Γιώργος Αλισάνογλου

	Γιώργος Αλισάνογλου Στα ίδια βαθιά νερά, όπως κι εσύ
	[Η Μαργαρίτα αλλιώς / ή Margaret saved] Eνα λουλούδι παντός καιρού Λουλούδι της πόλης ή του αγρού Το πεπρωμένο του είναι Να χαριστεί από χέρι κομμένο μιας κυρίας που ζωγραφίζει Σκηνές πολέμου ανατολικά της Ουκρανίας Τότε η μάχη θα γυρίσει σπίτι Η καταστροφή προς στιγμήν θα σταματήσει Η μαργαρίτα όνομα θε ν' αποκτήσει Θ' αποτραβηχτεί απ' τον καμβά ωσάν μικρή ιστορία με άνθισμα ρίγους πολλαπλού Για λίγο θα συμβεί εκεχειρία Εως ότου καεί από το χιόνι το πρωί Κι επιστρέψει στο παχύ βρεμένο χώμα Σε μια θέση αρχική – που η ευαισθησία Στον αέρα θα υπάρξει, θα υπάρξει αληθινή ο πόλεμος στη γη θα 'χει σχεδόν τελειώσει Τα χρώματα θα ενοικήσουν ξανά την ακτή Το νεαρό ζευγάρι – υπόλειμμα παραδείσου Που συλλέγει βολβούς νεκρών Αλλάζει μέγεθος και σχήμα την αυγή Θα βρει το λουλούδι – θα κοντοσταθεί θα το θαυμάσει, θα υποκλιθεί Το χέρι θ' απλώσει, μα θα διστάσει,                                                  δεν θα το κόψει [Ψεύτικη αιωνιότητα] Εκείνη η συνεχής βοή Ο ψίθυρος τανύσματος Μέσα στο μυαλό Η φυσαλίδα Που μεγάλωνε Σαν χαμηλή φωνή Στο χείλος του αφτιού Ανακάλυψα Πως ήταν ο θεός [Ενας όμορφος Περήφανος φαλλός Εν στύσει] Καθώς προσπαθούσε Να χωθεί Μες στη γρήγορη Σκιά Ενός ευαίσθητου Απογεύματος [Το παράδοξο μιας θέασης] Η τάξη αυτού του ποιήματος Ιδωμένου αντιστρόφως Δύναται να ενωθεί Τόσο τέλεια Μες στην αναπόφευκτη Διάχυσή του Ωστε δεν έχει Παρά Να Αφανιστεί Σε μια μάχη Οπου τα πάντα Είναι Θύμα saixpirikon@hotmail.com httphttp://www.poema.gr/poem.php?id=548