«Δεν μ αρέσει να δουλεύω με ερωτεύμενους. Ίσως γιατί τους ζηλεύω -κι εγώ ο ίδιος λαχταράω να μαγευτώ. Ίσως πάλι γιατί ο έρωτας και η ψυχοθεραπεία είναι μεταξύ τους ασύμβατα. Ο καλός θεραπευτής πολεμάει το σκοτάδι και ζητάει το φως, ενώ ο έρωτας συντηρείται από το μυστήριο και καταρρέει μόλις αρχίσεις να τον εξετάζεις σχολαστικά. Κι εγώ σιχαίνομαι να γίνομαι ο δήμιος του έρωτα».
Το σκοτάδι του έρωτα, ωστόσο, που τυφλώνει την ψυχή και τον νου οδηγεί στο φως της ευτυχίας και της ηδονής. Δεν υπάρχει ερωτευμένος που να μην βυθίστηκε σε μια ηθελημένη κατάσταση ύπνωσης από την οποία ξύπνησε μόλις τον εγκατέλειψε ο φτερωτός θεός. Τότε βλέπεις πραγματικά κάποιον/α δίπλα σου και αναρωτιέσαι πότε μπήκε στην ζωή σου αυτός ο άγνωστος και αρχίζεις πραγματικά να γνωρίζεις τον άνθρωπο που μοιράζεσαι την βιοφιλοσοφία σου στην καθημερινότητα. Τότε πολλοί έντρομοι τρέχουν να βρουν το επόμενο αντικείμενο του πόθου μην αντέχοντας την αλήθεια της θνητότητας και της περατότητας. Οι πιο μυαλωμένοι ανακαλύπτουν τον άνθρωπο που κοιμάται δίπλα τους χωρίς να περιμένουν να γίνει ένα θαύμα και να μεταμορφωθεί σε ιππότη ή πριγκίπισσα του παραμυθιού.
Τέλος καλό στα παραμύθια διηγούνται οι γιαγιάδες και οι παππούδες και τέλος καλύτερο φτιάχνουν όσοι αποδέχονται την αλήθεια χωρίς να ξορκίζουν τις ασχήμειες της. Συγνώμη Irvin αλλά μετά από τόση ψυχανάλυση θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι ο καναπές δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα έπιπλο αλλά εσύ το κάνεις να μοιάζει με μαγικό χαλί όταν θελήσεις και να το κάνεις ξανά έπιπλο όταν βαρεθείς να πετάς στους αιθέρες.
Και τώρα αναλυτές όλου του κόσμου σβήστε το φως διότι βυθιζόμαστε στο ευεργετικό σκοτάδι του έρωτα, εάν θέλετε ελάτε κι εσείς. Δεν θα πάθετε παρά μονάχα όσα φοβόσαστε!
Νότα Χρυσίνα
