"Τ' ΑΠΟΚΑΪΔΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ" του ΤΑΚΗ ΣΠΕΤΣΙΩΤΗ

Detail of Rembrandt's "The Syndics of the Amsterdam Drapers' Guild"

Σούρουπο βροχερό, σκοτεινιασμένο, ο γέρος εστέτ σκαλίζει τ' αποκαΐδια της τέχνης του. Χειρόγραφα, αποκόμματα, δημοσιεύματα τριάντα χρόνων, γιομάτα κόκκινα φεγγάρια, παλάτια μελαγχολικά, μπούκλες μαλλιών νεανικών, καθρέφτες, παραισθήσεις - πόσο του άρεσε να βγαίνει φανταχτερός! Σήμερα άλλοι μιμούνται τους τρόπους του, τα γούστα του, έτσι όπως τα δείχνουνε οι καινούργιοι, τον κάνουνε συχνά να αηδιάζει. Κυρίως με την επίφαση της ''τέχνης της καλής'' και άλλες αηδίες στα χείλη κάποιων - ας τους πούμε κριτικούς-, τού φαίνονται εμπαιγμοί και ειρωνείες της τέχνης του της νεανικής. Και τα δικά του τα γραφτά ακόμη ανασαίνουν, μικρά τετραγωνάκια, στηλίτσες τόσες δα, σε καταφρονεμένα λαϊκά περιοδικά, ανάμεσα σε ''΄Ερωτες μεγάλων μουσουργών'' και στον ''Ταχυδρόμο της Καρδιάς'', που γράφει η κυρία Εριφύλη. Σούρουπο βροχερό, ο γέρος εστέτ άναψε ένα τσιγάρο, κι είπε σε φίλο του καλό που του τηλεφώνησε μετά από καιρό, σχολιάζοντας εκείνα τα γραφτά του -νέα και παλιά, στα λαικά περιοδικά-, με τη φράση : '' Σαν τη μύγα μες στο γάλα, τα δικά σου..." '' Γιώργο μου', τούπε, ''Τ' αποκαίδια της Τέχνης, κι όταν δεν βγάζουν παρά μόνο μια μικρή φωτιά, δεν μπορούν να σβύσουν, μπορούν να συνεχίσουν να υπάρχουν. Δεν είναι αυτό για φόβο, θα εξακολουθήσουν νά'ναι ζωντανά. Κι είν' όμορφο πολύ, γιατί τίποτα δεν περιμένεις, αλλά όλα είναι πιθανά.΄Ετσι είναι Γιώργη, εμείς να είμαστε καλά, και -πού'σαι!- σ΄ευχαριστώ για το τηλεφώνημά σου, τούτη τη βροχερή βραδιά...''.

Ο ΤΑΚΗΣ ΣΠΕΤΣΙΩΤΗΣ γεννήθηκε στον Πειραιά το 1954. Σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου και εργάστηκε σε κινηματογραφικές, τηλεοπτικές και θεατρικές παραγωγές, ενώ κατά καιρούς δίδαξε σενάριο και σκηνοθεσία.

Ανάμεσα στις κυριότερες δουλειές του είναι οι ταινίες Στην αναπαυτική μεριά (1981), Μετέωρο και Σκιά (1985, με θέμα τη ζωή του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Α' Κρατικό Βραβείο Καλύτερης Ταινίας — από το 2000 κυκλοφορεί και σε DVD από την Water Bearer στις ΗΠΑ), Εις το φως της ημέρας (1986, τηλεταινία ΕΤ1 βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Κ.Π. Καβάφη), Κοράκια ή το παράπονο του νεκροθάφτη (1991, βασισμένη στο διήγημα «Το παράπονο του νεκροθάπτου» του Εμμ. Ροΐδη). Έχει διασκευάσει και σκηνοθετήσει, επί­σης, ύστερα από παραγγελία, για το θέατρο το Ψυχολογία Συριανού συζύγου του Εμμ. Ροΐδη (θέατρο Χυτήριο 1999-2001), το Ο μονόλογος του βασιλιά Λεοπόλδου του Μάρκ Τουέην (Πολιτιστική Ολυμπιάδα 2003), κ.ά.

Με το γράψιμο ασχολείται από τα μαθη­τικά του χρόνια, δημοσιεύοντας κείμενά του σε διάφορα περιοδικά, αλλά βιβλίο του εξέδωσε για πρώτη φορά το 1996, ένα λογοτεχνικό χρονικό για τον Ταχτσή, το Στον Κώστα Ταχτσή αντί στεφάνου (εκδόσεις Οδός Πανός), το οποίο επανεκδόθηκε αναθεωρημένο το 2006 με τίτλο Ταχτσής—Δεν ντρέπομαι από τις εκδόσεις «Πολύχρωμος Πλανήτης». Με τις εκδόσεις «Άγρα» συνεργάζεται από το 1999, έχοντας εκδώσει τα βιβλία Χαίρε Ναπολέων (1999, Δοκίμιο για την τέχνη του Ν. Λαπαθιώτη, 63 πεζά ποιήματά του, εικόνες του Α. Παπαδημητρίου), Δελτίον ταυτότητος — Γενικός αριθμός Θ 307136 (2003, μυθιστόρημα), Τριανδρίες και Σία (2007, Ιστορίες — Κείμενα) και Το άλλο κρεβάτι (2009, έργο σε δύο μέρη και τέσσερις εικό­νες εμπνευσμένο από ομότιτλο κείμενο του Κώστα Ταχτσή).