Το πιο γνωστό άγαλμα της στέπας, αυτό του Ζμπρούχ, σλαβικής προέλευσης |
Η ευρασιατική στέπα είναι μια τεράστια περιοχή στο κέντρο της Ευρασίας, χωρίς δάση αλλά με πλούσια βοσκή, πολύ κατάλληλη για κτηνοτροφία.
Υπήρξε το βασίλειο πολλών λαών που ταξίδευαν πάνω της σαν να έπλεαν σε θάλασσα.
Ευρωπαϊκά φύλα, Σκύθες, Κιμμέριοι, Σαρμάτες, Σλάβοι, καθώς και Τούρκοι, ή Μογγόλοι, Κιπσαχήδες, Ουιγούροι κλπ. Οι φυλές είναι αμέτρητες, αλλά η ομοιότητα του τρόπου ζωής τους είναι χαρακτηριστική, μια υπαγορεύονταν από τις συνθήκες .
Η ζωή του νομάδα ήταν σκληρή, και δύσκολα μπορούμε να τους φανταστούμε να κάνουν τέχνη και να αφήνουν μνημεία, ειδικά αφού δεν είχαν μόνιμες εγκαταστάσεις.
Και όμως το έκαναν.
ένα κουργκάν |
Αφησαν παντού στη στέπα, και πέρα από αυτήν, ως τις Άλπεις, την Μέση Ανατολή και την Άπω Ανατολή, τους τάφους των αρχηγών τους, τύμβους που ονομάζονται "κουργκάν" μαζί με χοντροκομμένα αγάλματα που βρίσκονται σε μια ενδιάμεση κατάσταση ανάμεσα στην απλή "στήλη" και ένα ολόγλυφο άγαλμα. Μερικά είναι απλές πλάκες με μια υποψία ανθρωπομορφισμού.
Αυτά παριστάνουν αρχηγούς ή και θεότητες και χρονολογούνται από το 4.000 πΧ, στην Ενεολιθική εποχή (Η εποχή που άρχιζε η χρήση μαλακού χαλκού χωρίς κασσίτερο) μέχρι και τα μεσαιωνικά χρόνια. Η κατασκευή τους σταμάτησε με την υιοθέτηση των μονοθεϊστικών θρησκειών από αυτούς τους λαούς.
Δείτε μερικά πιο κάτω:
(πηγή: Βικιπαίδεια)
(πηγή: Βικιπαίδεια)
Δημήτρης Σκουρτέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου