Πότε γεννήθηκε και πότε πρωτογράφτηκε η ελληνική γλώσσα

Πηγή:http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/history/ag_history/browse.html?start=50

Ετεοκρητική

Η παλιά, άγνωστη γλώσσα (ή και γλώσσες) που καταγράφουν οι πινακίδες της γραμμικής Α, αλλά και της κρητικής ιερογλυφικής, φαίνεται ότι συνέχισε να μιλιέται σε κάποιες περιοχές της Κρήτης πολλούς αιώνες μετά το τέλος του μινωικού πολιτισμού και τη γενίκευση της χρήσης της ελληνικής γλώσσας στο νησί.

Στα τέλη του 19ου αιώνα και αργότερα στις αρχές του 20ού βρέθηκε στις αρχαίες κρητικές πόλεις Πραισό   (στην ανατολική Κρήτη  ) και Δρήρο (σημερινή Νεάπολη στην κεντρική Κρήτη) ένας μικρός αριθμός επιγραφών πάνω σε πέτρα (βλ. εικ. 29). Οι επιγραφές αυτές χρονολογούνται στο διάστημα 650-200 π.Χ., είναι γραμμένες με ελληνικό αλφάβητο,  , αλλά η γλώσσα τους δεν είναι ελληνική. Είναι πολύ πιθανόν ότι στις επιγραφές σώζεται η χαμένη αρχαία γλώσσα των Μινωιτών, ή μία από τις χαμένες γλώσσες των Μινωιτών.

Εικ. 29. Ετεοκρητική επιγραφή του 6ου αι. π.Χ.

Άλλωστε το δέκατο ένατο τραγούδι της Οδύσσειας (η δέκατη ένατη ραψωδία,  ) μιλάει για τους πολλούς λαούς και τις πολλές γλώσσες που υπήρχαν στην Κρήτη και ανάμεσα σε αυτούς αναφέρει τους «βέρους», πραγματικούς Κρητικούς (Ετεόκρητες· ἐτεός σημαίνει 'αληθινός, πραγματικός'). Οι επιγραφές αυτές πιθανότατα συνδέονται με αυτούς τους Ετεόκρητες και γι' αυτό ονομάζονται ετεοκρητικές.

και εδώ:https://www.academia.edu/2059409/ΟΙ_ΕΤΕΟΚΡΗΤΙΚΕΣ_ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ_ΤΗΣ_ΠΡΑΙΣΟΥ_ανάγνωση-μετάφραση_

Εικαστική έκθεση “Stand up for…” της πλατφόρμας “The ArtLoft”

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΚΙΝΑΚΗ, Χαμένος Παράδεισος , Ακρυλικά σε μουσαμά,90x90cm.

Η εικαστική πλατφόρμα "The ArtLoft" που επιμελείται η εικαστικός Κέλλυ Αθανασιάδου παρουσιάζει την Παρασκευή 29 Ιανουαρίου και ώρα 20:00 την ομαδική έκθεση ζωγραφικής "Stand up for...", στον εικαστικό πολυχώρο The Loft, Καπνικαρέας 3, στο κέντρο της Αθήνας.

Από τον Οκτώβρη του 2014 η εικαστική πλατφόρμα "The ArtLoft" παρουσιάζει ομαδικές εκθέσεις που βασίζονται είτε στη συνεργασία με τις σχολές Καλών Τεχνών της Ελλάδας και τη διαδοχική παρουσίαση κάποιων εκ των εργαστηρίων τους, είτε περιλαμβάνει projects ανεξάρτητων επιμελητών.

H πλατφόρμα τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων. 

Στην ομαδική έκθεση "Stand up for..." σύγχρονοι εικαστικοί ορμώμενοι από τα φυσικά δίκαια, ανθρώπινα και μη, ιδέες και αξίες που κάποιες φορές έχουν εξοστρακιστεί από τις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε σήμερα, εμπνέονται και δημιουργούν, πραγματεύονται και αποτυπώνουν, χωρίς όμως σε καμία περίπτωση να διαπραγματεύονται την αξία των ίδιων των εννοιών που εμπεριέχονται στα δίκαια, ενδυναμώνοντας τις με την ψυχή που καταθέτουν στα έργα τους. 

Αφαιρετικά ή παραστατικά και με διαφορετικές τεχνικές επικοινωνούν δίκαια όπως η ανθρώπινη ελευθερία και ανεξαρτησία, συγκινούν, ανασύροντας στη μνήμη μας εικόνες του παρελθόντος που η συνέχεια τους αναχαιτίστηκε από το μέλλον, ευαισθητοποιούν με την αγνότητα των παιδιών που αποτυπώνουν ή προκαλούν αντικρουόμενα συναισθήματα για το μέλλον που διαγράφεται ή που ίσως τελικά θέλουν κάποιοι να αποφασίζουν χωρίς εμάς. 

Ο επιμελητής της έκθεσης Κωνσταντίνος Βαφειάδης σημειώνει:

"Τόσο ο τίτλος της Εκθέσεως όσο και η ιδιοτυπία του χώρου προαναγγέλλουν όλα όσα διαλαμβάνει η εικαστική τούτη διαμαρτυρία. Ενότητα διαμορφώνουν τα έργα εκείνα, που παραπέμπουν σε δομές του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού των μέσων του 20ου αι. Εδώ η κηλίδα ή οι κηλιδώσεις  σχηματίζουν ρέουσες και απροσδιόριστες μορφές, των οποίων η «αντίστιξη» ηχεί στο συναίσθημα, καλώντας τον θεατή να αναλάβει παραστατική δράση. Σε ανάλογο πεδίο ενδημούν άλλα έργα, των οποίων η παραστατικότητα υποκρύπτεται κάτω την επεξεργασμένη, με τρόπο δομικό, σύνθεση. Αντίθετα από τα προηγούμενα, τα εν λόγω έργα διαθέτουν ισχυρή χρωματοπυξίδα, με το χρώμα και την υλικότητά του να αποτελούν το δομικό υλικό της σύνθεσης και της απόδοσης του χώρου. Ετέρα κατηγορία έργων ανήκει στο ευρύτερο περιβάλλον του Μεταμοντερνισμού και της Νεοπαραστατικότητας. Ασφαλώς δεν είναι τυχαίο που στα μεταμοντέρνα τούτα έργα το πολιτικό και κοινωνικό μήνυμα είναι κυρίαρχο και εναργές. Δεν είναι επίσης τυχαία η εμμονή στην αναγνωρισιμότητα και, από πλευράς τεχνικής, η έμφαση στην πλαστικότητα της γραμμής. Μικρή συμμετοχή έχει άλλη ομάδα έργων με σαφή αναφορά τόσο στον Φοβικό Εξπρεσιονισμό του Henri Matisse όσο και στον «ονειρικό» του Marc Chagall. Εδώ ο συναισθηματισμός και το όνειρο, ως προσμονή κυρίως, προσλαμβάνεται ως αξία θετική. Η αλλοίωση των μορφών προσβλέπει στην αποδοχή μιας πραγμάτωσης, η οποία μόνον μέσα από την «παραμόρφωση» και τη «διαστροφή» των πραγμάτων μπορεί να αποκτηθεί. Ορισμένοι άλλοι καλλιτέχνες, εντός των ορίων του Συμβολισμού του 19^ου αι.,  αντιλαμβάνονται την ανθρώπινη ύπαρξη ως argumentum. Για αυτό και οι τίτλοι των έργων αυτών αφορούν σε έννοιες ή καταστάσεις. Η ιστορημένη ανθρώπινη μορφή συγκεφαλαιώνει και διερμηνεύει το σύνολο της αντιφατικής πραγματικότητας. Είτε με τη γραμμή είτε με το χρώμα, τα συμβολιστικά τούτα έργα κατορθώνουν να σηματοδοτήσουν πτυχές της ανθρώπινης κατάστασης, ρευστές και αδιόρατες, αλλά οι οποίες θέτουν τον θεατή ενώπιον μιας αναπαλλοτρίωτης και υποχρεωτικής Μεταμόρφωσης".

Στην έκθεση συμμετέχουν οι εικαστικοί: 

Μάγδα Αποστόλου // Κωνσταντίνος Βαφειάδης // Κατερίνα Bildjuga - Lemodeti // Μαίρη Γιαννακοπούλου - Χρήστου // Αναστασία Γκινάκη // Λουκία Δραγάτση // Κατερίνα Ε. // Γωγώ Ιερομονάχου // Αγγέλα Καράλη // Βιργινία Κομνηνακίδου // Πένυ Κωνσταντίνου // Αγγελική Μπόμπορη // Βαγγέλης Μπόμπορης // Παναγιώτης Νέζης // Δημήτρης Πανταζής // Γιώργος Παπαδημητρίου // Σοφία Παπαδοπούλου // Γιώργος Φερέτος // Μαρία Φιλιππακοπούλου // Ηλιάνα Χρήστου // Αριστείδης Χρυσανθόπουλος 

Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Βαφειάδης, Ιστορικός Τέχνης, Ερευνητής ΕΚΠΑ.

Concept, Επικοινωνία: Δημήτρης Λαζάρου 

Σελίδα έκθεσης στο facebook: https://www.facebook.com/events/721364084665779/

Τοποθεσία: The Loft, Καπνικαρέας 3, είσοδος από Collage

Εγκαίνια: Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016, ώρα 20:00 

Διάρκεια: 29 Ιανουαρίου έως 12 Φεβρουαρίου 2016

Ώρες λειτουργίας έκθεσης: Καθημερινά 12:00 - 23:00

Αγγέλα Καράλη, Κίνητρο, 120x100, Ακρυλικά σε μουσαμά

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΠΟΜΠΟΡΗ, ΑΙΣΘΗΤΗΡΙΟ, Κάρβουνο σε χαρτί, 100Χ80cm

Αριστείδης Χρυσανθόπουλος, Όναρ, 37Χ51-Ακουαρέλα

Πένυ Κωνσταντίνου,Δικαίωμα στην Ελευθερία, 80x60cm, Λάδια σε καμβά

Μια ανάγνωση στο «Αλλού, στο Πουθενά», τα δώδεκα διηγήματα της Λουκίας Δέρβη

γράφει και επιμελείται η Νότα Χρυσίνα*

Η Λουκία Δέρβη στο νέο της βιβλίο  «Αλλού, στο Πουθενά», το οποίο περιλαμβάνει 12 σύντομα διηγήματα, μιλάει για το ταξίδι. Το ταξίδι ως προορισμό ζωής, το ταξίδι του πρόσφυγα αλλά και το ταξίδι εντός μας, σε διάφορες εποχές και τόπους που όλοι σχετίζονται με τον ελληνισμό.

 Με αφορμή τους ήρωές της μιλάει για την μοίρα του ανθρώπου, περιδιαβαίνει  τόπους και ήθη,  διαγράφει έναν εξωτερικό ιστορικό κύκλο που αναφέρεται σε τόπους και ιστορικά γεγονότα διαγράφοντας παράλληλα και έναν εσωτερικό κύκλο που εφάπτεται του εξωτερικού και μιλάει για τον άνθρωπο.

 Ο άνθρωπος είναι το θέμα και το ταξίδι που ονειρεύεται ως προορισμό ζωής στο διήγημα «Ταξίδι στο Τζιμπουτί» το οποίο η ηρωίδα της δεν θα πραγματοποιήσει ποτέ αλλά θα νοηματοδοτήσει την ζωή της καθώς η ίδια δεν  τολμά να ξεφύγει από τα ήθη της εποχής της σε ένα ελληνικό νησί όπου η οικογένεια καθορίζει την ζωή από την γέννηση έως τον θάνατο. Η μετανάστευση κάποιων μελών της οικογένειας είναι το καθοριστικό γεγονός γύρω από το οποίο πλέκονται οι ζωές όλων.

Στο διήγημα «Βραδινή προσευχή» το οποίο ξεχώρισα για την ψυχολογική εμβάθυνση της Λουκίας Δέρβη, η ηρωίδα της αναζητάει ένα σταθερό σημείο αναφοράς ώστε να συγκροτεί τον ευαίσθητο ψυχισμό της, καθώς έμεινε ορφανή στην ηλικία των δώδεκα ετών. Η ηρωίδα βρίσκει το σημείο αυτό στο πρόσωπο της μικρούλας την οποία φροντίζει μέχρι που η μικρή ενηλικιώνεται αλλά δεν σταματάει να παλεύει με τα φαντάσματά της. Αυτά παίρνουν την μορφή της δασκάλας του πιάνου της μικρής η οποία γίνεται άθελά της απειλή αποσταθεροποίησης. Η ηρωίδα καταλήγει  να συνειδητοποιήσει πως το σταθερό σημείο αναφοράς μας βρίσκεται εντός μας ανεξάρτητα από τόπο και χρόνο κι αφού απαλλαγούμε από φαντάσματα εχθρούς που κατασκευάσαμε από φόβο να δεχθούμε τον άλλο ως σύμμαχο και να συμπορευτούμε αρμονικά.

Η Δέρβη χρησιμοποιεί γλώσσα άμεση και παραστατική και όπου χρησιμοποιεί ευθύ λόγο δίνει ένα εύθυμο τόνο πλάθοντας ήρωες με ζωντάνια. Η αφήγηση ρέει προκαλώντας στο μυαλό του αναγνώστη εικόνες που εναλλάσσονται  όπως σε ένα παραμύθι που το ενδιαφέρον συνεχίζεται αμείωτο μέχρι το τέλος. Κάποιες φορές το τέλος  παραμένει σε εκκρεμότητα δίνοντάς μας την ευκαιρία να το συμπληρώσουμε εμείς.

Διαβάζοντας τα δώδεκα διηγήματά της Δέρβη έχεις την αίσθηση ότι παρακολουθείς τον ήρωα με έναν κινηματογραφικό φακό που πότε εστιάζει σε κοντινό πλάνο, δείχνοντάς μας λεπτομέρειες και πότε ανοίγει ο φακός και βλέπουμε ολόκληρο σκηνικό με μάχες και τοπία που πρωταγωνιστούν, χωρίς ο ήρωας να κυριαρχεί στο τοπίο αλλά να ζυγιάζεται σωστά ώστε το τοπίο ή γενικότερα ο χώρος να είναι ένα με τον ήρωα.

Το συναίσθημα πλημμυρίζει πολλά από τα διηγήματα και οι ήρωες περνούν από πολλά και διαφορετικά συναισθήματα όπως και εμείς οι αναγνώστες. Το διήγημα που με άγγιξε περισσότερο ήταν η «Βραδινή προσευχή» καθώς ένιωσα να κλιμακώνονται τα συναισθήματά μου μέχρι την κάθαρση που ευτυχώς ήρθε γρήγορα καθώς το διήγημα τελειώνει σύντομα με ένα Happy End.

Τέλος, σε όλα τα διηγήματα της Λουκίας Δέρβη υπάρχει και κάποιο ηθικό δίδαγμα που βοηθάει εκτός από την τέρψη του διαβάσματος και στη διδαχή που νομίζω ότι επιτυγχάνουν όλα τα καλά αναγνώσματα.

Προτείνω να διαβάσετε τα διηγήματα μιας νέας γυναίκας που προβληματίζεται πάνω στα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα αλλά και παίζει με την γλώσσα και το θέμα της με άνεση και πρωτοτυπία.

Η Λουκία Δέρβη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972.  Σπούδασε στην Ελβετία Ξενοδοχειακές  Επιχειρήσεις. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ (2015) Αλλού, στο πουθενά, Μελάνι (2013) Group Therapy, Μελάνι (2009) Ομπρέλες στον ουρανό, Μελάνι (2004) Κακός χαρακτήρας, Μελάνι Συμμετοχή σε συλλογικά έργα (2005) Συνταξιδιώτες, Fnac --------------------------- * Η Νότα Χρυσίνα είναι μεταφράστρια, πολιτισμολόγος.