 |
Pieter Brueghel, The Fall of Icarus |
Musée des Beaux Arts
Μετάφραση: Γιώργος Σεφέρης
Ποτέ δεν έκαναν λάθος οι Παλιοί ΤεχνίτεςΠάνω στον ανθρώπινο πόνο: πώς την καταλαβαίνανΤη θέση του στη ζωή· πως έρχεται να μας εύρειΚαθώς τρώει ο άλλος ή ανοίγει ένα παράθυρο η ακόμη περπατά βαριεστημένος·Πως, όταν οι γέροντες με πάθος, με κατάνυξη προσμένουνΤο θαύμα της γέννησης, πρέπει πάντα να υπάρχουν παιδάκιαΠου δεν πολυγυρεύουν να γίνει τέτοιο πράγμα, πατινάρονταςΣε μια δεξαμενή στην άκρη του δάσους.Ποτέ δεν ξέχασαν πως ακόμηΚαι το φριχτό μαρτύριο πρέπει να πάει το δρόμο τουΟπωσδήποτε σε μια γωνιά, σε κάποιον ανοικοκύρευτο τόποΌπου οι σκύλοι συνεχίζουν τη σκυλίσια ζωή τους και τ’ άλογο του βασανιστήΞύνει τ’ αθώα του καπούλια σ’ ένα δέντρο.
Στον Ίκαρο του Μπρέγκελ λόγου χάρη: πώς καθετί γυρνά τη ράχηΠολύ νωθρά στον όλεθρο· μπορεί ο ζευγάςΝ’ άκουσε την πλαταγή στη θάλασσα, την έκθετη κραυγή,Όμως γι’ αυτόν δεν ήταν σπουδαίο ατύχημα· κι ο ήλιος τη δουλειά τουΈλαμπε στα πόδια τ’ άσπρα που βουλιάζαν στο πράσινοΝερό· και τ’ αλαφρύ δαπανηρό καράβι που είδε ασφαλώςΚάτι εκπληχτικό, τ’ αγόρι που έπεφτε απ’ τον ουρανό,Έπρεπε κάπου να φτάσει κι αμέριμνο τράβηξε ανοιχτά.
Δεκέμβρης 1938
