Νίκος Καρούζος " Ὁ Σολωμός στ' ὄνειρό μου"

Πηγή:http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/karouzos_solomos.html

Ἀπὸ τὸν Ὑπνόσακκο. Ἀναδημοσιεύουμε ἀπό τὸ Ποιητῶν ἀναθήματα στὸν Διονύσιο Σολωμό, ἐπιλογή, ἐπιμέλεια καὶ εισαγωγή: Διονύσης Σέρρας, ἐκδ. Μπάστας-Πλέσας, Ἀθῆναι 1998.


Πῶς πέφτουμε στὴ νύχτα κι ἀπὸ τί πόθους...
Μὲ κοφτερὴ μοναξιὰ στολισμένος ἄρχισα νὰ κοιμᾶμαι 
λευκὸς ἱδρωμένος μέσα στὴν ἀγελάδα τοῦ ὕπνου 
κλεισμένος ὁλοῦθε ἀπ' τὸν ὄνειρο ποὺ κυματίζει στὰ βάθη 
κι ὁλοένα κερδίζει τὴν ὕλη πέρα της. 
Ἕνα ξημέρωμα καθάριζε τὰ μάτια μου 
στοὺς οὐρανοὺς ἄνοιγαν ὅλα τὰ παράθυρα κι ὁ Διονύσιος 
μαυροντυμένος μ' ἄσπρα χειρόκτια κρατοῦσε τὸ σκουληκάκι 
στὴν παλάμη ποὺ ἔμοιαζε μὲ στουπέτσι βαμμένη 
πλάι του σ' ὡραία παραλία
ἔπεφταν οἱ κολυμβητὲς νὰ πιάσουν τὸ σταυρὸ τὰ Θεοφάνια 
καὶ μακριὰ πῶς ἀκούγονταν ἀθῶα τουφέκια 
ὁ βρόντος τῆς ἀγάπης ἡ χαρὰ τῆς συμφορᾶς 
μ' ὅλα τ' ἄνθη σὲ γαλάζια δευτερόλεπτα μ' ὅλες τὶς ἀχτίδες 
τὴν ἀγαπημένη του πεταλούδα στὸν ἱερὸ γλιτωμὸ της 
καὶ δράκοντες εὐωδιᾶς ἀνέβαιναν ἀπὸ κίτρινες σκάλες 
ὥς τὰ κοράσια ποὺ δὲ χάρηκαν τὸν ἒρωτα. 
Γύρω ἤτανε δάσος χιλιοπράσινο
μὲ τὰ πουλιὰ σὰν ἀναρίθμητους καρποὺς ἀπάνω στὰ δέντρα 
μὲ τὰ πουλιὰ σὲ μεθυσμένη σύναξη γιὰ πάντα κ' ἕνας σκύλος 
ἀργὰ πηγαίνοντας οὔρησε στὸ κορμὶ τῆς κοντινῆς ἀμυγδαλιᾶς 
μὲ σηκωμένο πόδι κι ἀνάμεσα
ὁ γόος ἒσφαξε τὴ φωνὴ ποὺ τινάχτηκε ἀπὸ τρεῖς λέξεις 
οἱ ἀπαίσιες χιλιετηρίδες.