Τέσσερα αδημοσίευτα διηγήματα του Π. Ένιγουεϊ

ΔΙΗΓΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ

Δεν θα ξαναγράψω ποτέ πια άλλα διηγήματα [9]

Πολύ λίγοι ξέρουν ότι ο Δημοσθένης Βουτυράς, ο δημοφιλέστατος και πολυγραφότατος αυτός συγγραφέας, δεν αγαπούσε το γράψιμο. Έγραφε για να ζήσει, για βιοποριστικούς λόγους δηλαδή, και όχι για λόγους ιδεολογικούς ή πνευματικούς. Τα μόνα πράγματα που του άρεσαν πραγματικά ήταν η ρετσίνα και οι ταβέρνες. Και έγραφε γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο: για να πίνει ρετσίνα στις ταβέρνες.

Σύμφωνα όμως με τελευταίες έρευνες, που βασίζονται κυρίως στα λεγόμενα της εγγονής του Αγγελίνας, είχε και άλλη μία κρυφή αδυναμία: τον τσόγο και γενικότερα τα τυχερά παιχνίδια. Και εδώ όμως πάλι το κίνητρο δεν ήταν η προσωπική ευχαρίστηση, αλλά η επιβίωση, δηλαδή για να βγάλει τα προς το ζην. Αλλά, όσο κι αν έπαιζε, σπάνια κέρδιζε, κι έτσι αναγκαστικά κλεινόταν στο δωμάτιό του και έγραφε, για να εκδώσει και να ξεχρεώσει. Και, όσο πιο πολύ έπαιζε, τόσο πιο πολύ έχανε, και τόσο πιο πολύ έγραφε. «Πάλι καλά!» μπορεί να σκεφτεί κάποιος λάτρης των διηγημάτων του, στους οποίους συγκαταλέγεται και ο γράφων.

Είναι λοιπόν δικαιολογημένη, αν όχι αναμενόμενη, η λεκτική αντίδρασή του όταν το δελτίο του κέρδισε το ένα και μοναδικό τσόκερ της 20ής Δεκεμβρίου του 1943 (παραμονές Χριστουγέννων δηλαδή, και, σημειωτέον, είχαμε «τσακ ποτ» πέντε συναπτές εβδομάδες):

«Επιτέλους, δεν θα ξαναγράψω ποτέ πια άλλα διηγήματα!», αναφώνησε, δείχνοντας βαθιά ανακούφιση, και έσπευσε βραδέως* στα κεντρικά γραφεία του ΟΠΑΠ στο Περιστέρι βαστώντας το τυχερό δελτίο με τρεμάμενο χέρι.

Αλλά ούτε το γεγονός αυτό στάθηκε αιτία να σταματήσει ο διάσημος συγγραφέας το γράψιμο. Βλέπετε, ο καλπάζων πληθωρισμός της δύσκολης εκείνης περιόδου μετά από μια εβδομάδα μετέτρεψε το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 500.000.000 δραχμών σε απλά πετσετάκια, χωρίς να προλάβει ο άμοιρος συγγραφέας να το επενδύσει (λ.χ. μπορούσε να αγοράσει το μισό Κολωνάκι και όλους τους Αμπελόκηπους, με όλα τα αμπέλια και τους κήπους μαζί).

Και έτσι ο Δημοσθένης Βουτυράς, μετά από μια μικρή ανάπαυλα (κατέβασε τα επόμενα δυο βράδια ενάμισι βαρέλι ρετσίνα σε συνοικιακή ταβέρνα), ξανακαταπιάστηκε με το διήγημα, που τόσο ψηλά (τον) ανέδειξε.           

(Προδημοσίευση από το υπό έκδοση βιβλίο: Δεν θα ξαναγράψω ποτέ πια άλλα διηγήματα και άλλα διηγήματα, )

Ακολουθεί το επόμενο διήγημα του Π. Ένιγουεϊ την επόμενη Παρασκευή

Ο Π. Ένιγουεϊ (φιλολογικό ψευδώνυμο του Αλέξη Παπαδιαμάντη) ήρθε στον κόσμο με φυσιολογικό τοκετό. Κάπου. Κάποτε. Αυτά.

* Ο Δ. Βουτυράς τη χρονιά του 1943 ήταν εβδομήντα ενός χρονών.