Καφεζαχαροπλαστείο
Έλα φίλε στο ‘Λίλη Μαρλέν’ για καφέ
Κι αν η μέρα δεν έχει φως
Εξαιτίας του νέφους ας το υποθέσουμε
Κι ας αναβαθμισθεί η συνάντηση σε γεγονός μεγάλης
σημασίας
Σε μυστικό πανηγύρι πίσω από μια συμβατικότητα.
Ας πάρουν αξία γερμανικής κατοχής για σήμερα
Κι ο καφέ κι η παρέα κι ας γίνουν υπόθεση εσωτερική
Για την οποία μάχεσαι μ’ όλες σου τις δυνάμεις
Σαν τότε για την άλλη υπόθεση
Με βάθος τα βουνά – μια πλάγια μνήμη.
Με τα χρόνια που πέρασαν παρόντα τώρα μεσ’ στην
ώρα αυτή
Και τυχαίες γύρω πνοές αρωμάτων
Που ζητούν να πάρουνε πρόσωπο
Ας κοιτάξουμε τον κόσμο μ’ έναν έρωτα καινούργιο
Κι όπως το ισχνό τριγύρω φως θα μοιάζει συνωμοτικό
Ας γίνει η συνάντηση τούτη μια νέα συνωμοσία
Ενάντια πια στον ίδιο μας το θάνατο κι ας έχει
Την ένταση συνωμοσίας πριν απ’ την τοιχοκόλληση
Πριν απ’ την ανατίναξη.
Ας είναι μια παρανομία σαν τη ζωή την ίδια.
Έτσι ας είναι φίλε: μια πράξη αθόρυβη αλλά αναρχική
Μπροστά στον έσχατο όπως τότε κίνδυνο έστω και
Σ’ αυτό το τυπικά μεταπολεμικό
Στέκι με τη γερμανική του ονομασία-
Τόπο της εκτέλεσής μας ίσως που από τότε εκκρεμεί.
Από τη συλλογή Προβολέας στα μάτια
Αθήνα, Κρύσταλλο, 1985, Αθήνα,
Ύψιλον, 1999. Σελ. 48.
