"Η αγάπη είναι Δύναμη" της Ρένας Πετροπούλου - Κουντούρη στην Αθήνα

Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ

Παρουσιάζεται το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας "Η Μάχρια της Λήθης" της                       

 Ρένας Πετροπούλου Κουντούρη στην Αθήνα

Έπειτα από την επιτυχημένη πορεία του πρώτου βιβλίου της τριλογίας "Η Μάχρια της Λήθης" της Ηρακλειώτισσας συγγραφέως Ρένας Πετροπούλου Κουντούρη, (2014 εκδόσεις Λιβάνη), ο δεύτερος τόμος ‘’Η αγάπη είναι δύναμη’’, βρίσκεται πλέον στις προθήκες των βιβλιοπωλείων.

‘’Η Μάχρια της Λήθης’’, ένα ιστορικό μυθιστόρημα που ξεκινά από το Λασίθι το 1867 μες στην καρδιά της Κρητικής επανάστασης, απλώνεται  στη συνέχεια και αγκαλιάζει  την Κρήτη των αιματοβαμμένων αγώνων, την Κωνσταντινούπολη των χρόνων της βασιλείας του Αβδούλ Χαμίτ του Β’, το Αγιασολούκ και την Έφεσο, το Αιγαίο πέλαγος την εποχή του τέλους της πειρατείας, τη γοητευτική Μασσαλία και το κομψό Παρίσι των αρχών της Μπελ Επόκ, ταξίδεψε, γοήτευσε και συγκίνησε τους αναγνώστες σε ολόκληρη την Ελλάδα, με αποτέλεσμα να περιμένουν με αγωνία τη συνέχεια. Έχει ήδη παρουσιαστεί σε τέσσερις πόλεις και έχει αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές.

Στο οπισθόφυλλο του νέου βιβλίου αναφέρονται τα εξής:

Μασσαλία 1889. Η Μάχρια και ο Ζακ είναι δεμένοι μ’ ένα βασανιστικό ερωτικό πάθος που τους φέρνει στα άκρα.

Τι ρόλο θα παίξει στη συνέχεια ο καλύτερός τους φίλος, ο Φρανσουά;

Και πώς συνδέονται τα γεγονότα κι οι παράλληλοι βίοι της εύπορης και καλλιεργημένης Μάχρια με τη ζωή της Ιταλίδας αγρότισσας Αουρόρα και της Γιαπωνέζας γκέισας Γιούκι;

Ένα πολυφωνικό, σαγηνευτικό μυθιστόρημα, που συνυφαίνει τις ιστορίες και τον αγώνα τριών διαφορετικών γυναικών, παγιδευμένων στις προκαταλήψεις της εποχής τους, ένα βιβλίο-ταξίδι ολόκληρο, που ανοίγεται σε τρία μέτωπα διατρέχοντας δύο ηπείρους, με αξέχαστους ήρωες, καθοριστικές αποκαλύψεις και ανατροπές που κόβουν την ανάσα.

Από το Οριάν Εξπρές, την όπερα της Βιέννης, κλινικές αποτοξίνωσης σε αυστριακά θέρετρα, μεγαλόπρεπα ξενοδοχεία και επαύλεις μέχρι τις αίθουσες διαλέξεων και το ντιβάνι του Φρόιντ, από την απλή ζωή του νότου και τα σκοτεινά βάθη της επιθυμίας, καλά κρυμμένα σ’ ένα ψαροχώρι κι ένα γυναικείο μοναστήρι της Σαρδηνίας, μέχρι την Ιαπωνία στα χρόνια της απώτατης μαγείας της ανατολής, μέσα από τους δρόμους του μεταξιού και του τσαγιού, ο αναγνώστης ανακαλύπτει ένα έργο-ύμνο στην ακαταμάχητη δύναμη της αγάπης, τη μητρότητα, τη φιλία, την αφοσίωση, αλλά και το θρησκευτικό φανατισμό, τις κοινωνικές συμβάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, την αρρώστια, το πένθος, τη σχέση με το χρόνο, το δικαίωμα στην ευτυχία. Μια κατάδυση στα βάραθρα της ανθρώπινης ψυχής που εξαναγκάζεται να γνωρίσει τα έσχατα όρια της αντοχής της.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο Εκδοτικός Οργανισµός Λιβάνη και τα Public

έχουν την ευχαρίστηση να σας προσκαλέσουν στην παρουσίαση

του δεύτερου βιβλίου της τριλογίας Η ΜΑΧΡΙΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ

της συγγραφέως Ρένας Πετροπούλου-Κουντούρη µε τίτλο

η αγάπη είναι

Δύναμη

την Παρασκευή 22 Απριλίου 2016, στις 19.00

στην αίθουσα εκδηλώσεων του PUBLIC

(Πλατεία Συντάγµατος - Καραγιώργη Σερβίας 1, 5ος  όροφος)

Για το βιβλίο θα µιλήσουν:

Βιβή Γεωργαντοπούλου, συντονίστρια λεσχών ανάγνωσης, βιβλιοκριτικός

∆ιώνη ∆ηµητριάδου, φιλόλογος, συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας

Αποσπάσµατα θα διαβάσει η ίδια η συγγραφέας

Μουσική επιµέλεια: Λοΐζος Πολυδώρου

Η Ρένα Πετροπούλου Κουντούρη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Είναι καθηγήτρια Σχεδίου Μόδας με μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι. Από το 2001 και μετά έχουν εκδοθεί δεκαεπτά βιβλία της . Έχει γράψει ποιητικές συλλογές, μυθιστορήματα, διηγήματα, παιδικά βιβλία (απόσπασμα βιβλίου της διδάσκεται στην Ε’ Δημοτικού) και παιδικό θέατρο, ενώ άρθρα και βιβλιοκριτικές της δημοσιεύονται στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο,  καθώς και σε έγκριτα λογοτεχνικά περιοδικά.

Είναι συντονίστρια του “Λογοτεχνικού κύκλου Ηρακλείου”. Πρόσφατα το παραμύθι της’’ Αζίρ’’ (συμμετοχή στο πρόγραμμα του Δήμου Ηρακλείου και της ομάδας βιβλίου του Συλλόγου Εκπαιδευτικών «Δομήνικος Θεοτοκόπουλος», με θέμα το σχολικό εκφοβισμό) έγινε ταινία μικρού μήκους από τους μαθητές της Στ’ τάξης του Δημοτικού Σχολείου Μεγάλης Βρύσης Ηρακλείου.

Τελευταίο της πεζογραφικό έργο το β’ μέρος της τριλογίας ‘’Η Μάχρια της Λήθης’’ ,με τίτλο  ’’Η αγάπη είναι δύναμη’’ που κυκλοφόρησε πρόσφατα  από τις εκδόσεις Λιβάνη, ταυτόχρονα με τη νέα ποιητική της συλλογή ’’Μινιατούρα’’ από τις εκδόσεις Poema.

5 ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ

EΛΕΥΘΕΡΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ-ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Γιώργης Γιατρομανωλάκης

Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών

Τα μαθήματα θα πραγματοποιούνται κάθε Πέμπτη και ώρα 17.00-18.30

Εισαγωγικά: Με τον όρο λογοτεχνική κριτική εννοούμε όλα εκείνα τα κείμενα (πεζά ή ποιητικά) τα οποία ευθέως και ρητώς ή πλαγίως και υπαινικτικά αναφέρονται σε κείμενα λογοτεχνικά, κρίνουν και αξιολογούν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τη λογοτεχνική παραγωγή. Στα κείμενα τής λογοτεχνικής κριτικής διατυπώνονται θεωρίες για τη λογοτεχνία και τον ρόλο της, προτείνονται ερμηνείες και εκφέρονται αξιολογικές κρίσεις. Η αρχαία ελληνική και η λατινική γραμματεία, όπως άλλωστε και η λογοτεχνία κάθε εποχής, περιέχει πολλά και ενδιαφέροντα κείμενα λογοτεχνικής κριτικής. Κείμενα ευθείας αρχαιοελληνικής και λατινικής λογοτεχνικής κριτικής είναι, π.χ., οι πλατωνικοί διάλογοι Iων, Μένων, Φαίδρος, Πολιτεία κ.ά., η Ποιητική και η Ρητορική τού Αριστοτέλους, η διατριβή τού Λογγίνου Περί Ύψους, οι λόγοι τού Κικέρωνος De oratore, Brutus, Orator και η γνωστότερη Ars poetica τού Ορατίου. Πλάγια λογοτεχνική κριτική περιέχουν όλα σχεδόν τα λογοτεχνικά κείμενα αρχής γενομένης από τα ομηρικά έπη, τον Ησίοδο κλπ. Αυτά τα κείμενα ενέχουν στοιχεία τής ίδια τής ποιητικής τους και εκφράζουν τις απόψεις των συντακτών τους για το έργο τους ή για έργα άλλων.

Ο κύριος σκοπός των πέντε μαθημάτων για την αρχαία ελληνική λογοτεχνική κριτική είναι να καταστήσουν γνωστά στο ευρύτερο κοινό ορισμένα από τα σημαντικότερα κείμενα τής λογοτεχνικής κριτικής τής αρχαιότητας. Ταυτόχρονα, τόσο τα κείμενα τής ευθείας λογοτεχνικής κριτικής όσο και τής υπαινικτικής θα αποτελέσουν βάση για ανάλογη συζήτηση σχετικά με τη νεοελληνική λογοτεχνική κριτική. 

Πέμπτη 19 Μαΐου 

Εισαγωγικά σχετικά με τα βασικά αρχαιοελληνικά κείμενα ευθείας και πλάγιας λογοτεχνικής κριτικής. Όροι λογοτεχνικής κριτικής. Η λεγόμενη προπλατωνική κριτική. Ο ποιητής και η μούσα. Όμηρος. Ησίοδος. Λυρικοί. Γοργίας. Τραγικοί ποιητές. Αριστοφάνης Βάτραχοι. 

Πέμπτη 26 Μαΐου 

Πλατωνική λογοτεχνική κριτική: Ίων, Μένων, Φαίδρος, Πολιτεία κ.ά. Η ποιητική μανία. Ο μανικός ή ένθεος ποιητής. Πολιτεία και ποιητής. Φιλοσοφία και ποίηση.

Πέμπτη 2 Ιουνίου 

Αριστοτέλης: Ποιητική, Ρητορική. Εξορθολογισμός τής κριτικής. Η πολιτική τής λογοτεχνικής κριτικής.

Πέμπτη 9 Ιουνίου 

Η μετά τον Αριστοτέλη λογοτεχνική κριτική. Ελληνιστική περίοδος. Η σχολή τής Αλεξάνδρειας. Καλλίμαχος. Κικέρων και άλλοι Λατίνοι συγγραφείς.

Πέμπτη 16 Ιουνίου 

Λογοτεχνική κριτική στην ύστερη αρχαιότητα. Λογγίνος Περί ὕψους, Διονύσιος Αλικαρνασσεύς, Πλούταρχος, Δημήτριος, Ερμογένης. Οράτιος, Ars poetica. Συμπεράσματα.

Εκδήλωση αφιερωμένη σε Σαίξπηρ και Θερβάντες από την Εταιρεία Συγγραφέων

Στο πλαίσιο των εορτασμών για τον Μήνα Βιβλίου, η Εταιρεία Συγγραφέων διοργανώνει μια εκδήλωση αφιερωμένη στους δυο «πατέρες» της παγκόσμιας λογοτεχνίας, Ουίλλιαμ Σαίξπηρ και Μιγκέλ ντε Θερβάντες. Για τον Σαίξπηρ θα μιλήσει ο συγγραφέας και κριτικός Κώστας Γεωργουσόπουλος και θα διαβάσουν οι ηθοποιοί Κώστας Καστανάς και Μαρία Σκούντζου. Για τον Θερβάντες θα μιλήσει ο συγγραφέας και μεταφραστής Φίλιππος Δρακονταειδής. Η συγγραφέας και εικαστικός Ηρώ Νικοπούλου θα διαβάσει ιστορίες Μπονζάι από το αφιέρωμα στον Δον Κιχώτη που έγινε από το Ιστολόγιο Πλανόδιον-Ιστορίες Μπονζάϊ, και την Books’ Journal, ενώ θα προβληθεί οπτικό και ακουστικό υλικό. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στις 21 Απριλίου στον Πολυχώρο Arthens.

Η 23η Απριλίου έχει καθιερωθεί διεθνώς από την UNESCO ως Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου. Η Ένωση Ελληνικού Βιβλίου, με τη συνεργασία της Εταιρείας Συγγραφέων και του Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ - Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, φιλοδοξεί να καθιερώσει και στην Ελλάδα την 23η Απριλίου ως Ημέρα Βιβλίου. Με κεντρικό μήνυμα «διαβάζω & αλλάζω», ξεκινώντας την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου (2 Απριλίου) και με κορύφωση την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, ο Απρίλιος είναι αφιερωμένος στις εκδηλώσεις για το βιβλίο και την προώθηση της ανάγνωσης, με σκοπό όχι μόνο να δημιουργηθούν νέοι, αλλά και να κινητοποιηθούν οι παλιοί αναγνώστες και όλοι μαζί να οδηγηθούν στα βιβλιοπωλεία και στις βιβλιοθήκες όπου ζει και αναπνέει το βιβλίο.

Εκδήλωση «Σαίξπηρ-Θερβάντες»

Πέμπτη, 21 Απριλίου 2016 στις 20:00

Πολυχώρος Arthens (Αιόλου 77 & Ευριπίδου)

Τηλ.: 210-3609633

" Μουσική και Μυσταγωγία της Ανοίξεως "

Η ανθρωπότητα έχει σημαδευτεί από την μυσταγωγία της Ανοίξεως. Όλη η Φύση, φαίνεται να συμμετέχει σε ένα δρώμενο το οποίο ο άνθρωπος, αν και μέρος του, δύναται να το παρακολουθήσει ως θεατής. Δυνάμεις, περίεργες και άλλες ενεργές, ξυπνάνε και ταλαντεύουν υπάρξεις και οντότητες οι οποίες αναγεννώνται ή πλέκονται σε ένα ερωτικό δίχτυ, γεμάτο μυρωδιές, άνθιση και ένωση με την Ουσία. 

Όποια οντότητα έχει τα βασικά μέρη της ψυχής παρασύρεται ανίκανη να αντισταθεί σε αυτή τη μύηση, με την ελπίδα της ανάστασης. Όπως μια φυγή του Μπαχ, η οποία θα μπορούσε να συνεχίζεται αιώνια, έτσι και η συνεχής αναγέννηση, σε μια χειμαρώδη ροή, γίνεται φανερή την Άνοιξη.

Είναι το θείο δράμα του θανάτου και της Ανάστασης το οποίο διαδραματίζεται  εν κρυπτώ και στο σύμπαν της μουσικής. Κάθε πράξη, κάθε αρχή μελωδίας, σηματοδοτεί τη γέννηση μιας οντότητας η εξέλιξη της οποίας συμβαίνει στον χρόνο που της έχει δοθεί. Ο θάνατος αυτής θα επέλθει όταν η έκθεσή της ολοκληρωθεί, και η σιωπή ακουστεί. Όταν αναγεννηθεί κάποια στιγμή, το εαν θα είναι η ίδια, ή κάποια που της ομοιάζει, εξαρτάται μονάχα από την ίδια την φύση της. Η εσωτερική μουσική αποδίδει το άχρονο της κάθε αναγέννησης, το οποίο, απλώς Είναι, αποφεύγοντας την κατηγοριοποίησή της σε εφήμερα μουσικά ρεύματα. 

Οι συνθέτες οι οποίοι είχαν αυτή την αποκάλυψη, ανέκαθεν αναζητούσαν τέτοιες μελωδίες τις οποίες, είτε δίνανε ατόφιες στην ανθρωπότητα, είτε τις επεξεργαζόντουσαν συμφώνα προς το ρεύμα της εποχής τους -που όμως η άχρονη φύση της βασικής ιδέας είναι ικανή να υπερισχύσει του εφήμερου ρεύματος-. Όταν ο πυρήνας πληροί τις προδιαγραφές του άχρονου, θαύματα, σαν αυτά της Ανοίξεως, δύναται να συμβούν. Ο μελωδικός σπόρος, ο οποίος φυτεύθηκε στα έγκατα του μυαλού του συνθέτη σε κάποιο χειμώνα σιγής, αρχίζει να βλασταίνει και τελικά γεννά με τις κατάλληλες διεργασίες, όταν δοθεί στους μουσικούς -με παρτιτούρα ή χωρίς-. Ο συνουσιασμός των μουσικών και της μουσικής ιδέας είναι η αρχή. Οταν συμμετάσχει και ο ακροατής, -ή αλλιώς, ο όρος του παρατηρητή κατά την κβαντική φυσική- τότε το μυστήριο τελείται. Έως ότου πέσει η Σιγή. Έως ότου ένας νέος μουσικός σπόρος φυτευθεί. 

Σωτήρης Νικόλας Κάσσος

https://snkassos.wordpress.com/

Συνθέτης 

«Δημιουργοί εν πλώ»

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΛΟΓΟΥ & ΤΕΧΝΗΣ / 2016 / ΠΡΩΤΟΣ  ΚΥΚΛΟΣ

Στο χώρο Βιβλίου και πολιτισμού Εν Πλω,
από το φθινόπωρο του 2015 λειτουργεί με ιδιαίτερη επιτυχία
 ένας κύκλος συζητήσεων με πνευματικούς δημιουργούς
(ποιητές, πεζογράφους, μουσικούς και ζωγράφους),
οι οποίοι παρουσιάζουν στο αναγνωστικό κοινό το έργο τους
και την αντανάκλασή του στην καθημερινότητά μας.

Τη σειρά των συναντήσεων επιμελείται και συντονίζει

ο ποιητής Δημήτρης Κοσμόπουλος.

Ο πρώτος κύκλος συναντήσεων για το 2016

 ξεκίνησε στις 21/1 με το αφιέρωμα στον ποιητή Γιάννη Κοντό,

ένα χρόνο ακριβώς μετά την εκδημία του .

Την Πέμπτη 21 Απριλίου και ώρα 7:00 το απόγευμα

ο Δημήτρης Κοσμόπουλος συναντά τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο

Ο Τίτος Πατρίκιος γεννήθηκε στην Αθήνα, γιος των ηθοποιών Σπύρου και Λέλας Πατρικίου. Το 1946 ολοκλήρωσε τα γυμνασιακά του μαθήματα στο Βαρβάκειο και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε για κάποια χρόνια ως δικηγόρος. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, στρατευμένος αρχικά στην ΕΠΟΝ και στη συνέχεια στον ΕΛΑΣ. Το 1944 καταδικάστηκε σε θάνατο από συνεργάτες των γερμανών και η εκτέλεσή του ματαιώθηκε την τελευταία στιγμή. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας εξορίστηκε στη Μακρόνησο (1951-1952) και κατά τη διετία 1952-1953 στον Άη Στράτη, από όπου επέστρεψε στην Αθήνα με άδεια εξορίστου. Από το 1959 ως το 1964 σπούδασε κοινωνιολογία στην Ecole Pratique des Hautes Etudes του Παρισιού και πήρε μέρος σε έρευνες του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας. Επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά την επιβολή της δικτατορίας του Παπαδόπουλου όμως, κατέφυγε ξανά στο Παρίσι, όπου πήρε μέρος σε εκδηλώσεις ενάντια στο παράνομο καθεστώς, και εργάστηκε στην έδρα της Unesco στο Παρίσι και στη Fao στη Ρώμη. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1975 και εργάστηκε ως δικηγόρος, κοινωνιολόγος και λογοτεχνικός μεταφραστής. Το 1982 επέστρεψε στη θέση που κατείχε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών πριν το 1967. Στην Αθήνα εργάστηκε επίσης στο Κέντρο Μαρξιστικών Μελετών. Η πρώτη του εμφάνιση στο χώρο των γραμμάτων πραγματοποιήθηκε το 1943 με τη δημοσίευση ενός ποιήματός του στο περιοδικό "Ξεκίνημα της Νιότης", ενώ το 1954 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο "Χωματόδρομος". Ιδρυτικό μέλος του περιοδικού "Επιθεώρηση Τέχνης" από το 1954 δημοσίευσε πολλά άρθρα και κριτικές στις στήλες του, ενώ πολλά δοκίμιά του συμπεριλήφθηκαν σε συγκεντρωτικές εκδόσεις. Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση (κείμενα των Σταντάλ, Αραγκόν, Μαγιακόφσκι, Νερούντα, Γκόγκολ, Γκαρωντύ, Λούκατς και άλλων) και την πεζογραφία, ενώ τα περισσότερα κοινωνιολογικά έργα του είναι γραμμένα στα γαλλικά. Έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, τα φλαμανδικά, τα γερμανικά και τα ολλανδικά. Το 1994 τιμήθηκε με ειδικό κρατικό βραβείο για το σύνολο του έργου του.

Eίσοδος ελεύθερη
πληροφορίες  211 11 98 900-1 ή στο  info@enploeditions.gr

Εμπορικό Κέντρο ATRIUM, Χαριλάου Τρικούπη 6-10, 106 79 Αθήνα, 2111198900-1

Άννα Καράκοντη "Core 'ngrato"

Μία αρκετά νέα ακόμη εκδοτική οντότητα, οι «μικρές εκδόσεις», σας καλεί στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής της Άννας Καράκοντη Core 'ngrato.

Η Άννα, με μάτι φωτογράφου, με νου ποιήτριας, μας ξεναγεί σε εικόνες της ζωής μας, σε εικόνες της σκέψης μας. Όπως η ποίηση...

Το βιβλίο θα παρουσίασουν:

η Διώνη Δημητριάδου, φιλόλογος, συγγραφέας και επιμελήτρια - και - της συγκεκριμένης έκδοσης,

η Χριστίνα Οικονομίδου, συγγραφέας, μεταφράστρια, επιμελήτρια, οικονομο-λόγος, καθηγήτρια δημιουργικής γραφής.

Η παρουσίαση θα γίνει την Τετάρτη 20 Απριλίου 2016 στις 7 μ.μ. στον πολύ ιδιαίτερο χώρο του café - restaurant - bar - πολυχώρου πολιτισμού και τεχνών Arthens Αιόλου 77 & Ευριπίδου στο κέντρο της Αθήνας.

Η Άννα Καράκοντη γεννήθηκε και μένει στην Αθήνα. Σπούδασε άλλα απ’ αυτά που αγαπούσε, αλλά, επειδή ήταν πολύ δυνατά αυτά, κατάφεραν να γεμίσουν τη ζωή της. Γράφοντας και φωτογραφίζοντας εκφράζει τα συναισθήματά της. Εικονοποιεί τις σκέψεις της και τις ιστορίες της. Έχει πάρει μέρος σε συλλογικές εκδόσεις διηγημάτων και σε πολλές ομαδικές εκθέσεις φωτογραφίας. Η πρώτη της ατομική έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «Παράθυρα Ψυχής» έγινε τον Νοέμβριο του 2015. Είναι παντρεμένη και έχει μια κόρη.

Οι «μικρές εκδόσεις»: Είμαστε ένας νέος εκδοτικός οίκος, που έχει σκοπό να εκδίδει βιβλία, έντυπα και ηλεκτρονικά, βιβλία ποίησης, λογοτεχνίας, θεάτρου, αναλυτικού λόγου, εικαστικών, βιβλία μουσικής. Θα εκδώσουμε και μουσική σε ήχους, σε δισκάκια, ως αρχεία διαθέσιμα από το διαδίκτυο... Έχουμε αγάπη πολλή για τον λόγο, για τα εικαστικά, για τη μουσική. Έχουμε αγάπη για τον πολιτισμό και πιστεύουμε ότι ο πολιτισμός έχει νόημα πάντοτε, έχει πολύ μεγάλο νόημα και σήμερα. Αγαπάμε τις τέχνες όχι ως απλό στολίδι, γαρνιτούρα, διασκέδαση της ζωής μας, αλλά ως τρόπο έκφρασης, ερμηνείας της, ως ένα από τα κεντρικά στοιχεία της.

web site: www.mikresekdoseis.gr

www.mikresekdoseis.gr/ekdoseis/item/core-ngrato

«Η αδερφή μου» αφήγημα του Σταύρου Ζουμπουλάκη

εκδόσεις Πόλις

«Η αδερφή μου, η αρρώστια της και η σχέση μου μαζί της καθόρισαν τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα, που κρίνω, ιεραρχώ, αξιολογώ.»

Με τον απόλυτο χαρακτήρα του λόγου της και μέσα σε ελάχιστες λέξεις αυτή η διαπίστωση περικλείει τη βαρύτητα που προσδίδει μια αρρώστια και ένας θάνατος σε μία σχέση στενή, όπως η αδελφική. Ταυτόχρονα τοποθετεί ανάμεσα στα βασικά φιλοσοφικά ζητήματα και αυτό της αρρώστιας. Όπως στον «Μύθο του Σίσυφου» ο Αλμπέρ Καμύ έθιξε το ζήτημα της αυτοκτονίας -θεωρώντας πως απαντά στο ερώτημα αν αξίζει ή όχι η ζωή- έτσι εδώ ο Σταύρος Ζουμπουλάκης επιχειρεί να δομήσει την ανθρώπινη ύπαρξη πάνω στο γερό υπόστρωμα της επίδρασης που ασκεί η αρρώστια. Και σ’ αυτόν που νοσεί αλλά  και σ’ αυτόν που ψάχνει να δικαιολογήσει το ‘γιατί’ πίσω από τη φθορά του σώματος.

Έτσι, ενώ αυτό το αφήγημα γράφτηκε με αφορμή τον θάνατο της αδελφής του μετά από μακροχρόνια αρρώστια, δεν αποτελεί απλώς ένα χρονικό της πορείας προς το προδιαγεγραμμένο τέλος, αλλά κυρίως συνιστά ένα φιλοσοφικό δοκίμιο υπαρξιακού χαρακτήρα.

Η οδύνη ίσως είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να διανυθεί σε απόλυτη μοναξιά προκειμένου να προσεγγισθεί το απώτατο σημείο στο οποίο στοχεύει ο άνθρωπος. Και ίσως αυτό να είναι και το σημείο υπεροχής του απέναντι σε μια θεϊκή οντότητα που δεν εμπεριέχει την πιθανότητα της οδύνης. Ο απών Θεός, αυτός που εγκαταλείπει τον άνθρωπο μόνο, μέσα σε μια ανελέητη και αφόρητη επιδίωξη προσωπικής ελευθερίας, που έρχεται ως κέρδος της εγκατάλειψής του, αυτός ο Θεός αποκτά το φορτίο της αδικίας στα μάτια του ανθρώπου που βασανίζεται και αγνοεί το ‘γιατί’ της οδύνης του.

Ο αφηγητής βίωσε αυτό τον απόλυτο πόνο βλέποντας την αδελφή του να παλεύει με μια αρρώστια που τη βασάνιζε και την καθήλωνε στις περιόδους της κρίσης της. Κι ενώ η ίδια δεν σταμάτησε να ζει τη ζωή της με όποιον πρόσφορο τρόπο επινοούσε, εκείνος στη θέση του παρατηρητή της φθοράς και του συμπαραστάτη στον πόνο, πάλευε με το μυαλό του να δώσει κάποια λογική υπόσταση στον παραλογισμό της αιφνίδιας ανατροπής των δεδομένων της ζωής. Με τον γερό οπλισμό που δίνει η ενασχόληση με το διάβασμα, η λογοτεχνία, η ποίηση, εφόδια που η αδελφή του είχε φροντίσει να δείξει την αξία τους σ’ αυτόν τον μικρότερο, έτσι όπως από νωρίς διάβαζαν ποίηση ψυχανεμιζόμενοι πως ίσως κάπου εκεί στα λίγο ή πολύ δυσνόητα των στίχων αλλά και στη δισήμαντη ή πολυσήμαντη μεταφορικότητα των λέξεων κρυβόταν μεγάλο μέρος από το νόημα αυτού του κόσμου. Την αξία αυτής της έγκαιρης επαφής θα τη σχολιάσει ο αφηγητής θεωρώντας ότι σχέση αληθινή με την ποίηση μπορεί να έχει μόνον εκείνος που στην εφηβική ηλικία

«ένιωσε σωματική αναστάτωση διαβάζοντας ένα ποίημα, κι ας μην ήταν σε θέση να κατακτήσει το νόημά του. Όσα ποιητικά βιβλία ή βιβλία περί ποιήσεως και αν διαβάσει κανείς αργότερα, αν δεν έχει νιώσει αυτή την αναστάτωση στην εφηβεία του ή στην πρώτη νεότητα, άδικα κουράζεται. Θα είναι ενδεχομένως σε θέση να αναλύει την τεχνική ενός ποιήματος, να το ταξινομεί, να το συσχετίζει με άλλα, να αποκρυπτογραφεί τις ιδέες του, αλλά ποτέ δεν θα του δοθεί να συγκινείται με το ίδιο το ποίημα, να το νιώθει σωματικά.»

Αυτή η πνευματικότητα ήταν ένας τρόπος επικοινωνίας με την αδελφή του, κερδισμένος από κοινά αναγνώσματα και συζητήσεις από τα χρόνια της εφηβείας τους. Σ’ εκείνα τα εφηβικά χρόνια θα αρχίσει να διαμορφώνει ο Σταύρος Ζουμπουλάκης και την αντίληψή του για τον χριστιανισμό, πιο μακριά από τα τυπολατρικά και τα εθιμικά και πιο κοντά στον σκεπτικισμό και την αναζήτηση της ουσίας της σχέσης με τον Θεό. Δείγμα αυτής της στάσης θα δούμε και στο παρόν αφήγημα, όπου με αφορμή την πορεία της αδελφής του προς τον θάνατο θα τοποθετηθεί απέναντι στη συνήθη καταφυγή των ανθρώπων στις θεολογικές ερμηνείες γύρω από τα μεταφυσικά πράγματα. Εκεί θα μας δώσει και την ευφυή διατύπωση:

«οι δογματικές συζητήσεις μου φαίνονται τόσο ενδιαφέρουσες όσο και οι ταξινομήσεις της εντομολογίας».

Βαθύτατα ανθρώπινο το αφήγημα, κερδίζει αμέσως τον αναγνώστη, έτσι όπως ο προβληματισμός του ξεπερνά τα τετριμμένα και αποκορυφώνεται σε ερωτήματα ουσίας, θεολογικού χαρακτήρα οπωσδήποτε αλλά τόσο κοντά σ’ αυτή την κοινή ανθρώπινη απόγνωση μπροστά στην απουσία μιας έλλογης ερμηνείας για όλο τον πόνο και την αδικία στον κόσμο. Μόνο που κι εδώ πλανάται ο άνθρωπος, όταν απαιτεί όλα να του εξηγηθούν. Η απορία θα παραμείνει, και στο σημείο αυτό θα πρέπει να δούμε ότι ο λόγος του Σταύρου Ζουμπουλάκη δίνει το λιθαράκι του στην υπόθεση αναζήτησης μιας ικανοποιητικής τοποθέτησης. Δεν είναι ο Θεός που θα συνδράμει τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος που θα πρέπει να ανακαλύψει την παρουσία του Θεού και να ενδυθεί την αγάπη του:

«ο ίδιος ο Θεός αποσύρεται από αγάπη, για να οδηγήσει τον άνθρωπο να τον αναζητήσει και να τον αγαπήσει».

Υπάρχει πιο ασφαλής δρόμος προς αυτή την αγάπη του Θεού από την αγάπη προς τον άλλο πάσχοντα άνθρωπο; Εκεί αποδεικνύεται ότι όλο αυτό, η πορεία του ανθρώπου και η φιλοσοφική του αναζήτηση δεν θα είναι παρά μια ματαιόπονη ακαδημαϊκή συζήτηση, αν δεν συναντηθεί με την οδύνη του άλλου. Αυτό βίωσε και ο αφηγητής μέσα από την εμπειρία της συμπόρευσης με την αδελφή του. Γι’ αυτό και θέλησε αμέσως μετά το τέλος της να καταγράψει σκέψεις και να τις κοινοποιήσει με τη μορφή αυτού του βιβλίου. Ο ίδιος θα πει ότι όλο αυτό ήταν

«μια καθαρτήρια αυτοθεραπευτική διαδικασία».

Ένα ξεκαθάρισμα των προσωπικών του λογαριασμών. Έτσι θα είναι. Ωστόσο, για όποιον το διαβάζει αποτελεί μια αφορμή για το δικό του ξεκαθάρισμα, για τη δική του ιεράρχηση και την προσωπική του τοποθέτηση απέναντι στις οδύνες του.

Διώνη Δημητριάδου

Η Διώνη Δημητριάδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη αλλά κατοικεί στην Αθήνα. Σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία και δίδαξε σε δημόσια λύκεια. Ασχολείται με τη συγγραφή και με την κριτική λογοτεχνίας. Βιβλία της κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Νοών». Συμμετείχε σε συλλογικές εκδόσεις (εκδόσεις Σιδέρης, Μικρές εκδόσεις, Διάνυσμα). Έχει στο διαδίκτυο το προσωπικό ιστολόγιο «Με ανοιχτά βιβλία»

(http://meanoihtavivlia.blogspot.gr/2015/10/blog-post_24.html)