Ο Francesco Petrarca και η Laura de Noves (ή Laure de Sade, από το επίθετο του συζύγου της).
'Εργο της Βενετσιάνικης Σχολής. The Ashmolean Museum of Art and Archaeology. Βλ. BBC.
Πηγή: www.lifo.gr
Καρτ ποστάλ Delcampe. Πηγή: www.lifo.gr
Τοιχογραφία από άγνωστο ζωγράφο σε μία από τις κατοικίες του Francesco Petrarca. Απεικονίζει τον ίδιο. Βλ. lezionitaliano. Πηγή: www.lifo.gr
.jpg)
Ritratto di sei poeti toscani, έργο του ιταλού ζωγράφου Giorgio Vasari (1544). Minneapolis Institute of Art. Οι δαφνοστεφείς ποιητές και φιλόσοφοι που απεικονίζονται είναι οι Dante Alighieri (καθιστός), Francesco Petrarca (δίπλα του), Guido Cavalcanti, Giovanni Boccaccio, Marsilio Ficino καθώς και ο φιλόσοφος της πλατωνικής σχολής Cristoforo Landino. Βλ. Nec Spe, Nec Metu. Πηγή: www.lifo.gr
Αριστ., Βλ. press.uchicago.edu. Δεξ., η προμετωπίδα του βιβλίου του Πετράρχη για τον Βιργίλιο με τη μινιατούρα του Simone Martini. Bibliothèque Ambrosienne de Milan. Πηγή: www.lifo.gr
Πάνω στο χειρογραφό του για τον Βιργίλιο, ο Πετράρχης είχε σημειώσει την εντύπωση που του προκάλεσε η συναντησή του με την Λάουρα : "Η Laura, που φημιζόταν για την αρετή της, και που τόσο πολύ ύμνησα στα ποιηματά μου, εμφανίστηκε στα μάτια μου για πρώτη φορά την εποχή της ανθισμένης νεοτητάς μου, εν έτει 1327, στις 6 Απριλίου το πρωί στην εκκλησία Sainte-Claire d'Avignon." Στο ίδιο αυτό βιβλίο, θα εκμυστηρευτεί και τη θλήψη που του προκάλεσε ο θάνατος της Laura : ¨Ο Πετράρχης ήταν στην Πάρμα στις 19 Μαίου 1348, όταν πληροφορήθηκε πως η Λάουρα είχε πεθάνει από την πανούκλα στις 6 Απριλίου 1348 και πως την είχαν θάψει την ίδια κιόλας μέρα στην εκκλησία Des Cordeliers μετά τον εσπερινό. Βαθιά θλιμμένος από το λυπηρό αυτό γεγονός, ο Πετράρχης έγραψε κάποιες σκέψεις πάνω σε ένα φύλλο χαρτί και για να κρατήσει για πάντα ζωντανή την ανάμνηση μιας τόσο μεγάλης απώλειας, που επρόκειτο να τον απομακρύνει εντελώς από τον κόσμο, κόλλησε το χαρτί αυτό στο ξύλο της βιβλιοδεσίας του Βιργίλιού του που είχε συχνά μπροστά στα μάτια του. Ο Tommasini διαβεβαιώνει πως ήταν η συνήθεια τότε να γράφεις πάνω στο πιο διαβασμένο σου βιβλίο αυτά που ήθελες κάποιες φορές να θυμάσαι." (Mémoires pour la vie de François Pétrarque, tirés de ses oeuvres et des auteurs contemporains, του Jacques François Paul Aldonce de Sade.
Books.Google. ). San Giorgio battezza re Sevio (1376), τοιχογραφία του Altichiero da Zevio, όπου απεικονίζονται ο Francesco Petrarca και ο φίλος του Lombardo della Seta. Padova, Oratorio di San Giorgio. Βλ. Wikimedia Commons.
Αριστ., βλ. lombardiabeniculturali.it. Δεξ., fresco πάνω σε ξύλο του Andrea del Castagno (1450). Βλ. museumsyndicate.
Η κατοικία του Francesco Petrarca στην γεννετειρά του, το Arezzo. Καρτ ποστάλ Delcampe. Arquà Petrarca, ο μικρός δήμος της επαρχίας της Πάντοβας, όπου έζησε ο Francesco Petrarca τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Καρτ ποστάλ Delcampe.
Καρτ ποστάλ Delcampe. Arquà Petrarca. Καρτ ποστάλ Delcampe. Arquà Petrarca. Καρτ ποστάλ Delcampe. Arquà Petrarca. Το εσωτερικό της κατοικίας. Καρτ ποστάλ Delcampe. Arquà Petrarca. Καρτ ποστάλ Delcampe.
Η Laure de Noves, η μικροπαντρεμένη (στα 17 της) σύζυγος του marquis Hugo de Sade, πρόγονος του γνωστού marquis de Sade. Σύμφωνα με κάποιες πρόσφατες θεωρίες, ο πλατωνικός έρωτας του ποιητή για τη Laure de Noves δεν ήταν παρά ένας ποιητικός μύθος. Φαίνεται όμως πως οι "αρνητιστές" διαψεύδονται από ένα γράμμα του Francesco Petrarca στον Giacomo Colonna, γραμμένο το 1338 : "Υπήρξε κατά το παρελθόν μία γυναίκα με εξαιρετική ψυχή, γνωστή για την αρετή και την ευγενή καταγωγή της, της οποίας η λάμψη εκθειάστηκε και το ονομά διαδώθηκε ευρέως από τους στίχους μου. Η φυσική κι ανεπιτήδευτη χάρη της, όπως και η γοητεία της σπάνιας ομορφιάς της, σκλάβωσαν κάποτε τη ψυχή μου. Επί δέκα χρόνια, είχα σηκώσει το εξαντλητικό βάρος των αλυσσίδων της πάνω στο σβέρκο μου, θεωρώντας ανάξιο πως ένας γυναικείος ζυγός μπόρουσε να μου επιβάλλει για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα έναν τέτοιον εξαναγκασμό." (Epistolæ metricæ, I, 6). Βλ. Wikipedia.
La Bella Laura del Petrarca. Δύο σχέδια του χαράκτη Wenceslas Hollar. Βλ. Wikimedia Commons.
Petrarca & Laura in Avignone, έργο του Simone Martini.
Καρτ ποστάλ Delcampe. Καρτ ποστάλ Delcampe. Η συνάντηση του Francesco Petrarca και της Laura στα σκαλιά της εκκλησίας.
Καρτ ποστάλ Delcampe.
Ο Πετράρχης στην πηγή του Vaucluse, δύο σχέδια του ελβετού ζωγράφου Arnold Boecklin. Καρτ ποστάλ Delcampe. "Εδώ δημιούργησσα τη Ρώμη μου, την Αθήνα μου, την πατρίδα μου." Εγκαταλείποντας την Avignon -την πόλη που δέχτηκε την οικογενειά του όταν εξορίστηκε από την Ιταλία- είτε επειδή δεν του άρεσε, είτε επειδή δεν βρήκε ανταπόκριση εκεί στον ερωτά του, o Francesco Petrarca αναζήτησε καταφύγιο στη Fontaine de Vaucluse, ένα μικρό χωριό στις όχθες του γαλλικού ποταμού Sorgue. Εκεί μετέφερε τη βιβλιοθήκη του και άρχισε να διαμορφώνει τα σημαντικότερα ποιητικά και λογοτεχνικά του έργα.
La Fontaine de la Sorgue (η πηγή του ποταμού Sorgue), σκίτσο του Francesco Petrarca. Bibliotheque Nationale.
Αριστ., ο Francesco Petrarca. Βλ. istitutocomprensivoasola. Δεξ, η Laura σε μινιατούρα φλωρεντινού ζωγράφου από το χειρόγραφο "Canzoniere e Trionfi" του Francesco Petrarca. Firenze, Biblioteca Laurenziana Medicea.
Αριστ., η Λάουρα στη Villa Torlonia, Ρώμη. Φωτ. Stefano Bolognini. Βλ. Wikimedia Commons. Δεξ., Laura e il Poeta, τοιχογραφία στην κατοικία του Francesco Petrarca από άγνωστο ζωγράφο. Βλ. Wikimedia Commons.
Il Canzoniere, η συλλογή των 366 ποιημάτων του Francesco Petrarca που του ενέπνευσε ο ερωτάς του για την Laura.
Αριστ., Βλ. fondation-barbier-mueller. Δεξ., αυθεντικό χειρόγραφο του Francesco Petrarca που ανακαλύφθηκε το 1985 στο Erfurt. Bundesarchiv.
'Ενα "petrarchino" (το Il Canzoniere) στα χέρια της διάσημης ποιήτριας της Αναγέννησης Laura Battiferri. 'Εργο του Angelo Bronzino (1550 -1555). Palazzio Vecchio της Φλωρεντίας.
Ο Θρίαμβος της Αγνότητας. Οι 'Εξι Θρίαμβοι του Francesco Petrarca είναι ένα αλληγορικό ποίημα που αποτελεί τη συνέχεια του Canzoniere, μετουσιώνοντας τον έρωτα του ποιητή για τη μούσα του σε μία πνευματική διαθήκη. H Αγνότητα υπερβαίνει τον 'Ερωτα, ο Θάνατος τον 'Ερωτα, η Φήμη τον Θανατο, ο Χρόνος τη Φήμη και η Αιωνιότητα τον Χρόνο. Βλ. tarothistory.
Ο Θρίαμβος του 'Ερωτα. Βλ. tarothistory.
Ο Θρίαμβος του 'Ερωτα. Βλ. Wikimedia Commons.
Ο Θρίμαβος του Θανάτου. Βλ. tarothistory.
Ο Θρίαμβος του Θανάτου. Φλαμανδική tapisserie (1510-1520). Victoria and Albert Museum, London. Βλ. Wikimedia Commons.
Ο Θρίαμβος της Φήμης. Βλ. tarothistory.
Arquà Petrarca. Ο τάφος του ποιητή. Καρτ ποστάλ Delcampe.
Franz Liszt, Petrarch sonnet 104, από τη συλλογή Années De Pélerinage. Ερμηνεύει ο Vladimir Horowitz.
