Πρόκειται για δύο ερωτικά ποιήματα του Μαρίνου Φαλιέρου ο οποίος ήταν μέλος του κρητικού κλάδου της βενετικής οικογένειας των Falier. Όλα τα ποιήματα του χρονολογούνται στην περίοδο 1420-1430. Τα δύο ποιήματα, γραμμένα σε πολιτικό στίχο κλασικής μορφής με ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία, χαρακτηρίζονται από έντονο, κάπως ρεαλιστικό ερωτικό στοιχείο, αλλά και από την αλληγορική διάθεση της αφήγησης του ονείρου.
Μαρῖνος Φαλιέρος (περ. 1395-1474). Κρητικός ποιητής.
| <...> Κι ἐγὼ ὁ φτωχὸς ἐστέναξα κι ἐδάκρυσεν τὸ φῶς μου ἀκόντα τέτοιο ρώτημα παράξενον ὀμπρός μου- φιλῶντα τὰ ματάκια της καὶ τὰ ῾μνοστά της χείλη ἐπέφτασιν τὰ δάκρυά μου στ᾿ ὡριόν της τὸ τραχήλι. Γλυκιά, μὲ παραπόνεση, πολλὰ τῆς ἀπεκρίθη: Τί ἔν᾿ τὸ παράξενον αὐτὸ στὸ νοῦ σου ὁπογεννήθη, ὦ σπλαχνικό μου σκάνδαλο, γλυκὸ καὶ πειρασμέ μου, ἴντα δηγᾶσαι, τί ἔν᾿ τὸ λὲς στὲς ἀναγάλλιασές μου; Ρωτᾶς με ἂν ἔν᾿ καὶ σ᾿ ἀγαπῶ μὲ δίχως δολοσύνη; Ἄλλην οὐκ ἔχω παρὰ σέν. Τὶς νὰ τὸ ξεδιαλύνῃ καὶ τέτοιον πράγμα μὲ λαλεῖς; Ἄδικον μέγαν ἔχεις καὶ θὲς νὰ δείχνῃς ἄγνωρη σ᾿ ἐκεῖνο τὸ κατέχεις. Τόσος καιρὸς δὲν σ᾿ ἔσωσεν οὐδὲ τὰ τόσα πάθη, ὁ νοῦς σου τὴν ἀγάπη μου ἀκόμη νὰ τὴ μάθῃ; Δὲ μὲ θωρεῖς, δὲν τ᾿ ἄκουσες μὲ τὴν ἐμπιστοσύνη τὸ πῶς τὸν πόθο σου βαστῶ μ᾿ ὅλην τὴν δικιοσύνη; Ἀλίμονον, Μαροῦσα μου, σφάζεις με νὰ σ᾿ ἀκούγω καὶ ἀπὸ τὴν κάψα βλέπεις με ἐμὲν κι ἐσὲ νὰ λούγω. <...> |
ἀπόσπασμα ἀπὸ τὰ «Ἐρωτικὰ ὄνειρα» τοῦ Μαρίνου Φαλιέρου
κριτικὴ ἔκδοση - εἰσαγωγή - σχόλια -λεξιλόγιο:
Arnold Van Gemert, Βυζαντινὴ & Νεοελληνικὴ Βιβλιοθήκη, 1980
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου