Το υπερκείμενο αποτελείται από αρχεία κειμένου οργανωμένα με μη γραμμική, μη σειριακή μορφή. Τα επιμέρους αρχεία συνδέονται μεταξύ τους με υπερδεσμούς. Οι υπερδεσμοί εμφανίζονται ως διακριτές λέξεις μέσα στο κείμενο και μπορούν να επιλεγούν με το ποντίκι, για να μας μεταφέρουν σε ένα άλλο απόσπασμα. Ο αναγνώστης μπορεί να ακολουθήσει πολλές διαδρομές ανάγνωσης και ενθαρρύνεται να μεταπηδήσει εύκολα και γρήγορα από το ένα "κεφάλαιο" στο άλλο. Μπορεί με αυτόν τον τρόπο να δημιουργήσει τη δική του αναγνωστική διαδρομή. Η ιδέα του ανήκει στον Vannevar Bush (1945)[1]. Εμπνευστής του όρου είναι ο Theodor Holme Nelson, όταν το 1960 παρουσιάζει στα πλαίσια του Master του το project Xanadu[2].
Το υπερκείμενο είναι, λοιπόν, ένα δίκτυο δεσμών ανάμεσα σε λέξεις, ιδέες και πηγές, χωρίς ένα κέντρο ή ένα τέλος. Οι "ηροδότειες παρεκβάσεις" εδώ είναι θεμιτές, αφού η ίδια η δομή του υπερκειμένου επαναπροσδιορίζει τους όρους «κείμενο», «συγγραφέας», «αναγνώστης», τραβώντας απότομα το χαλί κάτω από τα πόδια μας.
Μπορούμε να διακρίνουμε είδη υπερκειμένων : υπερκείμενα που μόνο διαβάζονται (π.χ. cd-rom), υπερκείμενα στα οποία οι χρήστες μπορούν να επέμβουν, προσθέτοντας κείμενα, γραφικά και δεσμούς. Αν στο υπερκείμενο περιλαμβάνονται γραφικά, ήχοι ή βίντεο τότε χρησιμοποιείται και ο όρος υπερμέσα (hypermedia). Π.χ. στον κόμβο του Σπουδαστηρίου Νέου Ελληνισμού έχουμε τη δυνατότητα να φέρουμε στην οθόνη μας τα ποιήματα του Καβάφη, να ακούσουμε την απαγγελία τους, να δούμε φωτογραφίες του ποιητή.
[1] Bush,V. "As We May Think," Atlantic Monthly, Ιούλιος 1945 (περιλαμβάνεται στο Project Gutenberg)
[2] Nelson, T. H. A file structure for the complex, the changing, and the indeterminate. Proc. ACM 20th National Conference,σ. 84-100. ACM 1965.
http://www.netschoolbook.gr/hypertextppt_files/frame.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου