ΑΠΟΚΡΙΕΣ
Ντύθηκα μασκαράς, για να μπορέσω
να κάνω ό,τι αλλιώς δεν θα μπορούσα.
Ποιος το ’λεγε μια μάσκα να φορέσω
γιατί αγαπούσα;
Ντύθηκα μασκαράς, όπως οι άλλοι,
όχι για να χαρώ, να διασκεδάσω,
μα μου ’δωσε αφορμή το καρναβάλι
να σχεδιάσω
τον τρόπο που μπορούσε να με φέρει,
χωρίς να λυπηθείς, εκεί μπροστά σου!
Κανείς (ούτε κι εσύ) δεν θα το ξέρει…
Λοιπόν, φαντάσου:
Στο σπίτι σου θα ρθω ντυμένος κάτι…
Δεν λέω τι – εγώ μόνο γνωρίζω!
Κι έτσι, με την μικρή αυτή απάτη
θα σ’ αντικρίζω…
Θα ’μαι αναμειγμένος με το πλήθος
των άλλων μασκαράδων – και κοντά σου,
θ’ ακούω την ανάσα σου στο στήθος
και την καρδιά σου!
Κι εσύ όλο θα γελάς! Καθόλου λύπη
στ’ ανύποπτα τα μάτια σου δεν θα ’βρω.
Κι εγώ θα κλαίω ό,τι είχα και μου λείπει,
με δάκρυ μαύρο…
Το κέφι θα φουντώσει… Θα μ’ αρπάξεις
για μια στιγμή σφιχτά στην αγκαλιά σου
και με κραγιόν την μάσκα μου θα βάψεις
με τα φιλιά σου…
Ύστερα θα χορέψουμε για λίγο…
«Ποιος είσαι;» θα μου πεις. «Σε ξέρω μήπως;».
Και όπως μες στα χέρια θα σε σφίγγω…
…………………………………………….
Συγγνώμη… Δεν μπορώ να συνεχίσω….
Στεγνώσανε τα χείλη σαν μελάνι…
Το ποίημα αυτό αν δεν το σκίσω,
θα με τρελάνει!...
Δ. Ε. Σολδάτος
«Εγχειρίδιο για ερωτευμένους», 2003
(Εκτός εμπορίου)
από τον τοίχο στο facebook του Δημήτρη ΣολδάτουΝτύθηκα μασκαράς, για να μπορέσω
να κάνω ό,τι αλλιώς δεν θα μπορούσα.
Ποιος το ’λεγε μια μάσκα να φορέσω
γιατί αγαπούσα;
Ντύθηκα μασκαράς, όπως οι άλλοι,
όχι για να χαρώ, να διασκεδάσω,
μα μου ’δωσε αφορμή το καρναβάλι
να σχεδιάσω
τον τρόπο που μπορούσε να με φέρει,
χωρίς να λυπηθείς, εκεί μπροστά σου!
Κανείς (ούτε κι εσύ) δεν θα το ξέρει…
Λοιπόν, φαντάσου:
Στο σπίτι σου θα ρθω ντυμένος κάτι…
Δεν λέω τι – εγώ μόνο γνωρίζω!
Κι έτσι, με την μικρή αυτή απάτη
θα σ’ αντικρίζω…
Θα ’μαι αναμειγμένος με το πλήθος
των άλλων μασκαράδων – και κοντά σου,
θ’ ακούω την ανάσα σου στο στήθος
και την καρδιά σου!
Κι εσύ όλο θα γελάς! Καθόλου λύπη
στ’ ανύποπτα τα μάτια σου δεν θα ’βρω.
Κι εγώ θα κλαίω ό,τι είχα και μου λείπει,
με δάκρυ μαύρο…
Το κέφι θα φουντώσει… Θα μ’ αρπάξεις
για μια στιγμή σφιχτά στην αγκαλιά σου
και με κραγιόν την μάσκα μου θα βάψεις
με τα φιλιά σου…
Ύστερα θα χορέψουμε για λίγο…
«Ποιος είσαι;» θα μου πεις. «Σε ξέρω μήπως;».
Και όπως μες στα χέρια θα σε σφίγγω…
…………………………………………….
Συγγνώμη… Δεν μπορώ να συνεχίσω….
Στεγνώσανε τα χείλη σαν μελάνι…
Το ποίημα αυτό αν δεν το σκίσω,
θα με τρελάνει!...
Δ. Ε. Σολδάτος
«Εγχειρίδιο για ερωτευμένους», 2003
(Εκτός εμπορίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου