Τρία ποιήματα της Μυρσίνης Γκανά

[image: Χρήστος Μποκόρος]

Εγώ ήθελα να 'σαι
μια προσευχή
σαν του Προσκυνητή,
αυτή που συντονίζεται
με τους χτύπους της καρδιάς
και κυλάει στην ανάσα
χωρίς σκέψη καμιά.
Αλλά εσύ είσαι μια ξένη γλώσσα
γεμάτη εξαιρέσεις
και λέξεις αμφίσημες
πολύπλοκο συντακτικό.
"Απταίστως" δεν θα γράψω ποτέ
στο βιογραφικό μου
δίπλα στο όνομά σου.

(μ. γκ.)

[photo: Masao Yamamoto]

Δεν είναι γιατρός ο χρόνος
Έρχεται αθόρυβα 
με τα λαστιχένια του παπούτσια
τα γάντια του
τη μάσκα του
τη γομολάστιχά του
σβήνει λίγο από 'δω
λίγο από κει, φλουτάρει
για να μην ξεχωρίζεις
ακριβώς τα όρια του πόνου
σου κλέβει τη νύχτα
απ' τα συρτάρια τα πιο πολύτιμα αντικείμενα
μετά κάνει τον ξαφνιασμένο
σε βγάζει βόλτα στο διάδρομο
διεστραμμένος νοσοκόμος.
(μ. γκ.)

Ανοίγω, κλείνω
συρτάρια, ντουλάπια
βυθίζω τα χέρια μου
το πρόσωπο
στο μετάξι
στο βαμβάκι
στο κουρεμένο προβατάκι
που με έντυνε
προτού φορέσω κατάσαρκα
τη μυρωδιά του λύκου
και την πείνα του.

(μ. γκ.)

Η Μυρσίνη Γκανά είναι μεταφράστρια.