θανάτου είναι τα φαινόμενα που χρειάζονται εξιχνίαση και εκείνα που απασχολούν ιδιαίτερα τις τρεις τους. Εξομολογήσεις και αντί-εξομολογήσεις, το εσωτερικό κενό, η απέχθεια για την εξουσία, η υπέρθεση της αυτοεξέτασης με την ασυνέπεια, η κοσμοαντίληψη τόσων παραιτημένων, η κοινωνική επιβίωση, ο μαρασμός της αίσθησης του παρελθόντος, ο φόβος των γερατειών και η ανδρόγυνη ουτοπία  είναι μερικές από τις εφορμήσεις. Οι  εικαστικές θέσεις για την εγκυμονούσα γυναίκα, για τη θεματοφύλακα της μνήμης της οικογένειας και την ευδιακρισία της γυναικείας εικόνας επιτελείται ζωγραφικά μεν αλλά με την εισαγωγή μιας καινούργιας λειτουργίας, της νοσταλγικής ανάμνησης γονιδιακά κινηματογραφικής. Η έκθεση αυτή μιλάει για τη φλόγα που είναι η ψυχή του ανθρώπου, που δεν στέκεται, δεν μπορεί να καεί, και κανένας δεν μπορεί να τη σβήσει, όπως υποστηρίζει μαχόμενος ο Καζαντζάκης. Η Αφροδίτη Γκρίζη αναγεννά, η Ειρήνη Μνατσακανιάν δεν ξεχνά και η Άννα-Μαρία Σμυρνάκη εισβάλλει στον φίλαυτο εαυτό. Η μνήμη μας κατέχει! Η Αφροδίτη προσφέρει, η Ειρήνη κυριαρχείται και η  Άννα-Μαρία  χαρτογραφείται στην χωρικότητα της μνήμης.»

Η Αφροδίτη Γκρίζη γράφει σχετικά με το έργο της: «Η ζωή αρχίζει σ' ένα σύμπαν τρυφερό εύθραυστο και παράλληλα άγριο σκληρό αφιλόξενο. Το έμβρυο αιωρείται στο ενδομήτριο περιβάλλον σε έναν παράδεισο συνύπαρξης και αλληλεπίδρασης. Οι πρώτες εμπειρίες στη μήτρα καθώς και η στιγμή της γέννησης λειτουργούν ως αρχέτυπα, μη συνειδητά στην ανθρώπινη φύση. Η Τζορτζ Έλιοτ έλεγε ότι δεν υπάρχει πλάσμα του οποίου ο εσωτερικός κόσμος να είναι τόσο ισχυρός ώστε να μην επηρεάζεται από τον περίγυρό του. Ο Σωκράτης αναφέρει: "Το κομμάτι του εαυτού μου που δεν γνωρίζω καταλήγει να με εξουσιάζει." Οι συνθήκες και οι επιδράσεις του περιβάλλοντος της ύπαρξης τροποποιούν συνεχώς την φύση της. Ο εσωτερικός και ο εξωτερικός κόσμος, η μοίρα και η θέληση είναι αλληλένδετα. Η μοίρα από την αρχαιότητα είναι το μερίδιο του καθενός στη ζωή, το ορισμένο μερίδιο που του αναλογεί από πόνους, βάσανα, χαρές. Ανεξερεύνητο μυστήριο η πορεία του πρωταρχικού κυττάρου της ύπαρξης που δομείται από δυνάμεις ορατές και αόρατες. Ανελέητη πάλη ανάμεσα στο πνεύμα και την ύλη. Ασύνειδη πάλη αντίθετων δυνάμεων για να φέρουν την αρμονία. Μεταξύ χαρτιού και μεταξιού συντίθεται μια αφήγηση ελλειπτική με διείσδυση στο υποσυνείδητο. Το φως συνδέεται με τη ζωή και είναι φορέας μνήμης. Περνάει από το ημιδιάφανο μεταξωτό ύφασμα για να εξαϋλώσει μορφές και γεγονότα. Συνειρμικές εικόνες σχεδιάζονται στο χαρτί παράλληλα με τη ζωγραφική στο μετάξι. Δημιουργούνται δύο επίπεδα για να υποδηλώσουν διαφορετικές χωροχρονικές καταστάσεις που αλληλεπιδρούν. Κρυμμένες μνήμες και βιώματα αναδύονται.»

Η Ειρήνη Μνατσακανιάν γράφει για τη δουλειά της: «Ότι ζωγραφίζω αφορά σχέσεις μου με κοντινούς μου ανθρώπους. Είναι επιθυμίες σχέσεων που δεν πραγματοποιήθηκαν, σχέσεις  που αποφάσισα να διακόψω, σχέσεις που προσπαθώ να ανακτήσω, σχέσεις ενοχής που τολμώ να αντιμετωπίσω. Σχεδιάζω και χαράσσω την ανθρωπινή παρουσία πλησιάζοντας το κενό του θανάτου με γραφές τρυφερές που κουβαλώ στη μνήμη μου από τις ταπετσαρίες των τοίχων του πάππου μου. Κάθε σχέση αφήνει με το πέρασμα του χρόνου το απόσταγμα της μέσα μου και πάνω στο χαρτί μου. Γι’ αυτό νιώθω την ανάγκη να μεταδώσω μέσα από τις εικόνες την αίσθηση αυτών των σχέσεων γιατί πιστεύω ότι έτσι επικοινωνώ με τους  θεατές των έργων μου.»

Η Άννα-Μαρία Σμυρνάκη γράφει: «Ασχολούμαι  με τις προσωπικές μου ανησυχίες. Σκέφτομαι ότι η ζωγραφική αποτελεί μια διαδρομή παράλληλη με τη ζωή μου. Με απασχολεί σε αυτή την ενότητα έργων Το εγώ μου και η Ύπαρξή μου στο παρόν και σε αντιπαράθεση με καταστάσεις και άτομα του οικείου περιβάλλοντός μου. Το απόσταγμα του Πεσσόα "γνωρίζοντας τι ήταν η ζωή μου μέχρι σήμερα -τόσες φορές και τόσο έντονα αντίθετη προς τις επιθυμίες μου- δεν μπορώ να προβλέψω για την αυριανή ζωή μου, παρά ότι θα είναι ακριβώς αυτό που δεν μπορώ να προβλέψω, αυτό που δεν επιθυμώ, αυτό που θα μου επιβληθεί εκ των έξω, μέχρι και με τη μεσολάβηση της ίδιας μου της βούλησης" είναι αντιπροσωπευτικό της παρούσας σκέψης μου. Με απασχολεί το ζήτημα των στερεότυπων συμπεριφορών ,της κοινωνικής επιβολής ρόλων και χρησιμοποιώντας τις ανάλογες αλληγορίες τονίζω αυτά τα στοιχεία. Η γραφή αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της δουλειάς μου και την ενσωματώνω με κάποιον τρόπο καθώς μου είναι αδύνατο να μην αποτυπώσω τις σκέψεις που προκύπτουν.»

Τη βραδιά των εγκαινίων θα συνοδέψει η συνοδέψει η Real Sangria.

Χορηγοί επικοινωνίας είναι το culture now και το art22.

Εγκαίνια Έκθεσης: Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου, 20:00 – 23:00

Διάρκεια Έκθεσης:  5 Φεβρουαρίου έως 7 Μαρτίου 2015

Ημέρες και ώρες λειτουργίας:

Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 11:00 – 14:30 & 17:30 – 20:30

Τετάρτη, Σάββατο: 11:00 – 16:00

Κυριακή, Δευτέρα: Ανοικτά κατόπιν τηλεφωνικού ραντεβού