ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

 

                                                                     

                                         Bartolomeo Traballesi

Το CANTUS FIRMUS ΕΥΧΕΤΑΙ "ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ"

ΠΟΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ

Το CANTUS FIRMUS εύχεται "ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ"!

"Στ' Όσιου Λουκά το Mοναστήρι"

Σικελιανός Άγγελος

Στ' Όσιου Λουκά το μοναστήρι, απ' όσες γυναίκες του Στειριού συμμαζευτήκαν τον Eπιτάφιο να στολίσουν, κι όσες μοιρολογήτρες ώσμε του Mεγάλου Σαββάτου το ξημέρωμα αγρυπνήσαν, ποια να στοχάστη - έτσι γλυκά θρηνούσαν! - πως, κάτου απ' τους ανθούς, τ' ολόαχνο σμάλτο του πεθαμένου του Άδωνη ήταν σάρκα που πόνεσε βαθιά; Γιατί κι ο πόνος στα ρόδα μέσα, κι ο Eπιτάφιος Θρήνος, κ' οι αναπνοές της άνοιξης που μπαίναν απ' του ναού τη θύρα, αναφτερώναν το νου τους στης Aνάστασης το θάμα, και του Xριστού οι πληγές σαν ανεμώνες τους φάνταζαν στα χέρια και στα πόδια, τι πολλά τον σκεπάζανε λουλούδια που έτσι τρανά, έτσι βαθιά ευωδούσαν! Aλλά το βράδυ το ίδιο του Σαββάτου, την ώρα π' απ' την Άγια Πύλη το ένα κερί επροσάναψε όλα τ' άλλα ως κάτου, κι απ' τ' Άγιο Bήμα σάμπως κύμα απλώθη το φως ώσμε την ξώπορτα, όλοι κι όλες ανατριχιάξαν π' άκουσαν στη μέση απ' τα "Xριστός Aνέστη" μιαν αιφνίδια φωνή να σκούξει: "Γιώργαινα, ο Bαγγέλης!" Kαι να· ο λεβέντης του χωριού, ο Bαγγέλης, των κοριτσιών το λάμπασμα, ο Bαγγέλης, που τον λογιάζαν όλοι για χαμένο στον πόλεμο· και στέκονταν ολόρτος στης εκκλησιάς τη θύρα, με ποδάρι ξύλινο, και δε διάβαινε τη θύρα της εκκλησιάς, τι τον κοιτάζαν όλοι με τα κεριά στο χέρι, τον κοιτάζαν, το χορευτή που τράνταζε τ' αλώνι του Στειριού, μια στην όψη, μια στο πόδι, που ως να το κάρφωσε ήταν στο κατώφλι της θύρας, και δεν έμπαινε πιο μέσα! Kαι τότε - μάρτυράς μου νά 'ναι ο στίχος, ο απλός κι αληθινός ετούτος στίχος - απ' το στασίδι πού 'μουνα στημένος ξαντίκρισα τη μάνα, απ' το κεφάλι πετώντας το μαντίλι, να χιμήξει σκυφτή και ν' αγκαλιάσει το ποδάρι, το ξύλινο ποδάρι του στρατιώτη, - έτσι όπως το είδα ο στίχος μου το γράφει, ο απλός κι αληθινός ετούτος στίχος -, και να σύρει απ' τα βάθη της καρδιάς της ένα σκούξιμο: "Mάτια μου… Bαγγέλη!" Kι ακόμα, - μάρτυράς μου νά 'ναι ο στίχος, ο απλός κι αληθινός ετούτος στίχος -, ξοπίσωθέ της, όσες μαζευτήκαν από το βράδυ της Mεγάλης Πέφτης, νανουριστά, θαμπά για να θρηνήσουν τον πεθαμένον Άδωνη, κρυμμένο μες στα λουλούδια, τώρα να ξεσπάσουν μαζί την αξεθύμαστη του τρόμου κραυγή που, ως στο στασίδι μου κρατιόμουν, ένας πέπλος μου σκέπασε τα μάτια!…

(από τον Λυρικό Bίο, E΄, Ίκαρος 1968)

ΘΕΡΜΕΣ ΕΥΧΕΣ από το cantus firmus! ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ - ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ- ΚΑΛΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

Πιστεύω στον πολίτη και μάλιστα σε αυτόν που έχει κριτική σκέψη. Αυτός είναι και ο λόγος της παρουσίας μου στα ΜΚΔ. Ο πολίτης και η γλώσσα είναι συνδεδεμένοι άρρηκτα με τον υγιή νου. Η γλώσσα κατασκευάζει κόσμους, πολιτισμούς, διαδίδει ιδέες, καταστρέφει ιδέες, ανασκευάζει επιχειρηματολογίες, κατασκευάζει αλήθειες, διορθώνει φαντασιώσεις, εξαπλώνει ΄φήμες, καταλύει ψεύδη. Η γλώσσα είναι η χώρα μου. Πατρίδα έχω τη λαλιά μου και όνειρο τη γλώσσα. Η γλώσσα είναι Σύμπαν. Η γλώσσα είναι ένα όχημα της λογοτεχνίας και η λογοτεχνία είναι μέρος της αυτοσυνειδησίας μας!

                                                        Νότα Χρυσίνα

Marilyn Monroe ♥ Reading

Το cantus firmus σας εύχεται "ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ"

"...εν τω φωτί Σου οψόμεθα

 φως"

1.Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,

θανάτῳ θάνατον πατήσας

καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι

ζωὴν χαρισάμενος.

2. Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι, 

προσκυνήσωμεν ἅγιον, Κύριον, 

Ἰησοῦν τὸν μόνον ἀναμάρτητον. 

Τὸν Σταυρόν σου Χριστὲ προσκυνοῦμεν 

καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν 

ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν· 

σὺ γὰρ εἶ Θεὸς ἡμῶν, 

ἐκτὸς σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, 

τὸ ὄνομά σου ὀνομάζομεν. 

Δεῦτε πάντες οἱ πιστοί, 

προσκυνήσωμεν τὴν τοῦ Χριστοῦ ἁγίαν ἀνάστασιν· 

ἰδοὺ γὰρ ἦλθε διὰ τοῦ Σταυροῦ 

χαρὰ ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ. 

Διὰ παντὸς εὐλογοῦντες τὸν Κύριον, 

ὑμνοῦμεν τὴν ἀνάστασιν αὐτοῦ· 

Σταυρὸν γὰρ ὑπομείνας δι᾿ ἡμᾶς, 

θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν.

3. Ἀναστὰς ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τοῦ τάφου 

καθὼς προεῖπεν, 

ἔδωκεν ἡμῖν τὴν αἰώνιον ζωὴν 

καὶ μέγα ἔλεος.

Μετάφραση

1. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀναστήθηκε ἀφοῦ κατέβηκε καὶ δίδαξε στοὺς νεκρούς,
καταπατώντας μὲ τὸν θάνατό του τὸν φυσικὸν καὶ τὸν πνευματικὸν θάνατον
καὶ σὲ ὅσους βρίσκονταν σὲ τάφους, εἴτε φυσικοὺς εἴτε πνευματικούς,
χάρισε ἔτσι τὴν ἀληθινὴ ζωή.

2. Ἀφοῦ εἴδαμε τὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ,
ἂς προσκυνήσουμε τὸν ἅγιο καὶ Κύριο,
τὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ ποὺ εἶναι ὁ μόνος ἀναμάρτητος.
Τὴν Σταυρική Σου θυσία Χριστὲ προσκυνοῦμε
καὶ τὴν ἁγία σου Ἀνάσταση
ὑμνοῦμε καὶ δοξάζουμε·
διότι Ἐσὺ εἶσαι ὁ Θεός μας,
καὶ Θεὸ ἄλλον ἐκτὸς ἀπὸ Ἐσένα δὲν ἀναγνωρίζουμε κανένα,
καὶ μόνο τὸ ὄνομά Σου σημαίνει Θεὸς γιὰ ἑμᾶς.
Ἐλᾶτε ὅλοι οἱ πιστοί,
ἂς προσκυνήσουμε τὴν ἁγία ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ·
ἀφοῦ ἡ ἀνάστασή Του ποὺ ἔγινε μετὰ τὴν Σταυρική Του Θυσία,
ἔφερε μεγάλη χαρὰ ποὺ ἀπλώθηκε σὲ ὅλον τὸν κόσμο.
Παντοτινὰ θὰ εὐλογοῦμε τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου,
καὶ παντοτινὰ θὰ ὑμνοῦμε τὴν ἀνάστασή Του.
Διότι, ἐπειδὴ ὑπέμεινε Πάθη καὶ Σταυρό ἀπὸ ἑμᾶς γιὰ ἑμᾶς,
κατανίκησε κι ἔδιωξε τὸν θάνατο.

3. Μὲ τὴν ἀνάσταση Του ἀπὸ τὸν τάφον ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς
ὄπως εἶχε πεῖ πρὶν τὰ ἅγια πάθη Του,
μᾶς χάρισε τὴν ἀληθινὴ αἰώνια ζωή
καὶ τὸ μέγα ἔλεος τοῦ Θεοῦ στὶς ταπεινές μας ὑπάρξεις.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Νικόλαος Γύζης 

Θέλω να ευχηθώ σε όλες και όλους "Καλή χρονιά" και να πω στους Έλληνες πως πρέπει να θρηνήσουμε για όσα χάθηκαν για όσα ονειρευτήκαμε και ήταν ψεύτικα ή ήταν χτισμένα με λάθος στόχους. Πρέπει να εγκαταλείψουμε το όνειρο που δεν μάς ανήκε. Να θέσουμε στόχους και να κάνουμε νέα όνειρα για την χώρα μας. Ίσως να μην είμασταν αντάξιοι της κληρονομιάς του παρελθόντος μας. Να σταματήσουμε να νιώθουμε οργή και να περάσουμε κι εμείς στο μέλλον. Ήδη προχωρούν μπροστά ο Καβάφης, ο Σεφέρης, ο Σικελιανός, ο Καζαντζάκης, ο Βάρναλης, ο Μανόλης Αναγνωστάκης αλλά και οι νέοι μας ποιητές που ανασαίνουν την οργή και την θλίψη μας. Πόλη καλύτερη από την δική μας την Ελλάδα δεν θα βρεις αλλά θα μάθεις να αγαπάς αυτήν εδώ που θάφτηκε η καρδιά σου και θα μάθεις να σηκώνεσαι να κοιτάζεις τον ήλιο με γενναιότητα. Αυτός είναι πάντα ο σύντροφος του Έλληνα κι αυτή η θάλασσα που διπλώνει μια αγκαλιά γύρω από την χώρα μας. Όλα είναι εδώ όσα αγαπάς. Όλα είναι μέσα σου. Μάθε να φτιάχνεις από τα χαλάσματα μια νέα πατρίδα έναν νέο εαυτό που να σε ταξιδέψει στο μυστήριο της ζωής και να παραδώσεις την αγάπη για τον άνθρωπο και στα παιδιά που θα έρθουν να ζήσουν εδώ αύριο στην χώρα που γέννησε τον πολιτισμό.

Η Πόλις

 Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.

Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.

Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·

κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.

Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.

Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω

ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,

που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.

Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς

τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·

και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.

Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—

δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.

Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ

στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.


Καλή και ευλογημένη χρονιά!

Το cantus firmus σάς εύχεται "Καλές γιορτές"!

Σπύρος Βασιλείου