«Εισαγωγικός λόγος» στο βιβλίο του Κλαύδιου Φοριέλ: «Chants populaires de la Grece moderne»

Πηγή:http://www.sakketosaggelos.gr/Article/1468/

«Δημοτικά τραγούδια της σύγχρονης Ελλάδος». Έκδοση Τεγόπουλος-Νίκας, Εισαγωγή Ν. Βέη, μετάφραση Α. Χατζηεμμανουήλ:

 «Όσον μεγαλύτερος θα ήτο ο ενθουσιασμός των σοφών δια την γλώσσαν του Ομήρου και του Πινδάρου, τόσον περισσότερον θα ωφελούντο, εάν εμελετούσαν την νέαν Ελληνικήν, η οποία είναι ζωντανός απόγονος της αρχαίας γλώσσης και διαφυλάσσει καλώς χαρακτηριστικά, τα οποία δεν διεσώθησαν εις τα αρχαία κείμενα.» (Σελ. 6)

 «Ίσως οι σοφοί της Ευρώπης, εάν εγνώριζαν τους νέους Έλληνας, θα εσκέπτοντο ότι η Ελλάς θα ημπορούσε να προσθέση σήμερον περισσότερον από ένα παραδείγματα εις εκείνο του Πυθαγόρα, ο οποίος εταξίδευσε τους αρχαίους καιρούς, δια να γνωρίση την σοφίαν των Ινδιών και της Αιγύπτου.» (Σελ. 6)

 «Η νέα Ελληνική είναι μία γλώσσα αξιοσημείωτος από πάσης απόψεως. Κατά βάθος παρουσιάζει ομοιογένειαν και είναι περισσότερον πλουσία της γερμανικής, είναι διαυγής ως η γαλλική, περισσότερον ευλύγιστος της ιταλικής και πλέον αρμονική της ισπανικής και δεν λείπει τίποτε δια να θεωρηθή από τούδε ως η ωραιότερα γλώσσα της Ευρώπης και αναμφιβόλως είναι η πλέον τελειοποιήσιμος.» (Σελ. 74)

 «Έάν οι Έλληνες επανακτήσουν την ανεξαρτησίαν των, εάν έλθη η ημέρα κατά την οποίαν θα δυνηθούν να αναπτύξουν εν ειρήνη τα σπάνια χαρίσματα, με τα οποία τους έχει προικίσει η φύσις, το κάθε τι επιτρέπει την ελπίδα ότι συντόμως θα πλησιάσουν και ίσως θα προηγηθούν κατά τον πολιτισμόν των άλλων εθνών της Ευρώπης.» (Σελ. 86) 

 «Η Ευρώπη θα οφείλη εις τους Έλληνας ευγνωμοσύνην δι' ό,τι θα πράξουν προς διαφύλαξίν των και οι ίδιοι θα είναι γοητευμένοι μίαν ημέραν, διότι θα δύνανται να γνωρίσουν τα προϊόντα μιας σοφής και καλλιεργημένης ποιήσεως, τα απλά αυτά μνημεία του πνεύματος, της ιστορίας και των ηθών των προγόνων των.» (Σελ. 86)

 «Η δημοτική ποίησις της συγχρόνου Ελλάδος... δεν είναι και δεν δύναται να είναι παρά μια συνέχεια, μια εξακολούθησις, μια αργή και βαθμιαία μεταβολή της αρχαίας ποιήσεως και ειδικώς της αρχαίας λαϊκής ποιήσεως των Ελλήνων.» (Από τον πρόλογο της ως άνω δίτομης έκδοσης. Πηγή: Η «Νεοελληνική ποιητική ανθολογία» του Μέμου Παναγιωτόπουλου, έκδοση Ακάδημος, 1968, τομ. Β', σελ. 465.)