ΝΙΚΟΣ ΚΡΑΝΑΚΗΣ “ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ στη ζώνη του R.E.M ”

Glass city

Η τέταρτη ατομική έκθεση ζωγραφικής του καλλιτέχνη Νίκου Κρανάκη εγκαινιάζεται την Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου, από τις 8.00 έως τις 10.30 μμ, στη γκαλερί «ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ - Δεξαμενή » (Ξανθίππου 11 , 10675 Αθήνα, www.astrolavos.gr ) με τίτλο “ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ στη ζώνη του R.E.M * ”.

Πρόκειται για μια σειρά έργων, κυρίως μεγάλων διαστάσεων, μεικτής τεχνικής σε καμβά (ακρυλικά, μελάνια, λάδια ) που μας ταξιδεύουν στο χώρο και τον χρόνο με όχημα την ονειρική εμπειρία.

Άλλοτε βγαλμένες από παραμύθι, άλλοτε καθαρά βιομηχανικές και άλλοτε σαν χώρες νησιωτικές, οι Πολιτείες του Νίκου Κρανάκη, μας ταξιδεύουν στο χώρο και στο χρόνο, πότε στο παρελθόν, πότε στο μέλλον και πότε στο παρόν.

Δουλεύοντας με διαφορετικά υλικά και υφές, χρησιμοποιώντας πλούσια χρωματική γκάμα (μπλε, κίτρινο, κόκκινο, πορτοκαλί, πράσινο, μωβ, κ.λπ.), ο ζωγράφος κατορθώνει να παρουσιάσει στο θεατή φανταστικούς κόσμους που άλλοτε θυμίζουν μυθιστορήματα ή ταινίες επιστημονικής φαντασίας και άλλοτε τάσεις και ρεύματα από όλο το χωράφι της ιστορίας της τέχνης (αφαίρεση,  αναπαράσταση, εξπρεσσιονισμός, ιμπρεσσιονισμός, κυβισμός, φουτουρισμός).

Χρησιμοποιώντας τις τονικές εκρήξεις μιας αφαιρετικής γραφής, ο καλλιτέχνης στοχεύει στο συναίσθημα και προσκαλεί τον θεατή να συνεχίσει το όνειρο με μάτια ορθάνοιχτα, αντλώντας φώτα και διαδρομές από το υποσυνείδητο και πέρα από την κοινή λογική εξήγηση.

Η έννοια της Πόλης, πρωτότυπη δημιουργία του Ελληνικού κόσμου, διέπει όλη την ιστορία και τη σκέψη του. Κεντρικό ζωγραφικό θέμα, από τον 19ο αιώνα, η πόλη πρωταγωνιστεί στον 20ο και στον 21ο αιώνα και εμφανίζεται άλλοτε φανταστική, άλλοτε πολιτική, άλλοτε απόλυτα ρεαλιστική και άλλοτε ονειρική ή συμβολική. Είναι ο χώρος όπου οι περισσότεροι πλέον από εμάς σήμερα, ζούμε και δημιουργούμε. Άλλοτε τον αισθανόμαστε φιλικό και φιλόξενο, άλλοτε αποστασιοποιούμαστε και απομονωνόμαστε, η άρρηκτη όμως βιωματική σχέση μας μαζί του είναι πάντα ένα άκρως ενδιαφέρον θέμα εικαστικής προσέγγισης.

Σε αυτό το περίβλημα-περιβάλλον, η ανθρώπινη παρουσία ανιχνεύεται μέσα από τη ρευστή γεωμετρία της ζωγραφικής σύνθεσης, όπως το αόρατο χέρι ενός κατασκευαστή και έτσι ο Νίκος Κρανάκης, επιδέξια καταφέρνει να βοηθήσει το βλέμμα και τη φαντασία μας στη δύναμη και στην ανεξήγητη ομορφιά της Τέχνης.

Διάρκεια έκθεσης: από Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου έως 14 Μαρτίου.

Πρόκειται για μια σειρά έργων, κυρίως μεγάλων διαστάσεων, μεικτής τεχνικής σε καμβά (ακρυλικά, μελάνια, λάδια ) που μας ταξιδεύουν στο χώρο και τον χρόνο με όχημα την ονειρική εμπειρία.

Άλλοτε βγαλμένες από παραμύθι, άλλοτε καθαρά βιομηχανικές και άλλοτε σαν χώρες νησιωτικές, οι Πολιτείες του Νίκου Κρανάκη, μας ταξιδεύουν στο χώρο και στο χρόνο, πότε στο παρελθόν, πότε στο μέλλον και πότε στο παρόν.

Δουλεύοντας με διαφορετικά υλικά και υφές, χρησιμοποιώντας πλούσια χρωματική γκάμα (μπλε, κίτρινο, κόκκινο, πορτοκαλί, πράσινο, μωβ, κ.λπ.), ο ζωγράφος κατορθώνει να παρουσιάσει στο θεατή φανταστικούς κόσμους που άλλοτε θυμίζουν μυθιστορήματα ή ταινίες επιστημονικής φαντασίας και άλλοτε τάσεις και ρεύματα από όλο το χωράφι της ιστορίας της τέχνης (αφαίρεση,  αναπαράσταση, εξπρεσσιονισμός, ιμπρεσσιονισμός, κυβισμός, φουτουρισμός).

Χρησιμοποιώντας τις τονικές εκρήξεις μιας αφαιρετικής γραφής, ο καλλιτέχνης στοχεύει στο συναίσθημα και προσκαλεί τον θεατή να συνεχίσει το όνειρο με μάτια ορθάνοιχτα, αντλώντας φώτα και διαδρομές από το υποσυνείδητο και πέρα από την κοινή λογική εξήγηση.

Η έννοια της Πόλης, πρωτότυπη δημιουργία του Ελληνικού κόσμου, διέπει όλη την ιστορία και τη σκέψη του. Κεντρικό ζωγραφικό θέμα, από τον 19ο αιώνα, η πόλη πρωταγωνιστεί στον 20ο και στον 21ο αιώνα και εμφανίζεται άλλοτε φανταστική, άλλοτε πολιτική, άλλοτε απόλυτα ρεαλιστική και άλλοτε ονειρική ή συμβολική. Είναι ο χώρος όπου οι περισσότεροι πλέον από εμάς σήμερα, ζούμε και δημιουργούμε. Άλλοτε τον αισθανόμαστε φιλικό και φιλόξενο, άλλοτε αποστασιοποιούμαστε και απομονωνόμαστε, η άρρηκτη όμως βιωματική σχέση μας μαζί του είναι πάντα ένα άκρως ενδιαφέρον θέμα εικαστικής προσέγγισης.

Σε αυτό το περίβλημα-περιβάλλον, η ανθρώπινη παρουσία ανιχνεύεται μέσα από τη ρευστή γεωμετρία της ζωγραφικής σύνθεσης, όπως το αόρατο χέρι ενός κατασκευαστή και έτσι ο Νίκος Κρανάκης, επιδέξια καταφέρνει να βοηθήσει το βλέμμα και τη φαντασία μας στη δύναμη και στην ανεξήγητη ομορφιά της Τέχνης.

Διάρκεια έκθεσης: από Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου έως 14 Μαρτίου.

*Πολιτείες στη ζώνη του RΕΜ*

By the Sea

* Ύπνος σε κατάσταση RΕΜ (Rapid Eye Movements) ή παράδοξος ύπνος

Το όνειρο ως μια εγκεφαλική δραστηριότητα αποτελεί τη βίωση μιας σειράς συναισθημάτων, εικόνων, σκέψεων, ιδεών ή άλλων αισθήσεων, που δημιουργούν ένα παράξενο-αλλοπρόσαλλο ονειρικό περιβάλλον το οποίο συνήθως δεν έχει τη λογική αλληλουχία της φυσικής πραγματικότητας. Αυτός που το βιώνει δεν το ελέγχει συνειδητά.

Κατά τη διάρκεια του ύπνου σε κατάσταση REM παρατηρείται μυική ατονία, με εξαίρεση τους μύες που κινούν τα μάτια, το διάφραγμα και την καρδιά.

Η κατάσταση REM αποτελεί το στάδιο του ύπνου στο οποίο ονειρευόμαστε, και αν ξυπνήσουμε κατά τη διάρκειά του, πιθανώς ανακαλούμε με λεπτομέρειες το μεγαλύτερο μέρος του ονείρου μας.

Ο ανεπαρκής κινητικά και, επομένως, εγκλωβισμένος στο σώμα του ταξιδευτής-ονειρευτής βυθίζεται σταδιακά σε κατάσταση REM θέλοντας να ξεφύγει από την κατάσταση που βιώνει.

Νιώθει ότι είναι η μόνη διέξοδος. Δημιουργεί πολιτείες-κόσμους ώστε αυτές με τη σειρά τους να γίνουν πύλες προς ο,τιδήποτε κι αν είναι αυτό, που θα εκφράσει τους προσωπικούς του φόβους, επιθυμίες, πάθη και εμμονές. Εικόνες και βιώματα από το παρελθόν και το παρόν συνωμοτούν και του χαράζουν καινούργιες διαδρομές.

Οι πολιτείες είναι αυτόνομες, ανεξάρτητες και ξένες η μία από την άλλη, και ταυτόχρονα, είναι σκληρές, απάνθρωπες αλλά και θελκτικές.

Το μόνο που τις συνδέει είναι η διαδρομή του ταξιδευτή.

Τις επισκέπτεται, τις γνωρίζει, τις αφήνει πίσω του, διαμέσου των ονείρων του, σε μια συνεχή πορεία αναζήτησης της λύτρωσής του χωρίς να γνωρίζει τι πραγματικά θέλει.

Το ταξίδι και μόνο του αρκεί.

Καταλαβαίνει ότι η σκέψη ξεπερνά τα όρια που δεσμεύουν το σώμα και ανοίγεται πολύ πέρα από αυτά.

Καταλαβαίνει ότι όταν ανοίξει τα μάτια η μαγεία χάνεται.