"ΟΔΥΣΣΕΙΣ" Θεοδόσης Βολκώφ

Θα φύγουμε ως άλλοι Οδυσσείς
που τους καλούν των άστρων τα πελάγη·
της Επιστήμης θα ‘ μαστε αρχιμάγοι
και της Τεχνολογίας ιερείς.
Θ’ αφήσουμε νεκρούς πολιτισμούς,
την πολυτρόφο Γη εξαντλημένη,
και κάποιοι πληθυσμοί κατεσπαρμένοι
θα μας αναζητούν στους ουρανούς.

Θα ζήσουμε αιώνες σε κελιά
με τεχνητό νερό και οξυγόνο,
τα πλοία μας θα καίνε υδρογόνο
και θα κατασκευάζουμε παιδιά.
Οι συνειδήσεις μας παντοτινές
στων υπολογιστών μας τις συνάψεις
θα μείνουν, θα διαλέγονται με λάμψεις
ψυχρού φωτός – φωνές ηλεκτρικές.

Ο λόγος μας, κι αυτός μηχανικός,
ποσότητες και σχέσεις θα εκφράζει,
με Γλώσσα δεν θα μοιάζει, και θα φράζει
τα σώματά μας εξωσκελετός.
Μας μέλλεται να δούμε από κοντά
μυριάδες γαλαξίες να γεννιούνται
και γαλαξίες πάλι να χαλιούνται
στην κοσμική επιστρέφοντας φωτιά.

Διαδρομές θα κάνουμε αστρικές,
μέσα σε σκωληκότρυπες θα μπούμε,
μ’ άλλες μορφές ζωής θα γνωριστούμε
και θα τις υποτάξουμε κι αυτές.
Ακτινωτοί και κυματοειδείς,
στου χωροχρόνου πάνω τις εκτάσεις
θα εγγράψουμε καινούργιες διαστάσεις
μέχρι το σύστημα της Τρίτης Γης.

Του Κόσμου σύμπαντος κατακτητές,
Αλντεμπαράν, Ωρίωνα και Βέγα,
θα γίνουμε το Αλφα και το Ωμέγα,
νεφελωμάτων τώρα ποιητές.
Ατάραχοι, με πνεύμα παγερό
ώς τ’ άκρα όλες τις σκέψεις θα σκεφτούμε
κι αφού τελειώσει η Σκέψη εμείς θα ζούμε
στο άπειρο σαν πριν και στο κενό.

Και ύστερα, με μυς μεταλλικούς
έχοντας πράξει πια όλες τις πράξεις,
θα γίνουμε άλλης φύσης κι άλλης τάξης
όντα που υπερβαίνουν τους Θεούς.
Είμαστε αυτό. Οι Νέοι Οδυσσείς,
απ’ τους νεκρούς Θεούς οι μισημένοι
καθώς και τ’ όνομά μας το σημαίνει,
μα το Μηδέν σημαίνουμε εμείς.

Θ. Βολκώφ