Στὸ τέλος τῆς Λειτουργίας του Πάσχα διαβάζεται ἡ ὡραία Ὁμιλία ποὺ ἀφιερώνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στὸ Ἅγιο Πάσχα. Παραθέτουμε ἀποσπασματικὰ κάποιες φράσεις:
«…Εἴ τις ἀπὸ τῆς πρώτης ὥρας εἰργάσατο, δεχέσθω σήμερον τὸ δίκαιον ὄφλημα… εἴ τις μετὰ τὴν ἕκτην ἔφθασε, μηδὲν ἀμφιβαλλέτω, καὶ γὰρ οὐδὲν ξημιοῦται. Εἴ τις ὑστέρησεν εἰς τὴν ἐνάτην προσελθέτω μηδὲν ἐνδοιάζων. Εἴ τις εἰς μόνην ἔφθασε τὴν ἑνδεκάτην, μὴ φοβηθῆ τὴν βραδύτητα. Φιλότιμος γὰρ ὤνν ὁ Δεσπότης, δέχεται τὸν ἔσχατον καθάπερ καὶ τὸν πρῶτον… εἰσέλθετε πάντες εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου ἡμῶν… ἐγκρατεῖς καὶ ράθυμοι τὴν ἡμέραν τιμήσατε, νηστεύσαντες καὶ μὴ νηστεύσαντες, εὐφράνθητε σήμερον… πάντες ἀπολαύσατε τοῦ συμποσίου τῆς πίστεως… Μηδεὶς ὀδυρέσθω πταίσματα, συγγνώμη γὰρ ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε…»
Ο θεός δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους, σύμφωνα με τα λόγια του Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Ζητάει να ευφρανθούν όλοι με το αναστάσιμο μήνυμα. Δεν αναστήθηκε για τους εκλεκτούς αλλά για όλους. Ο άνθρωπος προετοιμάζει τον εαυτό του να δεχθεί την αγάπη σύμφωνα με τις δικές του δυνάμεις στον βαθμό που μπορεί να υποτάξει την βούλησή του σε μια άσκηση συμμετοχής στην απόλαυση της πανανθρώπινης χαράς. Η Ανάσταση απευθύνεται σε ολόκληρη τη δημιουργία. Κάθε πλάσμα γίνεται δέκτης του αναστάσιμου μηνύματος. Τόσο η φύση η εξωτερική όσο και η εσωτερική μπορούν να αναστηθούν. Το θείο δράμα είναι μια γνωστική πορεία προς την αυτογνωσία. Τίποτα δεν μπορεί να κατορθωθεί εάν δεν υπάρξει μια προετοιμασία προς αυτό. Η προετοιμασία αυτή μπορεί να είναι επώδυνη αλλά οδηγεί σε μια πλήρωση που δεν είναι μόνο ατομική. Κάθε Ανάσταση είναι η Ανάσταση όλων μας.
Νότα Χρυσίνα
