Ι
Φτερούγες στάζουν μάρμαρο
Τσόχα το ηλιοβασίλεμα
Μοιράζει η θάλασσα χαρτιά
Πορθμεία στήνει η νύχτα
Απέναντι όλα να διαβούν
Ασάλευτες βεντάλιες
ΙΙ
Τόσο μα τόσ’ όλα νεκρά
Που προσποιούνται ανάσες
Μα σαν κοιτάξεις καθαρά
Προβάλλεις από το Μέλλον
Άπειρος
Βλέπεις την… Ποίηση !
ΙΙΙ
Απασφαλισμένα τα φεγγάρια
Όλα
Σέρνουν γιρλάντα το στερέωμα
Μ’ όλα του τα νερά
Σαν ψάρι επουράνιο
Και τα φιλιά τους συγκροτούν
Όπου θέλουν
Όπως θέλουν
Δίχως κανένα χάρακα
Έτσι που αν δοθείς
Στην έλευση ακούμπωτος
Κάτω απ’ τη ροδιά
Θα μάθεις πια πως έζησες
Τον Κόσμο ανασαίνοντας
…ΣΥΝ ΕΝΑ
Άτιτλο
Αριστερά στο σεντόνι της νύχτας
Εντοιχισμένο ιστίο να φλέγεται
Αργά ξεφλουδίζοντας
Δάση πρώρες και πέτρες
Στο ηφαίστειο της κρυμμένης ΑΝΑΣΑΣ
© ΣΤΑΘΗΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου