Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σταυρούλα Γάτσου.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σταυρούλα Γάτσου.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

Σταυρούλα Γάτσου.

νανούρισμα





‘Ελα ύπνε και πάρε το, και μοσχοβόλησέ το.

Ολονυχτίς σου στρώνω πέταλα. Ολημερίς σε θρέφω.


Λαλούν τα αηδόνια το πρωί;
Λαλούν τα αηδόνια το πρωί;


Λίγο πριν ξημερώσει.




Το σώμα του κι εγώ






Ακουμπώ το χέρι στην πλάτη,
Όπως ο ψαράς αγγίζει χαμηλά το κουπί του,

Λιώνει στο στέρνο του η ανάσα,
Όπως ο κόσμος γλύφει το δικό του πουγκί,
Όπως ζητά το ζώο τροφή,

Το σώμα του κι εγώ συνταξιδεύουμε.




Η Κραυγή σου





Τριγυρνώ κάθε βράδυ κοντά σου



ακουμπάω την πλάτη σε δέντρα 
έξω απ’ την αυλή σου,

είναι τάχα η σκέψη πιο κοντά
η δική μου από τη δικιά σου.



Διενεργώ το αύριο
για να είμαι δική σου.

Τριγυρνώ κάθε βράδυ
νύχτα στο κορμί σου.



Γιατί ποιος ας μου πει
Τι είναι αυτές οι φωνές

Πως ακουμπά τα μέσα μου η βουή σου.

Τι είναι αυτό που φέρνει συνεχώς
στο μυαλό την μορφή σου.


Αν δεν είναι η κραυγή σου.


http://poetrybystavroulagatsou.blogspot.gr





Post-doc  

(ωδή στoν έρωτα)

κάπου ανάμεσα στους χαμένους
στους επαναστατημένους στους κυνικούς ρεαλιστές
στους αμυνόμενους στους εγωλάτρεις
στους αυτοεκτίμητους στους αφουγκραστές 
στους μονόφθαλμους Κύκλωπες στους ελεήμονες
στα συμπυκνωμένα σταγονίδια ατμού
βράζει το χώμα και στέλνει ονειρικές κραυγές

σε τεντωμένο σχοινί αιμορραγεί απόψε ο Ανθρωπος.
αιμορραγεί στα μέσα του
γιατί δεν είναι στη φύση του Ανθρώπου να υποκρίνεται
Υποφέρει

το τριαντάφυλλο μου μούδιασε
ο φακός σαν φάκα το’ πιασε και το κρατά σφιχτά
χύσου στο φως μικρέ μου Πρίγκιπα
φωτεινός πια
ακούς πως είναι να νιώθεις το κύμα;


Ο παππούς

κι αφού κουράστηκε
έκατσε λίγο πλάι σ' ένα μεγάλο βαθύ δέντρο 
καλοκαίρι
μεσ' τη δροσιά του ίσκιου του
θυμήθηκε
τις μέρες εκείνες
που όσες ήταν
εκείνες οι μέρες
μ' αυτό το φως
για κείνες τις μέρες που χαμογελούσε
χαίρεται τώρα
Να 'ταν εκείνες οι μέρες ζωή


Εκείνοι που σιωπούν

για έναν χορό λεβέντικο που χάνεται
ασφυκτικά
στη μέθη της νιότης

και πού να πάμε
λες

που θα μπορούσαμε να είχαμε πάει 
καθισμένοι έτσι και δεμένοι πισθάγκωνα

ούτε να χορέψουμε



Προδημοσίευση από την ποιητική σύνθεση «Εργαλεία πολέμου για τους αιχμάλωτους του έρωτα» που αναμένεται να κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Σαιξπηρικόν