Μέρι Όλιβερ "Η τελευταία οδηγία του Βούδα"

«Άναψε για σένα ένα φως»,
είπε ο Βούδας,
πριν πεθάνει.
Το σκέφτομαι κάθε πρωί
καθώς ξεκινά η ανατολή
να σκίζει τα πολλυάριθμα σύννεφα
του σκότους, να στείλει το πρώτο
σινιάλο – μια λευκή πεταλούδα
με ροζ και βιολετί πιτσιλιές,
ακόμα και πράσινες.
Ηλικιωμένος, ξάπλωσε κάτω
από δυο δένδρα Σάλα (3),
και θα μπορούσε να είχε πει ο,τιδήποτε,
γνωρίζοντας πως ήταν η έσχατη στιγμή του.
Το φως καίει προς τα πάνω
συμπυκνώνεται και σταθεροποιείται πάνω από τους αγρούς.
Γύρω του, μαζεύτηκαν οι χωρικοί
και τεντώθηκαν ν' ακούσουν.
Πριν καλά-καλά βγει ο ήλιος,
μετέωρος, στον κυανό αέρα,
Έχω αγγιχτεί παντού
από τον ωκεανό των κίτρινων κυμάτων του.
Χωρίς αμφιβολία, τα σκέφτηκε όλα
όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της δύσκολης ζωής του.
Κι έπειτα αισθάνομαι τον ήλιο τον ίδιο,
καθώς φλέγεται πάνω από τους λόφους,
σαν ένα εκατομμύριο πύρινα άνθη –
σαφώς δεν είμαι αναγκαία,
ωστόσο αισθάνομαι τον εαυτό μου να
μετατρέπεται σε κάτι ανεκτίμητο.
Αργά, κάτω από τα κλαδιά,
Ύψωσε το κεφάλι του.
Κοίταξε τα πρόσωπα αυτού του φοβισμένου πλήθους.

Μετάφραση: Μαρία Κατσοπούλου 

Αναδημοσίευση από: https://www.vakxikon.gr/μέρι-όλιβερ-έξι-ποιήματα/

Οδυσσέας Ελύτης "Σολωμοῦ συντριβὴ καὶ δέος"

 

Ἀπὸ: «Τὰ ἐλεγεῖα τῆς Ὀξώπετρας»

Ἀναδημοσιεύουμε ἀπό τὸ Ποιητῶν ἀναθήματα στὸν Διονύσιο Σολωμό, ἐπιλογή, ἐπιμέλεια καὶ είσαγωγή: Διονύσης Σέρρας, ἐκδ. Μπάστας-Πλέσας, Ἀθῆναι 1998.


Μισόβγαινε ἀπ' τὸν ὕπνο ἡ πολιτεία. Τῶν καμπαναριῶν αἰχμὲς
Κοντοὶ σημαιῶν καὶ κάτι πρῶτα πρῶτα τριανταφυλλιὰ
Στοῦ μικροῦ παραθύρου σου — ποὺ ἀκόμη φώταγε — τὸ μαρμαράκι
Ἄ κεῖ μονάχα νὰ 'ταν
Ἕνα κλωνάρι μὲ δαφνόκουκα νὰ σοῦ ἄφηνα γιὰ καλημέρα
Ποὺ τέτοιας νύχτας τὴν ἀγρύπνια πέρασες. Καὶ τὴ γνωρίζω
Πάνω σ' ἄσπρα χαρτιὰ πιὸ δύσβατα κι ἀπ' τοῦ Μεσολογγιοῦ τὶς πλάκες

Ναί. Γιατί σ' εἶχε ἀνάγκη κάποτε τὰ χείλη σου χρύσωσε ὁ Θεὸς

Καὶ τί μυστήριο νὰ μιλᾶς κι οἱ φοῦχτες σου ν' ἀνοίγονται
Ποὺ κι ἡ πέτρα νὰ ποθεῖ ναοῦ νέου να' ναι τὸ ἀγκωνάρι
Καὶ τὸ κοράλλι θάμνους λείους νὰ βγάνει γιὰ ν' ἀπομιμηθεῖ τὸ στέρνο σου

Ὄμορφο πρόσωπο! Καμένο στῆς λαλιᾶς ποὺ πρωτάκουσες τὴν
ἀντηλιὰ καὶ ἀνεξήγητα τώρα
Γινωμένο μέσα μου δεύτερη ψυχή. Τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ πρώτη
Σὲ μιὰ γῆ μπλέ τῆς βιολέτας μ' ἄγριες χαῖτες τρικυμίας
Ὄστρακα κι ἄλλα τοῦ ἥλιου εὑρήματα νὰ γυαλίζει καταγίνονταν
Ὡσὰν τὰ ἐκμαγεῖα τοῦ νοῦ σου νὰ μὴν εἶχαν κιόλας
Φύση βγάνει περασμένη ἀπ' ὅλες τοῦ θυμοῦ τῶν θεῶν τὶς ἀστραψιὲς
Ἤ γιὰ λίγο νὰ μὴν εἶχε ἀπὸ δική σου χάρη μέσα μου
Μισάνοιχτο μείνει τὸ Ἀκοίταχτο!
Ἀλλ' ὁ λέων περνάει σὰν ἥλιος. Οἱ ἄνθρωποι μόνο ἱππεύουν
Κι ἄλλοι πεζοὶ πᾶνε• ὥσπου μέσα στὶς νύχτες χάνονται. Παρόμοια

Κεῖνα ποὺ σκυφτὸς ἐπάνω στὸ γραφεῖο μου ζητοῦσα νὰ διασώσω ἀλλ' Ἀδύνατον. Πῶς ἀλλιῶς. Ποὺ καὶ μόνο ἡ σκέψη σου γινωμένη ἀπὸ
καιρὸ οὐρανὸς
Καὶ μόνο ἡ σκέψη σου μοῦ 'κάψε ὅλα τὰ χειρόγραφα
Καὶ μιὰ χαρὰ ποὺ ἡ δεύτερη ψυχή μου
Πῆρε σκοτώνοντας τήν πρώτη, κίνησε μὲ τὰ κύματα νὰ φεύγει
Ὁ ἄγνωστος ποὺ ὑπῆρξα πάλι ὁ ἄγνωστος νὰ γίνω
Φοβερὰ μαλώνοντας οἱ ἄνεμοι
Ἐνῶ τοῦ ἥλιου ἡ λόγχη πάνω στὸ σφουγγαρισμένο πάτωμα ὅπου
Σφάδᾳζα
μ' ἀποτελείωνε.

Αλέξανδρος Σούτσος «Διθύραμβος εις τον λαόν της ελευθέρας και δούλης Ελλάδος»

 

ΓΑΛΛΙΑ - ΕΛΛΑΔΑ: 200 ΧΡΟΝΙΑ ΦΙΛΙΑΣ

 Αναδημοσίευση από: https://www.ifg.gr/

Έκθεση: Από αγάπη για την Ελλάδα (La Grèce, par amour )

Το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος, στο πλαίσιο των δράσεων Γαλλία – Ελλάδα: 200 χρόνια Ελληνογαλλικής φιλίας και συνεργασίας, σας καλεί να ανακαλύψετε ξανά, μέσα από τη διαδικτυακή έκθεση Από αγάπη για την Ελλάδα, πώς το άγγελμα της Ελληνικής Επανάστασης διαδόθηκε παντού στην Ευρώπη και ποιος ήταν ο αντίκτυπός του, δηλαδή το μεγάλο φιλελληνικό κίνημα που τάχθηκε στο πλευρό των εξεγερμένων Ελλήνων.

Από αγάπη για την Ελλάδα (La Grèce, par amour )

Mε αφορμή τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος παρουσιάζει, σε συνεργασία με την Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας (BnF) και τη δημοσιογραφική της ιστοσελίδα RetroNews, μία διαδικτυακή έκθεση αφιερωμένη στους Γάλλους φιλέλληνες και στο ενδιαφέρον που προκάλεσε ο ξεσηκωμός των Ελλήνων στη Γαλλία και στην Ευρώπη.

Μέσα από περισσότερα από 100 οπτικά τεκμήρια, μέρος των οποίων παρέμενε αδημοσίευτο μέχρι σήμερα, προερχόμενα από τις συλλογές και τα αρχεία της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας (BnF), του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου της Αθήνας, της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων, του Μουσείου του Λούβρου, η έκθεση – η σημαντικότερη που έχει δημιουργηθεί ποτέ για το εν λόγω θέμα – αποκαλύπτει την κινητήρια δύναμη και τις διαστάσεις του φιλελληνικού κινήματος.

Αναδεικνύει την ασύλληπτη ποικιλομορφία των μέσων – εφημερίδες, βιβλία, τραγούδια, σχέδια, αφίσες, πίνακες, αλληλογραφίες, κάρτες, θεατρικά έργα, συναυλίες, λογοτεχνία, ζωγραφική, διαφημίσεις… – που επιστρατεύτηκαν με στόχο την ευαισθητοποίηση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης για την πραγματικότητα και τις απαιτήσεις της Ελληνικής Επανάστασης.

Παντού, το σθένος των Ελλήνων αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και συγκίνησης για συγγραφείς, δραματουργούς, ζωγράφους και μουσικούς. Παντού, η μόδα, τα σύμβολα και τα αντικείμενα της καθημερινότητας υπενθυμίζουν ότι στην Ελλάδα, στο πεδίο των σκληρών μαχών, διακυβεύεται το μέλλον των επαναστατικών ιδεών. Υπό την έννοια αυτή, ο φιλελληνισμός αποτελεί μία πρώτη έκφραση της διεθνούς κοινής γνώμης της σύγχρονης εποχής!

ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ

Ο Φιλελληνισμός, «Από αγάπη για την Ελλάδα». Η ψηφιακή αυτή έκθεση προσδοκά να αποδώσει τον αντίκτυπο, τις διάφορες θεωρήσεις, το κοινό αίσθημα που προκλήθηκαν στην Ευρώπη από την Ελληνική Επανάσταση. Από το 1821, παντού στη Γαλλία, στην Αγγλία, στη Γερμανία, το άγγελμα της Επανάστασης διαδίδεται και εξαπλώνεται, υποστηριζόμενο από εξέχουσες προσωπικότητες του πνεύματος (Λόρδο Βύρων, Σατωβριάνδο, Ουγκώ…) και τη συστράτευση, στο πλευρό των εξεγερμένων Ελλήνων, ρομαντικών νέων και παλαίμαχων στρατιωτών που σπεύδουν να πολεμήσουν για την ελληνική υπόθεση.

Τα τεκμήρια που αποκαλύπτονται μέσα από την έκθεση μαρτυρούν αυτής της απαράμιλλης «στιγμής φιλελληνισμού». Ο Τύπος, οι αλληλογραφίες και οι αφηγήσεις, η λογοτεχνία και η ποίηση, η μουσική και η ζωγραφική μας επιτρέπουν να εκτιμήσουμε σήμερα, το σθένος αυτής της κινητοποίησης, να μάθουμε περισσότερα για τις ζωές που θυσιάστηκαν για τα ιδανικά της ελευθερίας, να κατανοήσουμε τις καθημερινές αντιξοότητες του Αγώνα, να αφουγκραστούμε την αντάρα των ψυχών και των συνειδήσεων που ξεσηκώθηκαν στη Γαλλία και στην Ευρώπη, για μιαν Ελλάδα ελεύθερη!

Τα κείμενα και τα βίντεο, αποτέλεσμα της εργασίας της επιστημονικής επιτροπής Ελλήνων και Γάλλων ιστορικών, ρίχνουν φως σε διάφορες πτυχές της Επανάστασης, με σκοπό την καλύτερη κατανόηση των γεγονότων. Πιστή στην παράδοση της διεπιστημονικής προσέγγισης που χαρακτηρίζει τη γαλλική ιστοριογραφία, η έκθεση αποτελεί σημείο συνάντησης ιστορικών αναμνήσεων μαχών και αγώνων, και νέων θεματικών πεδίων όπου αναδεικνύεται η θέση των γυναικών και η συσπείρωση του καλλιτεχνικού κόσμου.

Η ψηφιακή έκθεση θα είναι διαθέσιμη από τις 18 Μαρτίου 2021 στον ιστότοπο 1821.ifg.gr και θα εμπλουτίζεται με άρθρα καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους μέσω του σχετικού blog και με τη συνδρομή πολιτιστικών φορέων απ’ όλη την Ελλάδα.

ΟΙ ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ

• Πώς έρχεται η επανάσταση

Στις αρχές του 1821, ο τύπος, οι φήμες, οι πρώτες μαρτυρίες κάνουν λόγο για τις φρικαλεότητες που διαπράττονται από τους Οθωμανούς. Η Ελλάδα, που ήδη από τον 18ο αιώνα αποτελούσε επαναστατικό εργαστήριο, αδελφή ψυχή της Γαλλικής Επανάστασης, ξεκινά τη μάχη.

• Οι Επιτροπές και η κινητοποίηση στη Γαλλία και την Ευρώπη

Στο μέσο ενός μεγάλου και ισχυρού φιλελληνικού κινήματος, ο σκοπός των Ελλήνων κερδίζει το Λονδίνο, το Παρίσι, την ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών. Συγκροτούνται επιτροπές στήριξης. Μέλλοντες μαχητές, διασπορά, στρατευμένες γυναίκες, όλοι δραστηριοποιούνται και κινητοποιούν την κοινή γνώμη.

• Εκφράσεις της επανάστασης στον Τύπο

«Είμαστε όλοι Έλληνες», γράφει ο Σέλλεϋ. Στο πλευρό του φιλελληνικού συναισθήματος που εξαπλώνεται στην Ευρώπη, τάσσονται οι λέξεις, ιδίως του Τύπου, που δίνουν, σήμερα, το μέτρο της απήχησης που γνώρισε η Ελληνική Επανάσταση.

• Πορτρέτα Φιλελλήνων εθελοντών

Σαν ένα μωσαϊκό, τα πορτρέτα των Φιλελλήνων σκιαγραφούν τις διαδρομές της ευρωπαϊκής στράτευσης της δεκαετίας του 1820, την πνοή του φιλελευθερισμού και της χειραφέτησης, τις ποικίλες διαδρομές των ατόμων που ήρθαν να πολεμήσουν στο ελληνικό έδαφος.

• Η τέχνη στην υπηρεσία της μάχης

Καθ’ όλη τη διάρκεια της Επανάστασης, η τέχνη τέθηκε στην υπηρεσία του Αγώνα. Οι τέχνες της καθημερινής ζωής διαδίδουν παντού το μήνυμα του Αγώνα, την ίδια στιγμή που τραγούδια, πίνακες και ποιήματα κάνουν έκκληση, σύμφωνα με τα λόγια του Βίκτωρος Ουγκώ, για «μπαρούτι και σφαίρες».

• Η εκπαιδευτική διάσταση του φιλελληνικού κινήματος

Με πρωτοβουλία των βρετανικών, γαλλικών, ελβετικών και γερμανικών φιλελληνικών επιτροπών, νέοι Έλληνες φιλοξενούνται στην Ευρώπη με σκοπό να τους προσφερθεί «εκπαίδευση». Διφορούμενες πτυχές του πρώτου αυτού ανοίγματος της Ελλάδας στον κόσμο.

• Μεσολόγγι, Ναυαρίνο, Η γαλλική εκστρατεία του Μοριά

Η πτώση του Μεσολογγίου, η ναυμαχία του Ναυαρίνου και η αποστολή του γαλλικού εκστρατευτικού σώµατος στο Μοριά μας επιτρέπουν σήμερα να διερωτηθούμε ως προς τις διαδικασίες κατασκευής των απομνημονεύσεων που πήγασαν από αυτές.

• Παραδόσεις και ιστοριογραφία

Πώς σταματά ο πόλεμος και τελειώνει η Επανάσταση; Από τη ρεπουμπλικανική εμπειρία στη «δεύτερη επανάσταση» του 1843, πώς συγκροτείται το νέο ελληνικό κράτος.

Έλληνες και Γάλλοι ιστορικοί που συμμετέχουν στην επιστημονική επιτροπή της έκθεσης Από αγάπη για την Ελλάδα

Denys Barau – Διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών, École des Hautes Etudes en Sciences So­ciales (EHESS), πρώην έφορος των νομαρχιακών αρχείων του Λίγηρα

Anne-Laure Brisac-Chraïbi – Υπεύθυνη συλλογών στην ελληνική γλώσσα, Τμήμα Λογοτεχνίας και τέχνης, Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας (BnF)

Monique Calinon – Υπεύθυνη συλλογών γαλλικής λογοτεχνίας, Τμήμα Λογοτεχνίας και τέχνης, Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας (BnF)

Anne Couderc – Επίκουρη καθηγήτρια σύγχρονης ιστορίας, Université de Paris 1 Sorbonne

Κατερίνα Δήμου – Διαχειρίστρια συλλογής περιοδικών – Βιβλιοθήκη του Αρσενάλ – BnF

Έλλη Δρούλια – Διευθύντρια, Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων

Mathieu Grenet – Επίκουρος καθηγητής, Institut National Universitaire (INU), Albi

Άννα Καρακατσούλη – Αναπληρώτρια Kαθηγήτρια, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Νίκος Σιγάλας – ερευνητής, Κέντρο Τουρκικών, Βαλκανικών και Κεντροασιατικών Σπουδών (CETOBAK) της EHESS, ειδικός στην οθωμανική και στη νεοελληνική ιστορία

Δημήτρης Σκοπελίτης – Καθηγητής στη Γενεύη, συγγραφέας του βιβλίου Construire la Grèce 1770-1843

Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας (BnF)

Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας (Bibliothèque nationale de France) αποτελεί κληρονόμο των βασιλικών συλλογών που συγκεντρώθηκαν από τα τέλη του Μεσαίωνα. Διατηρεί μια πολιτιστική κληρονομιά μοναδική στον κόσμο: περισσότερα από 40 εκατομμύρια τεκμήρια, μεταξύ των οποίων 15 εκατομμύρια βιβλία και περιοδικά, αλλά και αμέτρητα χειρόγραφα, εκτυπώσεις (estampes), φωτογραφίες, χάρτες και σχέδια, παρτιτούρες, νομίσματα, μετάλλια, ηχητικά τεκμήρια, βίντεο, οπτικοακουστικά έργα, σκηνικά, κοστούμια… τα οποία εμπλουτίζονται συνεχώς. Μέσα από αυτά, η BnF διατηρεί και διαιωνίζει ένα μέρος της συλλογικής μνήμης. Οι συλλογές εγκυκλοπαιδικού ενδιαφέροντος τροφοδοτούν και εμπλουτίζουν την αέναη πορεία της σκέψης εδώ και 5 αιώνες. Οι συλλογές παίρνουν νέα πνοή μέσα από τα χέρια που τις επεξεργάζονται και τα μάτια που τις παρακολουθούν. Μία παγκόσμια κληρονομιά στη διάθεση όλων και στην υπηρεσία της κατανόησης του κόσμου που μας περιβάλλει, αποτελούμενη από ένα δίκτυο αλληλένδετων πηγών, ικανών να διαφωτίσουν και να παράγουν γνώση.

Με την ίδια προοπτική, η RetroNews, δημοσιογραφική ιστοσελίδα της BnF, παρέχει ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση σε περισσότερους από 1000 τίτλους εφημερίδων που εκδόθηκαν από το 1631 μέχρι το 1950. Συμπληρώνοντας τα τεκμήρια που διατίθενται μέσα από τη Gallica, η RetroNews αποτελεί ταυτόχρονα ένα ψηφιακό αποθετήριο, ένα εργαλείο έρευνας και ένα ηλεκτρονικό περιοδικό για όλους όσους επιθυμούν να ανακαλύψουν την ιστορία μέσα από τα αρχεία Τύπου.

Πώς έρχεται η επανάσταση

https://1821.ifg.gr/gr/chapitre-1/#laboratoire

Κωνσταντίνος Μπρουμίδης, ο Έλληνας Μιχαήλ Άγγελος που ζωγράφισε το Καπιτώλιο!

 

του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου 

Λίγοι όμως γνωρίζουμε ότι δημιουργός των καταπληκτικών τοιχογραφιών είναι ένας σπουδαίος ελληνικής καταγωγής ζωγράφος, ο Κωνσταντίνος Μπρουμίδης (1805-1880). Ήταν γιος του Σταύρου Μπρουμίδη από τα Φιλιατρά Μεσσηνίας (ο οποίος έφυγε για την Ιταλία κατά τη διάρκεια των Ορλωφικών το 1770 για να αποφύγει τους διωγμούς των Τούρκων) και της Ιταλίδας Anna Bionchini. 

Ο Κωνσταντίνος Μπρουμίδης γεννήθηκε στη Ρώμη το 1805 και σε μικρή ηλικία έδειξε το σπάνιο ταλέντο του στη ζωγραφική. Μαθήτευσε δίπλα σε διακεκριμένους ζωγράφους και το 1852 μετανάστευσε στις ΗΠΑ, όπου ξεκίνησε να ζωγραφίζει εικόνες σε εκκλησίες.

Το 1855 του ανατίθεται ο εξωραϊσμός του Καπιτωλίου. Ο Μπρουμίδης κλείνεται στο Καπιτώλιο. Επί 25 ολόκληρα χρόνια φιλοτέχνησε τον εσωτερικό χώρο της Ροτόντας του Αμερικανικού Καπιτωλίου, με εμφανείς τις επιρροές του από το έργο του Ραφαήλ και του Μιχαήλ Αγγέλου, αλλά και από τις ρομαντικές τάσεις της εποχής του. Το σημαντικότερο έργο του στο Καπιτώλιο ήταν ο θόλος του, που περιλαμβάνει την κολοσσιαία «Αποθέωση του Ουάσιγκτον» αλλά και την εξίσου μνημειώδη ζωφόρο της «Αμερικανικής Ιστορίας», που φιλοξενεί αλληγορικές παραστάσεις από την ιστορία του αμερικανικού έθνους. Το συγκεκριμένο έργο είναι εμπνευσμένο από την ελληνική μυθολογία και ο Ουάσιγκτον απεικονίζεται στον ουρανό, ντυμένος με μωβ ένδυμα. Δεξιά και αριστερά του στέκονται οι θεές Νίκη και Ελευθερία, ενώ περιτριγυρίζεται από μορφές όπως είναι η Αθηνά, ο Ήφαιστος, ο Ερμής και η Δήμητρα. Το έργο στον θόλο θα παραμείνει μάλιστα ημιτελές, παρά τα 25 χρόνια που μπαινόβγαινε στο Καπιτώλιο ο ζωγράφος, κι αυτό γιατί του ανέθεταν διαρκώς νέα και επείγοντα έργα, όπως για παράδειγμα ήταν η Προεδρική Αίθουσα αλλά και οι διάδρομοι της Συγκλήτου, που θα μείνουν τελικά γνωστοί ως «Διάδρομοι Μπρουμίδη».

Εξίσου μνημειώδεις ήταν και οι παραστάσεις του για την «Ελευθερία και την Ένωση» στον προθάλαμο του Λευκού Οίκου. Επίσης, μεταξύ άλλων, από τα έργα του που ξεχωρίζουν στο Καπιτώλιο είναι η «Νομοθεσία» και η προσωπογραφία του Βενιαμίν Φραγκλίνου στην Προεδρική Αίθουσα, αλλά και η συνομιλία του Χριστόφορου Κολόμβου και της Ινδιάνας. Στον θόλο του Καπιτωλίου έχει επίσης ζωγραφίσει την θεά Αθηνά να συζητάει με τον Βενιαμίν Φραγκλίνο, με τον εφευρέτη του τηλεγράφου Μορς και με τον εφευρέτη του πρώτου ατμόπλοιου Φούλτον, σε μια αλληγορία τέχνης και γραμμάτων. Συνολικά, τοιχογράφησε πάνω από 1.500 τ.μ.

Για πολλά χρόνια παρέμεινε στην αφάνεια. Πέθανε πάμφτωχος και ακόμη και ο τάφος του παρέμεινε για 72 χρόνια ανεύρετος μέχρι που "ανακαλύφθηκε" το 1952.

Παρά το μεγάλο ενδιαφέρον και την απήχηση που απολαμβάνει σήμερα το όνομά του, ο Μπρουμίδης παρέμεινε εν πολλοίς άγνωστος και ξεχασμένος. Η επίσημη ξεναγός του Καπιτωλίου Myrtle Cheney Murdock ήταν αυτή που επιδόθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 σε μια γιγαντιαία εκστρατεία για την αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος γύρω από τον Μπρουμίδη. Τελικά, η συνεισφορά του Ελληνο-Ιταλο-Αμερικανού καλλιτέχνη αναγνωρίστηκε και με νόμο που ψήφισε το Κογκρέσο και υπέγραψε ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους ο νεότερος την 1η Σεπτεμβρίου 2008, του απονεμήθηκε μεταθανάτια το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου.

Από τους κριτικούς τέχνης πήρε το προσωνύμιο "Μιχαήλ Άγγελος των ΗΠΑ".

*Constantine Papadopoulos

Naval Architect & Mechanical Engineer NTUA

        MSc in Energy H.W. 

21 ομιλίες για το '21

 

Μεγάλον θανατικόν από πανόκλα

 

Peter Bruegel's "The Triumph of Death"  

Ο ανώνυμος συγγραφέας του 16ου αιώνα διηγείται την επιδημία της πανούκλας που έπληξε το Κάστρο (σημερινό Ηράκλειο) της Κρήτης στα 1592. Σύμφωνα με την αφήγηση, η έξαρση του θανατικού κράτησε τέσσερις μήνες, ενώ, για να αποφευχθεί η εξάπλωσή του, οι κάτοικοι του Κάστρου περιορίστηκαν για έναν χρόνο εντός της πόλης. Είναι φανερή η πεποίθηση του συγγραφέα ότι η συμφορά αυτή προκλήθηκε από τις αμαρτίες των κατοίκων και μόνο η «παύση της κακίας» θα αποτρέψει την επανεμφάνιση της επιδημίας. Η χρονολογία σύνθεσης του κειμένου δεν είναι γνωστή.

---

 Μιχάλης Περάνθης (επιμ.), «Μεγάλον θανατικόν από πανόκλα (1592)», Ελληνική Πεζογραφία – 1453 έως σήμερα. Τόμος Πρώτος, Εκδόσεις Περάνθη, Αθήνα 1967, σ. 145.