Η "Μήδεια" του Ευριπίδη αρχίζει όταν το ρομάντσο καί οί ημέρες της περιπέτειας έχουν τελειώσει. Η αναζήτηση του Χρυσόμαλλου Δέρατος, οί άθλοι του Ιάσονος, ό έρωτας της Μήδειας υπήρξαν θέματα άλλων ποιημάτων καί θεατρικών έργων. Μοιάζει με ευγενική ιστορία- όμως δεν φαίνεται ότι θα τελειώσει με καταστροφή; Ο Άπσυρτος καί ό Πελίας δολοφονήθηκαν με δόλιο τρόπο. Ο Ιάσων παντρεύτηκε μια βάρβαρη μάγισσα. Αυτό δεν μπορεί να είναι το τέλος. Τί συμβαίνει μετά ταύτα- όταν ή πρώτη έξαψη του πάθους και του ρομάντσου έχει τελειώσει; Τι γίνεται τότε; Ο Ιάσων απαρνήθηκε την Μήδεια. Η Μήδεια σκότωσε τη νύφη του Ιάσονος, τα παιδιά του και τον πατέρα της νύφης του. Αυτή είναι σε γενικές γραμμές ή απάντηση του Ευριπίδη. Το πιο ενδιαφέρον πρόβλημα πού εγείρεται εδώ είναι τούτο: εφεύρε όντως ο Ευριπίδης την απάντηση ή τη δανείστηκε από την παράδοση; [...]
Το πάθος της Μήδειας
Το βάθος του πάθους της Μήδειας γίνεται απροκάλυπτη οργή. Ο σύζυγος που της χρωστά τα πάντα, την παραμερίζει. Εκείνη, μια γυναίκα που διεκδικεί στη γενεαλογία του μύθου θεϊκή καταγωγή, -κόρη ενός βασιλιά που πιθανώς υπήρξε στο παρελθόν βασιλιάς της Κορίνθου και συνεπώς εν δυνάμει επικίνδυνη για τη βασιλική γενιά του Κρέοντα στον αγώνα της διαδοχής- βρίσκεται διαρκώς στο έλεος ανθρώπων ανόητων και αδύναμων. Αν και με πολλούς τρόπους το δίκαιο είναι με το μέρος της, τα επιχειρήματά της απορρίπτονται ως απότοκα γυναικείου παραλογισμού. Η εκδίκηση ή η ιεροδικία της -ανάλογα από ποια οπτική γωνία βλέπει κανείς το θέμα- είναι ένα σημαντικό θέμα και προκαλεί ίσως κατάπληξη το γεγονός ότι παρά τη θηριώδη φύση του εγκλήματός της, η πιθανή έλξη του θεατή προς την πλευρά της Μήδειας είναι τόσο ισχυρή όσο και η γοητεία που ασκεί στο χορό. Η υπερηφάνειά της την ωθεί να απορρίψει τις προσφορές του και προτιμά το θάνατο από μια δεύτερη εξορία. Μια υπερηφάνεια αξιοθαύμαστη και δικαιολογημένη, η οποία όμως θα οδηγήσει τη Μήδεια σε πράξεις ανείπωτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου