"Τα ρόδα ενός άλλου κήπου" της Νότας Χρυσίνα

Κι αν τα φιλιά είναι σαν τα χρόνια
και τα πάντα ρει, όπως είπε ο Ηράκλειτος
τότε κι εμείς θα βρεθούμε μωρό μου
να κυλιόμαστε αγκαλιά στο μέλλον
κάτω από τα ρόδα ενός άλλου κήπου
παραδείσιου ή στον ίδιο τον Παράδεισο'
κι αν στον δεύτερο κύκλο του Δάντη
στροβιλίζονται οι ψυχές μας σαν δίνη
τότε για εμάς γράφτηκε το Gloria
καθώς διασπόμαστε σε μυριάδες σωματίδια
καταλαμβάνουμε όλες τις διαστάσεις,
κι αν πάλι το σύμπαν είναι μια εκκωφαντική έκρηξη
τότε όλες τις γλώσσες της Βαβέλ ήταν μία
όταν εγώ κι εσύ αγγιχτήκαμε
κι αν όσα ζήσαμε ήταν όνειρο
τότε η αιωνιότητα είναι ένα παιχνίδι
του χρόνου που χαριεντίζεται
μέσα στις ζωές μας που σβήνουν
μέρα τη μέρα τα κεράκια της'
Μα εμείς αγάπη μου
είμαστε οι άκρες της ίδιας μπαλάντας
εγώ την αρχινώ κι εσύ κάνεις το ρεφρέν
εγώ η οδός κι εσύ η επωδός,
κι αν τα φιλιά μας σβηστούν σαν τα ψίχουλα
δεν θα χάσουμε το δρόμο μας
δρασκελίζοντας πάνω στα νέφη'
Έτσι δεν είναι, μωρό μου;