Θέατρο ή θέατρα;

γράφει η Νότα Χρυσίνα

Το θέατρο διδάσκει ήθος. Άλλωστε αυτός ήταν ο κυριότερος στόχος των αγώνων τραγωδίας που τελούνταν κατά τα Μεγάλα Διονύσια. Ένας δευτερεύων ρόλος(!) ήταν η επίδειξη ισχύος προς τους γείτονες ή τους "υποτελείς" λαούς. Η παρουσία του έργου του Ξηρού στο εθνικό θέατρο τι ακριβώς διδάσκει σε εμένα που αδυνατώ να κατανοήσω το μήνυμα; Υποψιάζομαι πως θα μιλήσετε για εκδημοκρατισμό για επανένταξη και όλα τα σχετικά. Αδιαφορώ για αυτήν την δημοκρατία που δίνει ευκαιρίες σε τρομοκράτες και στέλνει την νεολαία σε υποχρεωτική μετανάστευση. Αδιαφορώ για όσα έγραψε ο Ξηρός όταν ο κόσμος δεν είδε στο θέατρο ένα έργο του Ξενόπουλου, του Παλαμά ( που τον καιρό του απορρίφθηκε) αλλά και τόσους άλλους που παρακαλούν σήμερα για ακρόαση. Αδυνατώ να κατανοήσω την δεύτερη ευκαιρία όταν η τρομοκρατία καθόρισε την πολιτική κατάσταση στην χώρα αλλάζοντας σε κάποια εποχή και το πολιτικό της σκηνικό. Μια δημοκρατία που αποκλείει τους τρομοκρατούμενους και ευνοεί τους τρομοκράτες χρειάζεται επειγόντως θεραπεία.

(από το Χρονολόγιο 28/1/2016)