γράφει η Μαριλένα Κασιμάτη*
Σπάνιο το φαινόμενο στην νεοελληνική ζωγραφική. Εδώ σας έχω λάδι του Παύλου Μαθιόπουλου, με τον γερ-Νικηφόρο Λύτρα, τρία χρόνια πριν πεθάνει (1897).
Στέκει καμαρωτός μπροστά στο δικό του έργο: "Το Ψαριανό μοιρολόι", με θέμα τον θρήνο από τον χαμό του πατέρα/γιου ναυτικού (π. 1888).
Ένα έργο που όταν πρωτοεκτέθηκε θεωρήθηκε ημιτελές, τυλιγμένο σε μια ατμόσφαιρα χωρίς λάμψη,με κρυμμένο το δραματικό του μυστικό, χωρίς την λεπτομερή ακαδημαϊκή ολοκλήρωση.
Κανένας στόμφος, μόνο θλίψη χωρίς συναισθηματισμό. Πόσο το παρεξήγησε όμως ο άξιος μεν, του "σαλονιού" δε Παύλος Μαθιόπουλος με τον δικό του στόμφο, την υπερβολή στη λεπτομέρεια, χωρίς το ψυχολογικό βάθος που έδωσε ο Λύτρας υπερβαίνοντας το γνωστό ζήτημα της ηθογραφίας. Πώς βρέθηκε στην επίδραση του γαλλικού ρεαλισμού του Κουρμπέ και του Μιλέ ο Λύτρας! Ένα θαύμα αυτό το "Ψαριανό μοιρολόι" μαζί με δύο κόσμους που έκτοτε συγκρούονται.
Στέκει καμαρωτός μπροστά στο δικό του έργο: "Το Ψαριανό μοιρολόι", με θέμα τον θρήνο από τον χαμό του πατέρα/γιου ναυτικού (π. 1888).
Ένα έργο που όταν πρωτοεκτέθηκε θεωρήθηκε ημιτελές, τυλιγμένο σε μια ατμόσφαιρα χωρίς λάμψη,με κρυμμένο το δραματικό του μυστικό, χωρίς την λεπτομερή ακαδημαϊκή ολοκλήρωση.
Κανένας στόμφος, μόνο θλίψη χωρίς συναισθηματισμό. Πόσο το παρεξήγησε όμως ο άξιος μεν, του "σαλονιού" δε Παύλος Μαθιόπουλος με τον δικό του στόμφο, την υπερβολή στη λεπτομέρεια, χωρίς το ψυχολογικό βάθος που έδωσε ο Λύτρας υπερβαίνοντας το γνωστό ζήτημα της ηθογραφίας. Πώς βρέθηκε στην επίδραση του γαλλικού ρεαλισμού του Κουρμπέ και του Μιλέ ο Λύτρας! Ένα θαύμα αυτό το "Ψαριανό μοιρολόι" μαζί με δύο κόσμους που έκτοτε συγκρούονται.
*Της Εθνικής Πινακοθήκης φυσικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου