Τόλης Νικηφόρου

"Φωτεινά Παράθυρα"

θησαυρός

σε δάσος μακρινό κι απρόσιτο

εκεί που οι ρίζες μου

ύψωσαν κάποτε ένα αιωνόβιο δέντρο

μ' όλα τα φύλλα του

να στρέφονται στον ουρανό

έχω κρυμμένο το χάδι των ματιών σου

τόσο βαθιά ερωτικό

και μελαγχολικό

τόσο απελπισμένο

το χάδι των ματιών σου

που κάνει κάθε τραύμα μου

κάθε ρυτίδα και φθορά

να λάμπει

(από την συλλογή Φωτεινά παράθυρα) 

με μάτια αθώα, μάτια εκστατικά

διαθέτει πρόσκληση διαρκείας

σε υποδοχές και δεξιώσεις

με αναμμένους όλους τους πολυελαίους

όμως εκείνο πάντα απουσιάζει

   εκείνο πάντα επιλέγει

μια ανύποπτη στιγμή

κάποιον με μάτια αθώα

μάτια εκστατικά

μόνο στην ερημιά του

   τότε αναδύεται στο φως το θαύμα

(από τη συλλογή Φωτεινά παράθυρα, 2014)

δεν γράφονται ποτέ

τα πιο ωραία ποιήματα

γράφονται χωρίς λέξεις 

οι πιο μεγάλοι έρωτες 

δεν γράφονται ποτέ

μια φλόγα είναι η ιστορία τους

που λιώνει το μολύβι

που κάνει στάχτη το χαρτί

και παραμένει μυστική

εκστατική

ένα άρωμα που δεν διαλύεται 

στον άνεμο του χρόνου

οι πιο μεγάλη έρωτες

αθώοι ταυτόιχρονα

και καταχθόνια συνωμότες

στο μισοσκόταδο θροϊζουν

ανάσα ή άγγιγμα

σε μια μεταξωτή κουρτίνα

και χάδι σε βελούδινο κορμί

τα μαγικά τους δευτερόλεπτα

είναι το ρίγος της ζωής

ισόθεο με το δέος τους θανάτου.

 (από την  συλλογή Φωτεινά παράθυρα)

Γράφω για να τηρήσω μια εσωτερική εντολή και ελάχιστα αντιλαμβάνομαι το τί, το πώς, και το γιατί. Συχνά  έχω την αίσθηση ότι απλώς καταχωρώ  όσα μου υπαγορεύει ένας αόρατος υποβολέας, ότι δεν είμαι παρά ο πρώτος αναγνώστης των βιβλίων μου.

Στην πρωταρχική ανάγκη της έκφρασης δίνω διέξοδο, όπως οι μακρινοί μας πρόγονοι, μόνος με τον εαυτό μου στη σύγχρονη σπηλιά μου. Με τον ιστότοπο ίσως να ικανοποιήσω σε μεγαλύτερο βαθμό και την αμέσως επόμενη, την ανάγκη της επικοινωνίας.