Aπό 12 Σεπτεμβρίου του 2012 έως τις 13 Ιανουαρίου του 2013 πάνω από 150 έργα, κυρίως πίνακες ζωγραφικής, αλλά και κάποια γλυπτά, έπιπλα και φωτογραφίες, των Βρετανών Προραφαηλιτών ζωγράφων εκτέθηκαν στην πινακοθήκη Tate Britain του Λονδίνου, η οποία κατέχει μία σημαντική συλλογή έργων της Προραφαηλιτικής κοινότητας αλλά και άλλων ζωγράφων της Βικτωριανής εποχής που κινήθηκαν στην ατμόσφαιρα του Προραφαηλιτισμού.
Η έκθεση επιχείρησε να προβάλει-δεν είμαι σίγουρη αν κατάφερε να πείσει- την Προραφαηλιτική Αδελφότητα (Pre-Raphaelites Brotherhood), η οποία συστάθηκε επίσημα το 1848 από τους ζωγράφους Dante Gabriel Rossetti, William Holman Hunt και John Everett Millais, ως πρώιμο καλλιτεχνικό κίνημα της πρωτοπορίας στην τέχνη. Με άλλα λόγια, τα έργα της Προραφαηλιτικής Αδελφότητας, τα μέλη της οποίας για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα υπέγραφαν με τα αρχικά PRB (που δήλωναν ότι ανήκαν στην Προραφαηλιτική Αδελφότητα), προβλήθηκαν ως συμβολή της Βικτωριανής Βρετανίας στην ανάδυση και την εμφάνιση της avant garde. Οι Προραφαηλίτες της πρώτης φάσης (Rossetti, Hunt, Millais), αλλά και οι μεταγενέστεροι της δεύτερης φάσης, όπως για παράδειγμα ο Edward Burne Jones, παρουσιάστηκαν ως καλλιτέχνες που ήλθαν σε ρήξη με τις συμβάσεις της ακαδημαϊκής Βρετανικής τέχνης και αναζήτησαν τις ρίζες της "καθαρής" ζωγραφικής στην αθωότητα της πρώιμης Αναγέννησης, ακολουθώντας τεχνικά ως πρότυπο τους Ιταλούς ζωγράφους πριν τον Ραφαήλ και αναζητώντας τα θέματά τους στο μεσαιωνικό αρχαίο παρελθόν της Βρετανίας, στον ποιητικό κόσμο του Σαίξπηρ και άλλων ποιητών της Αναγέννησης αλλά και του ρομαντισμού, σε ανατολικούς πολιτισμούς της αρχαιότητας, αλλά και στο χριστιανισμό και τη σύγχρονη πραγματικότητα της βικτωριανής εποχής.
Δεν ξέρω αν οι Προραφαηλίτες μπορούν να θεωρηθούν πράγματι ως πρώιμο κίνημα της πρωτοπορίας, είναι όμως σίγουρα καλλιτέχνες που κατάφεραν να συνταιριάσουν το ρεαλισμό με το ρομαντισμό και το συμβολισμό και αναμφισβήτητα να οδηγήσουν την τέχνη στον αισθητισμό. Να δείξουν, δηλαδή, ότι δεν έχει καμιά σημασία οι κατατάξεις σε κινήματα και τάσεις. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι το έργο τους ανακαλύπτεται και επαναθεωρείται συνεχώς, γιατί πράγματι οι Προραφαηλίτες έχουν δημιουργήσει ένα μαγικό, ονειρικό "σύμπαν"...
Προ-Ραφαηλίτες. Η Βικτωριανή πρωτοπορία. Ο τίτλος και η αφίσα της έκθεσης με έργα των Προραφαηλιτών καλλιτεχνών στην πινακοθήκη του Λονδίνου Tate Britain.
D. G. Rossetti, Αστάρτη της Συρίας. 1877. Manchester Art Gallery. Ο πίνακας αυτός που απεικονίζει τη θεά της Συρίας Αστάρτη, θεά αντίστοιχη της Αφροδίτης, κοσμεί την αφίσα της έκθεσης.
J. Everett Millais, Μαριάννα. 1851. Tate Britain.
J. Everett Millais, Οφηλία. 1851-1852. Tate Britain. Εμβληματικό έργο της Προραφαηλιτικής αδελφότητας.
J. Everett Millais, Ο Χριστός στο σπίτι των γονιών του (ή στο ξυλουργείο). 1849-50. Tate Britain.
F. Madox Brown, Ο Χριστός πλένει τα πόδια του Πέτρου. 1852-56. Tate Britain.
D. G. Rossetti, Dantis Amor. 1860. Tate Britain.
W. Holman Hunt, Το ξύπνημα της συνείδησης. 1853. Tate Britain.
J. Spencer Stanhope, Σκέψεις του παρελθόντος. 1859. Tate Britain.
D. G. Rossetti, Beata Beatrix. 1864-1870. Tate Britain.
D. G. Rossetti, Η νύφη. 1865-1866. Tate Britain.
D. G. Rossetti, H Lady Lilith. 1866. Delaware Art Museum.
Edw. Burne Jones, Laus Veneris. 1873-1878. Tyne Wear Archives and Museums.
Edw. Burne Jones, Ο βασιλιάς Cophetua και η ζητιάνα γυναίκα. 1884. Tate Britain.
Arthur Hughes, Απρίλης Έρωτας. 1855-1856. Tate Britain.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου