Εγώ είμαι Κύριε! Ο Ιούδας Ισκαριώτης

Το φιλί του Ιούδα! Giotto

Εγώ είμαι Κύριε! Ο Ιούδας Ισκαριώτης, ο μαθητής Σου!

Ήρθα ξανά απόψε στον Κήπο της Γεσθημανή, για να Σε συναντήσω.

Για να Σου δώσω και φέτος το φιλί της προδοσίας!

Για να ξεκινήσει άλλη μια φορά το μαρτύριο των παθών Σου!

Για να σταυρωθείς και πάλι να Αναστηθείς!

Εγώ είμαι ο Ιούδας! Το λέει και η καρδιά μου!

Σε προδίδω με ένα φιλί. Πόσο ειρωνικό!

Βλέπεις, δεν φόρεσα κουκούλα, δεν σε δείχνω με το δάκτυλο!

Δεν ήρθα απρόσωπα, ήμουν ένας από τους δικούς Σου!

Ήρθα να σε φιλήσω, προσφωνώντας Σε, «Διδάσκαλε»!

Και Εσύ, θα με αποκαλέσεις, «Εταίρε»!

Και θα γευτώ ξανά την αλμύρα των δακρύων πάνω στο μάγουλο Σου.

Εκείνα τα δάκρυα, που έσταξε η ψυχή Σου πριν από λίγο, στο ποτήρι των στεναγμών, που προσευχήθηκες, αν ήταν δυνατόν να μην πιείς τον πόνο του. Πριν πεις: «πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπ᾿ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο· πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω,ἀλλ᾿ὡς σύ», για να ακολουθήσεις έπειτα την εθελούσια πορεία Σου προς τον Σταυρό.

Το ίδιο και εγώ, Κύριε. Με την θέληση μου, δέχθηκα να γίνω ο προδότης Σου. Κανείς δεν με ανάγκασε να παίξω αυτόν τον ρόλο, ούτε και φαντάστηκα ότι έτσι θα εκπλήρωνα τις προφητείες. Δεν με δημιούργησαν οι γραφές, εγώ τις επαλήθευσα με την πράξη μου. Και είναι αυτή η κατάφαση της ψυχής μου και η ασθένεια της φύσης μου, που έγιναν η παντοτινή τιμωρία για το αθώο αίμα Σου. Μα, αν είχα αρνηθεί να Σε παραδώσω στους εχθρούς Σου, δεν θα ήμουν ο Ιούδας. Δεν θα γινόμουν το αιώνιο σύμβολο της προδοσίας! Δεν θα συναντιόμασταν κάθε χρόνο εδώ, μεσάνυχτα, υπό το φως των πυρσών!

Απόψε, Σε προδίδω ξανά, Κύριε! Με τον ίδιο πάντα τρόπο!

Καθώς θα έρθω για να Σε φιλήσω, θα κοιτάξω πάλι μέσα στα λυπημένα μάτια Σου, το άθλιο είδωλο της φρικτής προδοσίας μου. Θα δω πάλι τον εαυτό μου! Και θα σε προδώσω και αύριο και μεθαύριο! Σε κάθε περίσταση!

Με την ελευθερία εκείνου, που επιλέγει τη δουλεία της εμπαθούς ψυχής του. Με την αγνωμοσύνη εκείνου, που δε γνωρίζει τι να κάνει με αυτήν την ελευθερία.

Τελείωσα απόψε το έργο της προδοσίας σου Κύριε!

Σου έδωσα και το φιλί της υποκρισίας.

Ξημερώνει πάλι το χάραμα της δικής μου απώλειας.

Τώρα αρχίζει το έργο της δικής Σου θυσίας, για την ανθρώπινη σωτηρία!

Πηγή