Ο Γιώργος Καζαντζής, έχει δώσει άπειρα δείγματα καλλιτεχνικής ωριμότητας, ευαισθησίας και δύναμης στον χώρο της μουσικής και του τραγουδιού, μέσα απ’ τις δουλειές που κυκλοφορεί κατά καιρούς και τις ζωντανές εμφανίσεις του.
Στην κουβέντα μας στο Μουσικόραμα, ξεδιπλώνει τις σκέψεις του για τα τελευταία δύσκολα που περνάμε και μας κάνει να ξεφεύγουμε απ’ αυτά, πληροφορώντας μας για το που και πότε θα απολαύσουμε ζωντανά εκείνον και τους συνεργάτες του και τι θ’ ακούσουμε αγοράζοντας τον του δίσκο «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΟΧΘΗΣ»..
Ερώτηση: Κύριε Καζαντζή.. γεννηθήκατε, μεγαλώσατε και μένετε μόνιμα στη Θεσσαλονίκη. Πως επηρεάζει αυτό την πορεία σας σαν μουσικό, από το ξεκίνημά σας μέχρι σήμερα;
Γιώργος Καζαντζής: Είναι αλήθεια στην αρχή ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα, γιατί δεν υπήρχε η τεχνική δυνατότητα, όπως σήμερα, που μπορείς να κοινοποιήσεις τη δουλειά σου εύκολα μέσα από το διαδίκτυο και από άλλους χώρους. Εγώ βίωσα αυτήν την απομόνωση της πόλης η οποία συνάμα ήταν κι ένα θετικό στοιχείο, γιατί δημιουργούσε μια προσήλωση και μια αναπόσπαστη σχέση με το έσω κομμάτι μου που είναι ουσιαστικά ο κεντρικός τροφοδότης της έμπνευσης και της μουσικής μου άποψης. Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά ο καθένας μπορεί να δημοσιοποιήσει από το σπίτι του τη δουλειά του, άρα το θέμα αυτό έχει τελειώσει .
Ερώτηση: Έχετε γράψει μουσική για θέατρο, κινηματογράφο και τραγούδια. Πόσο διαφορετική μπορεί είναι η προσέγγιση σε όλα αυτά και πόσο ίδια;
Γιώργος Καζαντζής: Στη μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο το θέμα είναι ανεπτυγμένο εκτενέστερα απ’ ότι σ’ ένα τραγούδι, το οποίο έχει μια πολύ συγκεκριμένη και συμπτυγμένη μορφή couple – refrain. Στο θέατρο - κινηματογράφο μπορείς να το προσεγγίσεις από πάρα πολλές πλευρές. Υπάρχει το κτίσιμο των δρώμενων επί σκηνής η επί του καρέ που συνδυάζεται από φωτογραφία και την υποβολή από την δράση των ηθοποιών. Κάτι τέτοιο βοηθάει πάρα πολύ στο να κτίσεις μια ατμόσφαιρα, ανοίγει πολύ ευρύτερα το πεδίο της παλέτας του δημιουργού από το οποίο θα αντλήσει στοιχεία και ιδέες. Εμένα μου αρέσει πολύ να κάνω μουσική για θέατρο. Για κινηματογράφο είναι πολύ λίγες περιπτώσεις, έκανα μια ταινία μικρού μήκους με μια αγγλική εταιρεία παλιότερα. Το σημαντικό είναι ότι έχουν χρησιμοποιηθεί οργανικές μουσικές μου σε κινηματογραφικές ταινίες, γιατί ακριβώς, όταν κάνω οργανική μουσική, φαντάζομαι τη μουσική μου αυτή να κινείται σ’ ένα κινηματογραφικό ή θεατρικό πεδίο.
Ερώτηση: Μπορείτε να σκεφτείτε έναν δίσκο ή μια μελωδία σας για θέατρο ή κινηματογράφο, που νομίζετε πως υπήρξε σταθμός στη μέχρι τώρα πορεία σας;
SOROCOS is an instrumental piece by Buddha Bar No 3. Music and orchestration by Yorgos Kazantzis. This version is from the Yorgos Kazantzis's concert with Symphonic Orchestra of Young by Cultural Organisation of Municipality Kalamaria in the festival Parathin Alos 2006.
Γιώργος Καζαντζής: Ότι είπα παραπάνω ισχύει και σε αυτήν σας την ερώτηση. Πολλά κομμάτια κυρίως οργανικά νομίζω θα μπορούσαν να μπουν σε κινηματογραφικές ταινίες. Από αυτά έχουν μπει το ‘’Sorocos’’ το ’’Waltz της ουτοπίας’’ “No Reply” σε κινηματογράφο και τηλεοπτικά προγράμματα. Ακόμη θεωρώ ότι ολόκληρος o τελευταίος μου οργανικός δίσκος με τίτλο ‘’Faux bijoux’’ έχει κινηματογραφική ατμόσφαιρα και κομμάτια του ήδη χρησιμοποιούνται σε τηλεοπτικές εκπομπές στην Ελλάδα, Αμερική Αυστραλία, Καναδά, Ισραήλ , Τουρκία κλπ. (εγώ ενημερώνομαι μέσω ΑΕΠΙ), και σαν ηχητικό φόντο στον κινηματογράφο δείχνοντας αυτή τους την διάσταση.
Ερώτηση: Στη Θεσσαλονίκη έχετε δημιουργήσει το Στούντιο POLYTROPON, στο οποίο ηχογραφούνται οι δουλειές αξιόλογων καλλιτεχνών και φυσικά και οι δικές σας. Πώς προέκυψε αυτό; Νομίζετε πως θα έπρεπε να γίνονται τέτοιες κινήσεις και εκτός Αθηνών πιο συχνά, για να πάρει ανάσα το τραγούδι έξω απ' τα στενά όρια της πρωτεύουσας;
Γιώργος Καζαντζής: Το Polytropon δημιουργήθηκε όπως κάθε studio από την ανάγκη του μουσικού να καταγράψει τις μουσικές του ιδέες. Στη συνέχεια μπόρεσε και αυτοαναπλάστηκε, εξελίχτηκε κι έτσι σήμερα υπάρχει τεχνική υποδομή αρτιότατη που μπορεί να συγκριθεί και με άλλα ευρωπαϊκά studios, όπως βέβαια το κάνουν και άλλοι ελληνικοί χώροι. Σιγά - σιγά έφτασε στο να είναι η άλλη έκφραση, γιατί όπως ξέρετε εδώ στη Θεσσαλονίκη είμαστε πιο χαλαρά -με παχύ το λ- και η χαλαρότητα αυτή απηχεί και στην ατμόσφαιρα που βγαίνει μέσα από το studio. Δεν υπάρχει ο περιορισμός του χρόνου και το μαστίγωμα της εταιρείας στο να βγει η δουλειά σε συγκεκριμένες ώρες. Οι μουσικοί έρχονται πίνουν τον καφέ τους, λένε τα διάφορα τους, φτιάχνουν ατμόσφαιρα, παίζουν, τζαμάρουν κι εκφράζονται. Αυτό το πράγμα φαίνεται στις δουλειές αυτές πέρα από το άρωμα Θεσσαλονίκης που εγώ πιστεύω ότι υπάρχει αυτό. Η πόλη αυτή ήταν πάντα λίκνο δημιουργίας κάτι που δεν μπορώ να το αποδώσω κάπου… στην υγρασία της, στην ατμόσφαιρα της; Πάντως υπήρχε και υπάρχει έντονη δημιουργική ατμόσφαιρα στην πόλη μας. Φτιάχνουν ατμόσφαιρα, παίζουν, τζαμάρουν κι εκφράζονται. Αυτό το πράγμα φαίνεται στις δουλειές αυτές πέρα από το άρωμα Θεσσαλονίκης που εγώ πιστεύω ότι υπάρχει αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου