KREUZ «cosmos unbaptized»

Η Dépôt Art Gallery, Νεοφύτου Βάμβα 5 , Αθήνα, σας προσκαλεί τη Δευτέρα 18 Ιουλίου και ώρες 20:00 – 23:00 στα εγκαίνια της έκθεσης του εικαστικού καλλιτέχνη KREUZ με τίτλο: «cosmos unbaptized».

O εικαστικός καλλιτέχνης KREUZ (Σταύρος Ζώτος), μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στην Αθήνα και τη γενέτειρά του τη Θεσσαλονίκη. Ασχολείται από πολύ μικρή ηλικία με τη ζωγραφική, ενώ γλυπτά του μεγάλων διαστάσεων και εικαστικές συνθέσεις του, εκτίθενται μόνιμα σε χώρους στη Βόρεια Ελλάδα. Παράλληλα έχει ασχοληθεί ενεργά με το θέατρο, ως σκηνοθέτης, σκηνογράφος και perfomer, συνεργαζόμενος με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, και γνωστές θεατρικές σκηνές στην Αθήνα.

Επιμέλεια έκθεσης: Γωγώ Κολυβήρα.

• Ο ποιητής και κριτικός  Κωνσταντίνος Μπούρας στο κείμενο του «Κρυπτογράφος Kreuz ενός μηνύματος που δεν έχει επινοηθεί ακόμα» αναφέρει:

«Kreuz, κατά κόσμον Σταύρος Ζώτος, εικαστικός καλλιτέχνης και «κρύπτης» (ας μου συγχωρεθεί ο νεολογισμός για τον κωδικοποιητή υψηλών ή απόκρυφων νοημάτων). Ο κεντροευρωπαϊκός Μεσαίωνας, το «Μαύρο Θέατρο» της Πράγας, ο εφιαλτικός κόσμος του Κάφκα, του Όργουελ, του Ιονέσκο, το “chiaro scuro” των ζωγράφων από τις Κάτω Χώρες έγινε ασπρόμαυρη σκακιέρα κι άλλοτε κύβος του Ρούμπικ, άλλοτε δε ένα παζλ για υψηλής νοημοσύνης θεατές… Μανιχαϊστικός ο κόσμος του, το Καλό αντιπαλεύει με το Κακό. Ο δομημένος κόσμος των αστών ενάντια στον «φυσικό άνθρωπο» του Ρουσώ. Λογική εναντίον Ά-λογου. Αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου εναντίον δεξιού. Διαίσθηση και παρα-μύθι εναντίον της φαντασιακής δύναμης μιας Λογικής που μόνον μυθική είναι, με τις υπέρ-εξουσίες που έχει ενδυθεί.

                Είναι σημαντική η “formation professionelle” ενός καλλιτέχνη  που έχει σπουδάσει και τοπογράφος μηχανικός. Ξέρει καλά το «γραμμικό σχέδιο» και τα σημεία φυγής, ακόμα κι όταν τα παραβαίνει. Γνωρίζει καλώς τα ασπρόμαυρα κουτάκια. Κατέχει την τέχνη της εκλογικεύσεως του αχανούς και του άναρχου. Επιθυμεί να βάλει τάξη στο χάος και να επιβάλλει δομή στο άχωρον, το άρρητον, το αυτονόητον, που καθίσταται ενίοτε α-νόητον και παράλογα πασιφανές.

                Θέλει τέχνη και τόλμη για να ζωγραφίσεις σαν τον Kreuz. Με γνώση και την αθωότητα του αφελούς, του α-Νοϊκού, του προγλωσσικού, χωρίς να καταφεύγει πάντα στο παρά-γλωσσικό. Ενώ τo παρά-φυσικό συναντιέται συχνά με το μετά-φυσικό στο κοσμικό τεραίν όπου κονταροχτυπιούνται υπέρ-ανθρώπινες δυνάμεις. Φουτουριστικός σουρεαλισμός και διαγνωσμένη τριπολικότητα του είναι, σχασμένο ανάμεσα στο «είναι» στο «φαίνεσθαι» και στο «φαντασιώνεσθαι» [δική μου φιλοσοφική απόκλισις – γιατί αυτό ακριβώς προξενεί η ζωγραφική του Kreuz στον εγκέφαλο του επαρκούς θεατή: «να ιδώ τον κόσμο ανάποδα, τον αδελφό μου ξένο και τον οχτρό αδέλφι μου αδικοσκοτωμένο», όπως λέει ο Βάρναλης – εξ αυτού και μόνον διαφαίνεται η επαναστατική δύναμις της Τέχνης, αφού διαφοροποιεί το κοσμοείδωλο στη Συλλογική Πανανθρώπινη συνειδητότητα – ένα μικρό τούβλο αρκεί για να προκαλέσει ντόμινο και να αποδομήσει το σύμπαν…]. Επανέρχομαι στην ιδιοφυή δουλειά ενός εικαστικού που παραβαίνει τα θέσμια και υπερβαίνει τα εσκαμμένα. Παραδείγματος χάριν, θα μπορούσε αυτά τα εφιαλτικώς νοσταλγικά σύνολα και υποσύνολα να τα φιλοτεχνήσει ευκολότερα με τα “layers” των σχεδιαστικών ηλεκτρονικών προγραμμάτων. Όμως αυτός επιμένει να καταφεύγει στον παραδοσιακό τρόπο (με μουσαμάδες, πινέλα, μπογιές – μόνο τα λούστρα αποφεύγει, τα φοβάται ίσως, ή δεν ταιριάζουν με την αισθητική του: άγριο κι ανεπεξέργαστο το ένστικτο ξεπηδάει ορμητικό κι ακαταμάχητο μέσα από το κατασταλαγμένο θυμικό του – το τραγί παραπέμπει στον Πάνα κι εκείνος με τη σειρά του στον Διόνυσο, ενώ ο Απόλλωνας καταλαμβάνει ισόθεη θέση στο προσωπικό του πάνθεον, στην ατομική ψυχολογία του, όπου όλα είναι ένα, όμως ο Έρωτας είναι κάτι παραπάνω από το Έν, αφού αυτός ζωοποιεί και δημιουργεί τις μορφές καταστρέφοντάς τες. Οξύμωρα κι αντιθέσεις υποκρύπτονται κάτω από τους αλληλο-αναιρούμενους κώδικες ενός καλλιτέχνη σαν τον Kreuz. Κοιτάξτε τον με προσοχή. Μέσα από το έργο του. Επανειλημμένως. Κάθε φορά ένα καινούργιο κοσμο-είδωλο θα αναγεννάται στη συνείδησή σας. «Τα πάντα ρει». Ο Σταύρος Ζώτος είναι Έλληνας. Κι ως προσωκρατικός παρατηρεί τον τεχνητό δυϊσμό και τη σχάση τών φαινομένων βοηθώντας μας να ψυχανεμιστούμε το Κοσμικόν Ωόν των Ορφικών και εις αυτό να επιστρέψουμε κατακουρασμένοι, κατάκοποι από το ταξίδι μας στην Ύλη. Αυτή την ύλη που μοιάζει να την καταφρονεί αλλά και να την λατρεύει ο μυστηριώδης, δυσεξιχνίαστος και κρυπτογράφος Kreuz.»

• Η θεωρητικός Τέχνης και Αρχιτεκτονικής Μερόπη Ζαβλάρη στο κείμενο της με τίτλο

              «Τα δίπολα του KREUZ» αναφέρει:

Ο αστερισμός του Αιγόκερου φέρει τον πλέον παράδοξο συμβολισμό: ένα αντιφατικό πλάσμα, μισό κατσίκι και μισό ψάρι, το οποίο δεν μπορεί υπό ουδεμία λογική να νοηθεί. Το κατσίκι αγαπά τα ύψη και σκαρφαλώνει σε απότομες βραχώδεις πλαγιές, ενώ το ψάρι προτιμά τα βάθη και γλιστρά ομαλά μέσα στο νερό. Κι όμως, το κατσικόψαρο, ο γνωστός μας Αιγόκερος, διατυμπανίζει εδώ και αιώνες την αστρική και θυμική του παρουσία, δίχως ποτέ κανείς να μπορεί να την αμφισβητήσει.

Τα έργα του Kreuz βρίθουν συμβολισμών. Τα σύμβολα του, όμως, δεν μένουν ποτέ ακέραια, αλλά πολλαπλασιάζονται και τροποποιούνται και, με τον τρόπο αυτό, εντείνουν τη σημασία τους, σε σημείο να την διανοίγουν σε μια πληθώρα νέων ερμηνειών. Αυτοεπιβεβαιώνονται δηλαδή με τέτοια ένταση, ώστε στο τέλος αναιρούνται, παύουν να λειτουργούν σαν σύμβολα άλλων πραγμάτων και δρουν ως αυτοτελείς εικόνες, ικανές να συνδέονται ελεύθερα με όλες τις πιθανές νοηματικές διαστάσεις τους. Η ζωγραφική του Kreuz, επομένως, φαίνεται να εξασκεί τη λεγόμενη “Ιδεογραμμική Μέθοδο” του ΈζραΠάουντ, δηλαδή τη σύνθεση και αντιπαράθεση στέρεων εικόνων, διατυπωμένων με ακρίβεια, προκειμένου να εκφραστούν αφηρημένες έννοιες και ιδέες. Μια τέτοια εικονοποιία δεν είναι συμβολιστική, αλλά φέρει τις αρχές ενός εικαστικού εικονισμού (imagism) ή ενός είδους κυβισμού: συνθέτει πολλαπλές προοπτικές και διαστάσεις σε μια ενιαία εικόνα, αποφεύγει τις αοριστολογίες και ακολουθεί έναν εσωτερικό ρυθμό, κι όχι μια εξωγενή μετρονομία.

Αυτό που χαρακτηρίζει εν γένει τη ζωγραφική του Kreuz, τόσο σε επίπεδο περιεχομένου όσο και τεχνικής, είναι η νοηματική αντίθεση και η εμμονή της μορφής. Το μαύρο χρώμα, καθαρό κι απόλυτο, μορφώνεται πάνω στο λευκό καμβά, αφήνοντας τον απείραχτο. Σε αντίθεση όμως με πίνακες όπως του Ματίς, οι οποίοι δημιουργούν μια φωτεινή κι εξωστρεφή ατμόσφαιρα μέσα από τα καθαρά χρώματα και τον εκτιθέμενο καμβά τους, οι πίνακες του Kreuz κλείνονται στον εαυτό τους, καταβυθίζονται στην εσωτερική τους πυκνότητα και δημιουργούν ένα αίσθημα αρμονίας, παρά τις ενδογενείς συγκρούσεις και διασπάσεις των μορφών που τους συγκροτούν. Επιπλέον, ο λευκός καμβάς συμμετέχει ισοδύναμα στο σχηματισμό αυτών των μορφών, με το να μετατρέπεται, ακριβώς όπως και το μαύρο χρώμα, πότε σε επιφάνεια και πότε σε γραμμή, καθαρή επιφάνεια και καθαρή γραμμή. Κι αν οι χρωματικοί τόνοι απουσιάζουν από τα έργα του, είναι οι ίδιες οι μορφές που, μέσα από το συνθετικό και αντιθετικό εσωτερικό παιχνίδι τους, προκαλούν νοηματικές και συναισθηματικές αποχρώσεις.

Η έννοια του δίπολου, των δύο ακραίων και απόλυτα αντιθετικών δυνάμεων, λαμβάνει, στη δουλειά του Kreuz, μια ιδιάζουσα συνθετική δυναμική, η οποία αποκλείει την όποια εξασθένιση των δύο αντιμαχόμενων δυνάμεων. Το άσπρο και το μαύρο χρώμα, η φόρμα και το περιεχόμενο, το αίσθημα και η έννοια, παραμένει το καθένα τους απόλυτα και αμείωτα αυτοτελές, μα και συνάμα αδιαχώριστο από το αντίθετό του. Ακόμα και το σύμβολο, που φαίνεται να ακυρώνεται από την ενέργεια της εικόνας, βρίσκει, στη σειρά "2_ _ _", την κυριολεκτική του επιβεβαίωση: γίνεται σημείο αναγνώρισης, αντικείμενο που έχει χωριστεί σε δύο μέρη. Όταν αυτά τα μέρη –εν προκειμένω, το ψάρι και το κατσίκι– συναντηθούν, αρκεί να “συμβληθούν” ώστε να ξαναβρούν την αρχική ενιαία τους μορφή.»

• Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Ζαχαρίας Ρόχας στο κείμενό του «Ρυθμοί Α ή Α-ρυθμοί» αναφέρει:

«Η γραμματική μας, πλούσια σε πάθη  φωνηέντων, συναιρέσεις, συνθλίψεις, κράσεις, ορίζει τον  Άνθρωπο και τις περιπέτειές του. Ο Kreuz μας καταθέτει τους αριθμούς, ορίζοντας το πρώτο  γράμμα της δικής του αλφαβήτου. Κι ο Kreuz, μας ταξιδεύει σε λειτουργικά ένδον τοπία , οπτικά αινίγματα, σημειολογικούς προσδιορισμούς και συναισθηματικές ταυτίσεις. Ένα fresco ζωγραφισμένο ξανά και ξανά, που προσπαθεί να ορίσει την Α-ρυθμία ενός αβάπτιστου κόσμου.».

Πληροφορίες για την έκθεση:

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: Έως 6 Αυγούστου

Ώρες λειτουργίας:  Τρίτη έως Παρασκευή 12:00 – 9:00,

                                   Σάββατο 12:00 - 5:00

                                   Κυριακή και Δευτέρα κλειστά   

Dépôt Art Gallery

Τηλ: 210 36 48 174 

e-mail: info@depotgallery.gr 

Facebook: depotgallery.gr

Η διερεύνηση της θεωρίας του «από μηχανής Θεού»

Πηγή:http://www.art22.gr/η-διερεύνηση-της-θεωρίας-του-από-μηχα/

Μήπως κοιμόμουνα όταν οι άλλοι υποφέρανε; 
Περιμένοντας τον Γκοντό, 
Σάμουελ Μπέκετ

Λίγο πριν τη συμπλήρωση 68 χρόνων από την πρώτη έκδοση του Περιμένοντας τον Γκοντό, ένα από τα σημαντικότερα θεατρικά έργα που σημάδεψαν τον περασμένο αιώνα, ο «Γκοντό» μοιάζει να διατηρεί περισσότερο από ποτέ άλλοτε την επικαιρότητά του. Το εικαστικό project Searching for a Godot- Deus Ex machina’s stories επιχειρεί μέσα από μια σύγχρονη προσέγγιση να αναδείξει τον εννοιολογικό πλουραλισμό του Περιμένοντας τον Γκοντό καθώς και την πολιτική και κοινωνική του διάσταση, εστιάζοντας στην διερεύνηση της θεωρίας του «από μηχανής Θεού».

Η ιστορία ωστόσο του «Γκοντό», δεν ξεκίνησε στα μέσα του 20ου αιώνα. Η θεωρία του «από μηχανής θεού» (deus ex machina) βρίσκει τις ρίζες της στο αρχαίο ελληνικό θέατρο και συνεχίζει να παραμένει ζωντανή ακόμη και σήμερα. Το Περιμένοντας τον Γκοντό, εγκαινιάζει τη δεκαετία του ’50 ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία του θεάτρου.

Να αναζητήσουμε ποιος είναι και τι αντιπροσωπεύει ο «Γκοντό» που την έλευσή του μάταια αναμένουν και θα αναμένουν επ’ άπειρο οι δύο αντί- ήρωες του Μπέκετ, όπως το επιχείρησαν πολλοί από τους μελετητές του- ταυτίζοντάς τον άλλοι με το Θεό, άλλοι με το θάνατο – θα ήταν σαν να μας διέφευγε η ευρύτητα του συμβολισμού του έργου.

Το έργο φαίνεται να έχει ιδιαίτερη απήχηση σε καιρούς κοινωνικής και πολιτικής κρίσης. Στην παρούσα οικονομική συγκυρία η επικαιρότητά του ανανεώνεται και πάλι. Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: ‪ΜίνωςΚεφαλάς, Παναγιώτης Κεφαλάς, Μαρία Κοσμαδάκη, Ευσεβία Μιχαηλίδου, Αλίκη Παλάσκα, ΕύηΡουμάνη, Χρήστος Χρυσόπουλος.

Επιμέλεια: Μαρία Ξυπολοπούλου  

Το ARTWALL Project Space ιδρύθηκε το 2012 με σκοπό τη φιλοξενία και προβολή της σύγχρονης τέχνης και τη συνεύρεση και συνεργασία μεταξύ των καλλιτεχνών και των ανθρώπων του χώρου της τέχνης. Την κατεύθυνση του εικαστικού προγράμματος του ArtWall σχεδιάζει και υλοποιεί η Φωτεινή Καπίρη, καλλιτέχνης, επιμελήτρια και συν-ιδρύτρια του CAMP! Contemporary Art Meeting Point, ώστε το πρόγραμμα να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις και τα πρότυπα της σύγχρονης καλλιτεχνικής παραγωγής. Το Fresh Hotel, στηρίζει ενεργά αυτή την προσπάθεια, υποστηρίζοντας τη σύγχρονη τέχνη.

ARTWALL Σοφοκλέους 26, 10552 Αθήνα
Εγκαίνια: Παρασκευή 15 Ιανουαρίου, 20.00
Διάρκεια Έκθεσης: 27 Νοεμβρίου – 8 Ιανουαρίου, 2016
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη, Πέμπτη 16.00 – 21.00, Παρασκευή 17.00 – 21.00,Σάββατο 13.00 -16.00
Πληροφορίες: artwallprojectspace@gmail.com, www.theartwall.gr

Η βιβλιοθήκη Αικατερίνης Λασκαρίδη, των προσωπικοτήτων του νέου Ελληνισμού

Σε συνάρτηση με τις υπάρχουσες συλλογές της Βιβλιοθήκης του Ιδρύματος, το Διοικητικό Συμβούλιο και η Επιστημονική Επιτροπή αποφάσισαν την οργάνωση της Ιστορικής Βιβλιοθήκης η οποία συλλέγει επιμέρους συλλογές βιβλίων σημαντικών προσωπικοτήτων των γραμμάτων και τεχνών. Οι συλλογές αυτές διατηρούν την ενότητά τους, σύμφωνα με τον συλλεκτικό προσανατολισμό του κάθε κτήτορα και το σκεπτικό ότι αυτό ενδιαφέρει τον επισκέπτη και μελετητή.

Τι είναι η Ιστορική Βιβλιοθήκη

Λειτουργία και χώροι Ιστορικής Βιβλιοθήκης

Επώνυμες Ιστορικές Συλλογές

Αναζήτηση στην Ιστορική Βιβλιοθήκη

Aπό τους θησαυρούς της ΙΒΙΑΛ: η πρώτη σελίδα της «Επιτομής των οκτώ του λόγου μερών» (1476), του Κωνσταντίνου Λάσκαρη

Το περιεχόμενό της ξεπερνά τους 240.000 τίτλους. Στις αίθουσές της, στο λαμπρά ανακαινισμένο νεοκλασικό κτίριο της οδού 2ας Μεραρχίας 36 στον Πειραιά, ο επισκέπτης θα βρει τις ιδιωτικές βιβλιοθήκες μεγάλων προσωπικοτήτων των γραμμάτων, του Κ. Θ. Δημαρά, του Εμμανουήλ Κριαρά, της Αικατερίνης Κουμαριανού, του Φίλιππου Ηλιού. Θα βρει τη «Biblioteca Graeca», τη βιβλιοθήκη του συλλέκτη Αθανασίου Οικονομόπουλου, με πρώτες εκδόσεις ελληνικών κειμένων, από τον 15ο ως τα τέλη του 19ου αιώνα, τη συλλογή βυζαντινών μελετών της Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ, τη βιβλιοθήκη του καθηγητή Φιλοσοφίας και ακαδημαϊκού Ιωάννη Ν. Θεοδωρακόπουλου, τη βιβλιοθήκη του ακαδημαϊκού Κωνσταντίνου Σβολόπουλου. Επί τρία χρόνια πραγματοποιούνταν αθόρυβα οι προσκτήσεις των συλλογών και η ανακαίνιση του κτιρίου και τώρα οι συλλογές της Ιστορικής Βιβλιοθήκης του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη (ΙΒΙΑΛ) είναι προσβάσιμες στο κοινό και στους ερευνητές. Τη λειτουργία της θα εγκαινιάσει την Τρίτη 24 Νοεμβρίου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος.

«Κατά πρώτον, οι προσωπικές βιβλιοθήκες σημαντικών ανθρώπων του πνεύματος που έχουν συγκεντρωθεί εδώ διατηρούν η καθεμιά την αυτοτέλειά της ως χωριστή ενότητα στους χώρους της Βιβλιοθήκης. Η ταυτότητα κάθε συλλογής είναι εμφανής και η χρήση της εύκολη» λέει στο «Βήμα» ο πρόεδρος του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη Παναγιώτης Λασκαρίδης εξηγώντας τους λόγους που διαφοροποιούν την ΙΒΙΑΛ από άλλες βιβλιοθήκες. «Κατά δεύτερον, ορισμένες συλλογές είναι μοναδικές στον κόσμο. Λόγου χάριν, η "Biblioteca Graeca" του Αθανασίου Οικονομόπουλου, όπως διαπιστώσαμε μετά τη σύγκριση των τίτλων της συλλογής με τις αντίστοιχες συλλογές μεγάλων βιβλιοθηκών, της Βρετανικής Βιβλιοθήκης, της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου, του Μονάχου, του Κέιμπριτζ, παρουσιάζει πληρότητα τίτλων πρώτων ελληνικών εκδόσεων που δεν απαντά σε άλλες βιβλιοθήκες. Είναι μια συλλογή παγκοσμίου βεληνεκούς».

Στους εξέχοντες θησαυρούς της ΙΒΙΑΛ συγκατελέγονται η πρώτη έκδοση της Επιτομής των οκτώ του λόγου μερών (1476), του Κωνσταντίνου Λάσκαρη, του πρώτου ελληνικού χρονολογημένου βιβλίου, που τυπώθηκε στο Μιλάνο από τον κρητικό τυπογράφο Δημήτριο Δαμιλά, οι Μύθοι του Αισώπου (1478), που τυπώθηκαν επίσης από τον Δαμιλά, και η πρώτη έκδοση των Απάντων (1495-1498) του Αριστοτέλη, του μοναδικού αριστοτελικού κειμένου που τυπώθηκε κατά τον 15ο αιώνα, σε πέντε τόμους, στη Βενετία, από τον Αλδο Μανούτιο.

Μεγάλο μέρος του όγκου της ΙΒΙΑΛ, περί τους 35.000 τίτλους, καταλαμβάνει η βιβλιοθήκη του εκπαιδευτικού Γεωργίου Δολιανίτη, ιδρυτή του ομώνυμου Κέντρου Σπουδών και Ερευνών, με εκδόσεις για την Ιστορία της Ελλάδας και την ιστορία του Τύπου. Εξαιρετικά σημαντικό είναι το πλούσιο αρχείο του ελληνικού, μικρασιατικού και ξένου Τύπου. Η βιβλιοθήκη του ιστορικού και διευθυντή Ερευνών στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών Τριαντάφυλλου Ε. Σκλαβενίτη, περί τους 45.000 τίτλους (κατάλογοι μοναστηριακών και δημόσιων βιβλιοθηκών, μονογραφίες λογίων της Διασποράς κ.ά.), αποτελεί έναν θησαυρό έρευνας για την κοσμική και θρησκευτική ιστορία του Γένους και την κίνηση των ιδεών στον ελληνικό χώρο από την Τουρκοκρατία και μετά.

Ανυπολόγιστη για τον μελετητή της νεοελληνικής λογοτεχνίας είναι η αξία της βιβλιοθήκης του Κ. Θ. Δημαρά, περί τους 25.000 τόμους, βιβλιοθήκη εργασίας για τη συγγραφή της Ιστορίας της νεοελληνικής λογοτεχνίας (1949), ενώ η λογοτεχνική παραγωγή των τελευταίων δεκαετιών εκπροσωπείται στις βιβλιοθήκες του ποιητή και κριτικού Κ. Γ. Παπαγεωργίου, του ποιητή και εκδότη Γιώργου Χρονά, της συγγραφέως Κωστούλας Μητροπούλου, της συγγραφέως παιδικής λογοτεχνίας Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, της μεταφράστριας Εϊμυ Μιμς, του δημοσιογράφου και ποιητή Γιώργου Ν. Κάρτερ. Κοντά σε αυτές και οι βιβλιοθήκες διπλωματών (Δημητρίου Σ. Αθανασόπουλου, Αχιλλέα Εξαρχου) και επιχειρηματιών (Θεμιστοκλή Βώκου, Μάνου Μαυρίδη, Χρήστου Στάθη).

«Ο όρος που αρμόζει στην ΙΒΙΑΛ είναι "Ιστορική Βιβλιοθήκη του Νέου Ελληνισμού"» σχολιάζει ο αρχιτέκτονας και ιστορικός του βιβλίου Κ. Στ. Στάικος, ο οποίος συνεργάστηκε με τον Παναγιώτη Λασκαρίδη στην υλοποίηση του οράματός του. «Η συλλογή της ΙΒΙΑΛ είναι ανεκτίμητη διότι αντιπροσωπεύει όλες τις πτυχές της πνευματικής δραστηριότητας του Γένους, όταν συνειδητοποιεί, μετά την πτώση της Πόλης, ότι μια νέα τάξη πραγμάτων δημιουργείται και οι λόγιοι του Βυζαντίου θεωρούν ότι εκείνοι είναι οι μόνοι κληρονόμοι της αρχαιοελληνικής και της ορθόδοξης παράδοσης. Από τους ύμνους του Ορφέα ως τον Πλάτωνα, τη γραμματεία της ελληνιστικής εποχής και των Βυζαντινών αλλά και τη νεοελληνική έντυπη παραγωγή από τον "Απόκοπο" του Μπεργαδή ως τις ημέρες μας, η ΙΒΙΑΛ συνιστά την πληρέστερη συλλογή της διαχρονικής αυτής πνευματικής παράδοσης». Ο ίδιος έχει παραχωρήσει τη συλλογή του με εκδόσεις για την ιστορία του βιβλίου και τη θέση του ελληνικού βιβλίου στον κόσμο.

Αρχεία, ναυτιλία και έρευνα

Ερευνητικά χρυσωρυχεία είναι τα Αρχεία που φυλάσσονται στην ΙΒΙΑΛ, των Κ. Θ. Δημαρά, Αικατερίνης Κουμαριανού, Ιωάννη Θεοδωρακόπουλου, Γεωργίου Δολιανίτη, Κωστούλας Μητροπούλου, του δημοσιογράφου και συγγραφέα Βαγγέλη Σακκάτου, μέρος του αρχείου του Εμμανουήλ Κριαρά και των Γιώργου Χρονά, Εϊμυ Μιμς, του δημοσιογράφου και ποιητή Γιώργου Ν. Κάρτερ κ.ά.

Τα επαγγελματικά ενδιαφέροντα του πλοιοκτήτη προέδρου του Ιδρύματος αντανακλώνται στη φροντίδα με την οποία έχει καταρτιστεί μια βιβλιοθήκη σχετική με τη θάλασσα, τη ναυτιλία και το ναυτικό δίκαιο (αλιευτική συλλογή του Κωνσταντίνου Λασκαρίδη, βιβλιοθήκη και αρχείο του ναυάρχου Χρήστου Ντούνη, ενδεικτική βιβλιογραφία της συλλογής του ναυάρχου Νέλσον, βιβλιοθήκη Ναυτικού Δικαίου του καθηγητή Leo Delwaide, συλλογή Βρετανικής Νομολογίας Ναυτικού Δικαίου), καθώς και στην εκτεταμένη προσωπική του συλλογή περιηγητικών εκδόσεων.

Ο κατάλογος της βιβλιοθήκης και το περιεχόμενο των Αρχείων είναι ήδη προσβάσιμα μέσω Διαδικτύου και η ΙΒΙΑΛ έχει ξεκινήσει συνεργασία με άλλους φορείς για τη συγκρότηση συλλογικού καταλόγου ναυτιλιακών βιβλιοθηκών.

«Η ΙΒΙΑΛ εμπλουτίζεται διαρκώς με νέες συλλογές με σκοπό να εξελιχθεί σε ένα κέντρο μελέτης του Ελληνισμού» δηλώνει στο «Βήμα» ο Παναγιώτης Λασκαρίδης. Μετά την πρόσφατη υπογραφή συμφωνίας με το Πανεπιστήμιο Τσίνγκουα του Πεκίνου, όπου θα δημιουργηθεί Εδρα Μαριλένας Λασκαρίδη - Κλασικών και Νεοελληνικών Σπουδών, τα γεγονότα δείχνουν ότι το Ιδρυμα «Αικατερίνη Λασκαρίδη» εργάζεται μεθοδικά για τη δημιουργία υποδομών που θα υποστηρίξουν την ανάπτυξη των ελληνικών σπουδών στην Ελλάδα και στον κόσμο.

***

Ιστορική Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη (2ας Μεραρχίας 36 και Ακτή Μουτσοπούλου, Πειραιάς). Οι κατάλογοι της βιβλιοθήκης και των Αρχείων είναι προσβάσιμοι στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.laskaridou.gr/istoriki-vivliothiki-tou-idrimatos-ekaterinis-laskaridi/