Αναδημοσίευση: https://www.imerazante.gr/2013/07/10/67906
Το αρχοντικό του Ιωάννη Δημητρίου Λούντζη – Σολωμού, με τη μνημειώδη αρχιτεκτονική, γνώρισε δύο οικοδομικές μορφές. Την αρχική (του πρώτου ιδιοκτήτη του Νικολάου Αν. Λούντζη) και την προσεισμική.
Το αρχοντικό περιείχε αξιόλογα έργα τέχνης, λαμπρούς πίνακες, έπιπλα, σερβίτσια κ.τλ, προερχόμενα, κυρίως, από την κληρονομιά των Διονυσίου και Δημητρίου Σολωμού.
Στο σχέδιο του Αναστασίου Σάρτζιντ, του 1852, αντικρίζουμε μια βίλα στην καλύτερη παράδοση του Andrea Palladio, της Βενετσιάνικης «terra farma» γενικότερα.
Στο υπερυψωμένο «πιάνο νόμπιλε» βρίσκονταν τα σαλόνια και η αίθουσα χορού. Στον πρώτο όροφο ήταν τα υπνοδωμάτια και άλλη σάλα, που έβγαζε στο θαυμάσιο εξώστη με διπλές δωρικές κολώνες.
Στην ανατολική πλευρά υπήρχε ισόγεια πτέρυγα με βοηθητικούς χώρους, αποθήκες, κατοικίες προσωπικού κ.τλ.
Το κτηριακό συγκρότημα, φυσικά, ήταν «βουτηγμένο» στο τυπικό τζαντιώτικο πάρκο.
Το αρχοντικό είχε δύο προσβάσεις, μια ανατολικά και μια άλλη στην άκρη της ατελείωτης «μαΐστρας», προς το δρόμο του Καλλιπάδου και οι δύο με θαυμάσια ζακυνθινά πορτόνια, σε καλαίσθητες κολώνες.
Ο σεισμός του 1893 κατέστρεψε μέρος του κτηρίου και οδήγησε σε σμικρύνσεις και αρχιτεκτονικές προσαρμογές. Η νέα μορφή, με δική της προσωπικότητα, δέσποζε στη περιοχή μέχρι την τελειωτική καταστροφή του 1953.
Από τη μοιραία χρονολογία και πέρα, έμεινε μόνο το πάρκο…
Σήμερα, οι δωρικές κολώνες του εξώστη κοσμούνε τη μικρή πλατεία της Μπόχαλης, σύμβολα του σεισμού και τη παλιάς εποχής της Ζακύνθου.
Βιβλιογραφία
–Robert Sargint, Η Ζάκυνθος κάποτε… Κείμενα Νίκιας Λούντζης. Έκδοση του Σωματείου «Οι Φίλοι του Μουσείου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων».
–Ντίνος Κονόμος, Ζάκυνθος – Πεντακόσια χρόνια, Ύπαιθρος Χώρα. Αθήνα, 1979.
