ΩΔΗ ΣΤΗ ΣΕΛΗΝΗ
Γλυκύτατη φωνή βγάν’ η κιθάρα,και σε τούτη την άφραστη αρμονία
της καρδιάς μου αποκρίνεται η λαχτάρα.
Γλυκέ φίλε, είσαι συ, που με τη θεία
έκσταση του Οσσιάνου, εις τ’ ακρογιάλι,
της νυχτός εμψυχείς την ησυχία.
Κάθισε για να πούμε ύμνον στα κάλλη
της Σελήνης· αυτήν εσυνηθούσε
ο τυφλός ποιητής συχνά να ψάλλει.
Μου φαίνεται τον βλέπω που ακουμβούσε
σε μίαν ετιά, και το φεγγάρι ωστόσο
στα γένια τα ιερά λαμποκοπούσε.
Απ’ το Σκοπό, να το, προβαίνει· ω πόσο
συ τη νύχτα τερπνά παρηγορίζεις!
Ύμνον παθητικό θε να σου υψώσω,
παθητικό σα εσένα, όταν λαμπίζεις
στρογγυλό, μεσουράνιο, και το φως σου
σε ταφόπετρα ολόασπρη αποκοιμίζεις.
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ
ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ
(απόσπασμα από το ποίημα Να είστε ευγενικοί)
| Ο ήλιος ερωτεύτηκε τη γη Κι η γη είν’ ερωτευμένη με τον ήλιο Είναι δικό τους θέμα Υπόθεση δική τους Και σε περίπτωση έκλειψης Δεν είναι διόλου φρόνιμο κι ευγενικό να τους κοιτάτε Πίσω απ’ τα βρώμικα μικρά Φυμέ τζαμάκια σας Κείνη την ώρα θα τσακώνονται ασφαλώς Όμως αυτά είναι θέματα προσωπικά Καλύτερα κανείς να μην ανακατεύεται Γιατί Αν μπεις στη μέση κινδυνεύεις πια να μεταμορφωθείς Σε μια πατάτα παγωμένη Ή σ’ ένα απλό εργαλείο που τα μαλλιά σγουραίνει Έτσι είναι Όσο για τ’ άλλα δε μας αφορούν Η γη αγαπάει τον ήλιο και γυρίζει ολοένα Κι εκείνος τη θαυμάζει Κι όμορφη τη βρίσκει Και λάμπει επάνω της Κι όταν κουράζεται Πάει και ξαπλώνει Τότε σηκώνεται η Σελήνη Η παλιά ερωμένη του ήλιου Που ζήλεψε Και τιμωρήθηκε γι’ αυτό Παγώνοντας Και τώρα βγαίνει μοναχά τη νύχτα |
μτφρ. Γιάννης Βαρβέρης
(γενν. 1955)
ΖΑΚ ΠΡΕΒΕΡ
 Η σελήνηΜετάφραση:Λάμπρος Πορφύρας
Και σαν χλωμή κι αδύνατη γυναίκα οπού πεθαίνει,
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου