Ποίημα της Ρένας Πετροπούλου Κουντούρη εμπνευσμένο από το''Έγκλημα και τιμωρία'' του Ντοστογιέφσκι.

Ο Ρόντια Ρασκόλνικωφ στη Σόνια Σεμνιόνοβα
Η Σόνια Σεμνιόνοβα στον Ρόντια Ρασκόλνικωφ

Της Ρένας Πετροπούλου Κουντούρη

Εμπνευσμένο από το ‘’Έγκλημα και Τιμωρία ‘’του Φ. Ντοστογιέφσκι

Σόνια 
Άπλωσες τα δυο σου χέρια
Μα δε μού’ δωσες κανένα
Έγκαιρα τα τράβηξες

Ρόντια 
Ένας φονιάς και μια πόρνη 
Που συναντήθηκαν σ’ ένα δωμάτιο 
Κάπου εκεί στις εσχατιές της γης
Για να διαβάσουν το αιώνιο βιβλίο
Την Αγία Γραφή

Κι οι δυο καταραμένοι

Σόνια 
Σαν άλλη Μαρία Μαγδαληνή
Σου πλένω τα πόδια
Τα φιλώ
Και κλαίω 

Κι όμως λόγχιμα βέλη 
Εξακοντίζονται μέσα απ’ τα μάτια σου

Ρόντια 
Ανυπεράσπιστος μπροστά στο φόβο
Πώς να σταθώ;
Πέφτω ξανά
Σ’ ετοιμότητα θλίψης

Σόνια 
Χαρακωμένες απ’ της άρρωστης ψυχής σου 
Το κοπίδι
Οι λέξεις σου σπαράζουν

Θα βάλει άραγε ο χρόνος
Μέλι στις πληγές μας;

Ρόντια 
Ο λαβωμένος μου εγωισμός
Μαύρο φίδι
Που μού βυζαίνει όλη νύχτα την καρδιά

Πάλι δε σε φίλησα

                                                Ρένα Πετροπούλου Κουντούρη

                                                          Από ανέκδοτη ποιητική συλλογή