ΓΙΑΤΡΟΣ ΑΠΑΥΔΗΜΟΣ

του Τάκη Σπετσιώτη*

Ελάχιστα εκδηλωτικός ο επί δεκαοχτώ χρόνια γιατρός μου, μόνο για πολιτικές συζητήσεις δεν προσφερότανε ανέκαθεν. Περιόρισα το χιούμορ και τις χαριτωμενιές μου κι εγώ. Ας πούμε, όταν είδε σήμερα ότι για το προγραμματισμένο ραντεβού μας των 12.30 μμ δεν είχαν κατεβάσει τον φάκελλο με το ιστορικό μου '' γιατί ήταν ογκώδης και βαρύς'', όπως είπε, πήρα ένα μοιραίο ύφος πετάγοντας ένα : '' Βαρύ ποινικό μητρώο, βλέπετε...''. Και μόνο όταν επανέλαβε, υπομειδιώντας, την ατάκα μου, πήρα λιγάκι παραπάνω θάρρος κι είπα περισπούδαστα: ''Θα τον χρησιμοποιήσω στην συγγραφή της αυτοβιογραφίας μου που αρχίζει αμέσως μετά τις εκλογές. Σήμερα το πρωί βρήκα τον τίτλο… ''Ποιος είναι ο τίτλος;'' χαμογέλασε. ''Δεν μπορώ να σας τον πω, μήπως τον μαρτυρήσετε πουθενά'', απάντησα. Οι εξετάσεις ήταν καλές. Ο γιατρός με διαβεβαίωσε ότι ασφαλώς θα προλάβω να συγγράψω ένα τέτοιο πολύτομο και απαιτητικό σύγγραμμα όπως η ''Αυτοβιογραφία''. Δεν υπάρχει λόγος, προς το παρόν, να ανησυχώ. Μετά - κι ενώ μούδινε το καθιερωμένο του, επί δεκαοχτώ χρόνια, σημείωμα για το επόμενο ραντεβού-, δεν ξέρω πώς, αλλά η συζήτηση κύλησε στα πολιτικά. Ανέκαθεν ανένταχτος και μετριοπαθής πολιτικά, ανήκοντας απλώς στον διευρυμένο ''προοδευτικό'' χώρο (έτοιμος αφανάτιστα να επικροτήσω το καλό και να στηλιτεύσω το κακό απ' όπου κι αν προέρχονται) αποφεύγω να φανατίζομαι παραμονές εκλογών, να διαπληκτίζομαι, να έρχομαι ως και στα χέρια, ιδίως επί των ημερών μας με την κοινή απογοήτευση του κόσμου απ' όλες τις πολιτικές και τα φθαρμένα πια κόμματα. Πόσο μάλλον όταν προέχει το εγχείρημα της συγγραφής της ''Αυτοβιογραφίας'' ως υψίστης πολιτικής πράξης, παρά της κάλπης. Εμφάνισα μιαν απροθυμία ,ως ετεροδημότης, να μετακινηθώ για να ψηφίσω, ιδίως με κακό καιρό, δεν οδηγώ, το ταξί κοστίζει, η ηλικιωμένη μητέρα μου κι εγώ προσέχουμε τις μετακινήσεις με το κρύο, τους κλειστούς χώρους με τους ιούς όταν σέρνονται επιδημίες κλπ κλπ.. άσε που για κανέναν δεν είμαι εντελώς σίγουρος πια πολιτικά- όλ' αυτά έθιξα λοιπόν μπρος στον γιατρό τόσο όσο να μην γίνουν εκλογική γκρίνια. Κι ούτε που το περίμενα ότι ο επί δεκαοχτώ χρόνια εγκρατής γιατρός μου θα ξεσπάθωνε έτσι, μη αποδεχόμενος την, κατά κάποιο τρόπο, κολακευτική προς τις συνήθειές του μετριοπάθειά μου: '' Ναι, αλλά δεν πάει άλλο πια κι αυτή η κατάσταση, βρε Τάκη...'', μου είπε. Κι αυτό είν' ένα ακόμη κείμενο που μού θύμισε, μόλις, το φεισμπουκ ότι τόχα αναρτήσει πέρσι τέτοια μέρα, δίστασα προς στιγμήν, ''Τί στο καλό, τώρα δεν έχουμε εθνικές εκλογές'' είπα μέσα μου, αλλά εκτιμώντας ότι μια απ' τις ''αρετές'' μας ως έθνους είναι να βρισκόμαστε πάντα σε μια τεταμένη, ως επί το πλείστον, ατμόσφαιρα προεκλογική, το αντέγραψα ηλεκτρονικώς και το ξαναδημοσιεύω για φίλους που δεν το διάβασαν πέρσι, σήμερα, που, με τους πόνους στη μέση μου, μόνο για κείμενα στο φεισμπουκ και για ''Αυτοβιογραφίες'' δεν είμαι.

ΤΑΚΗΣ ΣΠΕΤΣΙΩΤΗΣ

* Ο Τάκης Σπετσιώτης είναι σκηνοθέτης και συγγραφέας.

https://www.facebook.com/takis.spetsiotis

http://enpoermionis.blogspot.gr/2011/03/blog-post_28.html