Felice Giani, "Et in Arcadia ego" (circa 1810, Pinacoteca Comunale di Faenza)
Θεόκριτος "Θύρσις ἢ Ὠιδὴ"
«...Τώρα ας βλαστήσουν μενεξέδες από βάτα,132
ας βλαστήσουν από αγκάθια,
ο υπέροχος νάρκισσος ας στέψει την κόμη των κέδρων,
ας ανατραπούν τα πάντα, ας βγάλει αχλάδια και η κουκουναριά,
αφού πεθαίνει ο Δάφνης, ας σπαράξει και το ελάφι τους σκύλους135
και οι κουκουβάγιες των βουνών ας συναγωνιστούν τ᾽ αηδόνια.»8
Ας πάψει το βουκολικό τραγούδι σας, Μούσες, ω ας πάψει.
μετφρ. : Θ. Κ. Στεφανόπουλος
W.H. Auden “Funeral Blues” (Πένθος)
Σταματήστε τα ρολόγια, τη γραμμή αποσυνδέστε,
Τη φωνή του σκύλου μʼ ένα κόκαλο δέστε,
Σιωπήστε το πιάνο και με ντραμς σφραγισμένα
Το φέρετρο φέρτε, τους θρηνόντες σʼ εμένα.
Τʼ αεροπλάνα ψηλά ας βογκούν συνεχώς
Χαράσσοντας τα ουράνια με τη λέξη: Νεκρός
Βάλτε κορδέλες στους λευκούς περιστεριών λαιμούς
Κι άστε στα χέρια των φρουρών μαύρων γαντιών δεσμούς.
Ήτανε ο Βορράς μου, ήτανε ο Νοτιάς μου, η Ανατολή μου αλλά και η Δύση
Ήτανε ο μόχθος όλης της βδομάδας και της κούρασής μου η αργία λύση
Ήταν μεσημέρι και μεσάνυχτά μου, η γλυκιά κουβέντα, το τραγούδισμά μου·
Νόμιζα για πάντα όλα αυτά θα ζούσαν όμως ήμουν λάθος· δεν θα διαρκούσαν.
Τώρα πια τʼ αστέρια ένα-ένα σβήστε
Κρύψτε το φεγγάρι, τον ήλιο διαμελίστε
Σαρώστε όλα τα δάση, τις θάλασσες στερέψτε·
Τίποτα πια δεν ωφελεί ό,τι και αν πιστέψετε.
(μετφρ: Μαρία Ανδρεαδέλλη)
