ΣΤΑΘΗΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ "ΤΩΝ ΑΝΕΜΩΝ"

ΤΩΝ  ΑΝΕΜΩΝ

Είχε κυλήσει η βάρκα τού Χρόνου

Οι εσωτερικές ραφές αναδυθεί στην επιφάνεια

Ως διετάχθησαν

Απ’ τον καιρό των προπατόρων

Τα περισσότερα παραμύθια σφυγμομετρημένα

Με την τελευταία τους σελίδα στυφή

Όπως όριζε η νομοθεσία των περιστροφών

Κι ήταν πια ώρα

Μετά από σειρές κυμάτων

Δαιδάλους και συστροφές ονείρων

Κυβιστικές πορείες

Κι εκλογές ανέμων

Ν’ απομείνει  κολλημένο πέρ’ απ’ το θάνατο

Το απόσταγμα στα χείλη

Ε

Ρω

Τ

Η

Ματι

Κά

Αλήθεια, έχει όψη ο άνεμος  ;

Σιωπή τηρούν τα πλατανόφυλλα

Σιωπή τής θάλασσας τα σήμαντρα

Σιωπή των άστρων η περιφορά

Σιωπή τα γεμάτα ποτήρια με το απόρθητο γαλάκτωμα

Εν αρχή

Λάλοι μόνον οι εφήμεροι

Με γλώσσα αναλφάβητη  στ’ αναγνωστικά των ανέμων

Που νηνεμία ομιλεί στην ανεμική

Ανεμοχάλαζο  στην ευδία

Και τα δελφίνια των πόθων της

Ξεβράζει στην άμμο

Ακάτεχη

Μα μπαίνοντας στριμωχτά στο τέλος τους

Μετά πολλές ινώδεις εκστροφές

Μαθαίνουν να ρωτούν

Αλήθεια, έχει όψη ο άνεμος  ;

Και μουσκεμένοι στην οδύνη επιμένουν

Και ποιός τη βλέπει ;

Κι όταν διαλέγεις φύσημα ποιά όψη του φοράς ;

Κι εκείνη γιατί να σ’ αποδεκατίσει αφού τής δόθηκες ;

Δίνεστε  δίνεστε 

Ωθούν  με βία οι Αθάνατοι

Δίνεστε σ’ ότι φυσά

Κι ο ούριος θα σας έβρει

Μια που δική μας πάντα η κατάληξη

Μα και νεκροί οι εφήμεροι

Κατακαμένοι από τις ευπιστίες

Τους δόλους δεν μασούν στην τρυπημένη τους καρδιά

Κι απάντηση ζητούνε

Αλήθεια, έχει όψη ο άνεμος  ;

    © ΣΤΑΘΗΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ