" Μουσική και Μυσταγωγία της Ανοίξεως "

Η ανθρωπότητα έχει σημαδευτεί από την μυσταγωγία της Ανοίξεως. Όλη η Φύση, φαίνεται να συμμετέχει σε ένα δρώμενο το οποίο ο άνθρωπος, αν και μέρος του, δύναται να το παρακολουθήσει ως θεατής. Δυνάμεις, περίεργες και άλλες ενεργές, ξυπνάνε και ταλαντεύουν υπάρξεις και οντότητες οι οποίες αναγεννώνται ή πλέκονται σε ένα ερωτικό δίχτυ, γεμάτο μυρωδιές, άνθιση και ένωση με την Ουσία. 

Όποια οντότητα έχει τα βασικά μέρη της ψυχής παρασύρεται ανίκανη να αντισταθεί σε αυτή τη μύηση, με την ελπίδα της ανάστασης. Όπως μια φυγή του Μπαχ, η οποία θα μπορούσε να συνεχίζεται αιώνια, έτσι και η συνεχής αναγέννηση, σε μια χειμαρώδη ροή, γίνεται φανερή την Άνοιξη.

Είναι το θείο δράμα του θανάτου και της Ανάστασης το οποίο διαδραματίζεται  εν κρυπτώ και στο σύμπαν της μουσικής. Κάθε πράξη, κάθε αρχή μελωδίας, σηματοδοτεί τη γέννηση μιας οντότητας η εξέλιξη της οποίας συμβαίνει στον χρόνο που της έχει δοθεί. Ο θάνατος αυτής θα επέλθει όταν η έκθεσή της ολοκληρωθεί, και η σιωπή ακουστεί. Όταν αναγεννηθεί κάποια στιγμή, το εαν θα είναι η ίδια, ή κάποια που της ομοιάζει, εξαρτάται μονάχα από την ίδια την φύση της. Η εσωτερική μουσική αποδίδει το άχρονο της κάθε αναγέννησης, το οποίο, απλώς Είναι, αποφεύγοντας την κατηγοριοποίησή της σε εφήμερα μουσικά ρεύματα. 

Οι συνθέτες οι οποίοι είχαν αυτή την αποκάλυψη, ανέκαθεν αναζητούσαν τέτοιες μελωδίες τις οποίες, είτε δίνανε ατόφιες στην ανθρωπότητα, είτε τις επεξεργαζόντουσαν συμφώνα προς το ρεύμα της εποχής τους -που όμως η άχρονη φύση της βασικής ιδέας είναι ικανή να υπερισχύσει του εφήμερου ρεύματος-. Όταν ο πυρήνας πληροί τις προδιαγραφές του άχρονου, θαύματα, σαν αυτά της Ανοίξεως, δύναται να συμβούν. Ο μελωδικός σπόρος, ο οποίος φυτεύθηκε στα έγκατα του μυαλού του συνθέτη σε κάποιο χειμώνα σιγής, αρχίζει να βλασταίνει και τελικά γεννά με τις κατάλληλες διεργασίες, όταν δοθεί στους μουσικούς -με παρτιτούρα ή χωρίς-. Ο συνουσιασμός των μουσικών και της μουσικής ιδέας είναι η αρχή. Οταν συμμετάσχει και ο ακροατής, -ή αλλιώς, ο όρος του παρατηρητή κατά την κβαντική φυσική- τότε το μυστήριο τελείται. Έως ότου πέσει η Σιγή. Έως ότου ένας νέος μουσικός σπόρος φυτευθεί. 

Σωτήρης Νικόλας Κάσσος

https://snkassos.wordpress.com/

Συνθέτης 

Ο Μύθος της Αμάλθειας

Ο ευρηματικός συνθέτης Σωτήρης- Νικόλας Κάσσος διηγείται, μέσα από τις μελωδίες του, το «Μύθο της Αμάλθειας».

Ο συνθέτης Σωτήριος Νικόλας Κάσσος και το σύνολο Ιέραξ, παρουσιάζουν μουσική και αφήγηση για τον μύθο της Αμάλθειας κατά Ευρυγώνιο Θετταλό. Τα τραγούδια ερμηνεύει η υψίφωνος Εβίτα Χιώτη.

Η υπόθεση

Ο Μύθος της Αμάλθειας είναι μια συμβολική εξιστόρηση των δυνάμεων που μας κυβερνούν. Ο Έρως, το Χάος και ο Χρόνος…

Οι ήρωες μέσα από τους οποίους υφαίνεται το δράμα της δημιουργίας και της καταστροφής…

Πρωταγωνίστρια, η Αμάλθεια, ένα πλάσμα που ανήκει σε κάποιο άλλο σύμπαν.

Ο ήρωάς μας πρέπει να υποστεί μια κατάρα, αυτή της αιώνιας ζωής. Όμως, θα βιώσει το γήρας της Αμάλθειας, ως ποινή της ύβρεως για την απελευθέρωση της τελευταίας από τα δεσμά της. Με την Αμάλθεια θα είναι ερωτευμένος αιωνίως. Η ισορροπία, όμως, δεν θα έρθει ποτέ…

Μια παράσταση που μοιάζει με τα βιβλία μυθολογίας που διαβάζαμε μικροί αλλά και με αρχαία τραγωδία.

Αυτή την εμπνευσμένη ιστορία, λοιπόν, με τον έντονο συμβολισμό «ντύνει» μελωδικά ο συνθέτης. Ο ίδιος σημειώνει: «Η μουσική αντικατοπτρίζει προσωπικές στιγμές των ηρώων. Οι στίχοι πηγάζουν από τις σκέψεις, από τους εσωτερικούς διαλόγους και τα πάθη των πρωταγωνιστών. Ο συμβολισμός του κειμένου διατηρείται στις μελωδίες, οι οποίες θα μπορούσαν από μόνες τους να ανήκουν σε γρηγοριανό ύμνο, με την ενορχήστρωση ωστόσο να ακολουθεί σύγχρονο ύφος».

Πηγή: http://www.vassosotiriou.gr/sotiris-nikolas-kassos/

Σύνολο Ιέραξ:

Πιάνο: Σοφία Ροσμαράκη

Βιολί: Ίωνας Κουρμπανάς

Τσέλο: Στέφανος Α. Γιαννόπουλος

Είσοδος: Ελεύθερη συνεισφορά

GiocondArt cafe Εθνικής Αντιστάσεως 8, Άνω Ιλίσσια

Για κρατήσεις στο 2155014291

Συνδυάζοντας εύστοχα τους ρυθμούς του χθες και του σήμερα, ο συνθέτης Σωτήρης-Νικόλας Κάσσος παρουσιάζει το «Μύθο της Αμάλθειας», μια ιστορία με έντονο συμβολισμό και πινελιές ρομαντισμού.

Συμμετέχουν: (πιάνο) Σοφία Ροσμαράκη, (βιολί) Ίωνας Κουρμπανάς, (τσέλο) Στέφανος Α. Γιαννόπουλος, (σύνθεση, αφήγηση) Σωτήρης Νικόλας Κάσσος, (ερμηνεία) Εβίτα Χιώτ.

Ώρα: 20:30

Ημερομηνίες: 

06/04/2016

Οι έννοιες του νοήματος στο λόγο και στη μουσική (Μέρος Α’)

γράφει ο Σωτήρης Νικόλας Κάσσος*

Σε προηγούμενα άρθρα παρουσιάστηκε η σχέση μεταξύ του λόγου και της μουσικής. Αυτή η σχέση προσεγγίστηκε μέσω της σύγκρισης των μηχανικών που διέπουν τα δύο αυτά αντικείμενα.

Παρόλα αυτά, το ίδιο ερώτημα, “Ο λόγος γέννησε τη μουσική ή το αντίστροφο?” μπορεί να απαντηθεί μέσω ενός πιο φιλοσοφικού τρόπου. Πριν όμως γίνει η σύγκριση θα πρέπει να γίνει μια προεργασία η οποία αφορά το νόημα στην μουσική. Εμπεριέχεται νόημα στην μουσική ή όχι? Η φευγαλέα απάντηση σε αυτό το ερώτημα απασχόλησε αρκετά μέσα στα χρόνια. Είναι η μουσική ικανή να μεταφέρει μήνυμα;

---

Γενική παραδοχή είναι το πως ο λόγος μπορεί να μεταφέρει ένα μήνυμα σε διαφορετικούς ανθρώπους και όλοι να είναι δυνατό να αναληφθούν κάτι διαφορετικό. Το ίδιο είναι δυνατό να γίνει και με την μουσική. Όσο πιο περίπλοκο είναι ένα μουσικό κομμάτι, τόσο πιο δύσκολη γίνεται η αποσαφήνιση του νοήματός του από τον ακροατή. Είναι επίσης δυνατό, κάποιος συνθέτης να συμμερίζεται τις απόψεις του Στραβίνσκι και να μην επιθυμεί η μουσική του να μεταφέρει κάποιο νόημα, αλλά παρόλα αυτά ο ακροατής να χαρακτηρίσει την μουσική του ως συναισθηματική.

---

Είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης το να προσπαθούμε να αποδώσουμε νόημα ασχέτως από το μήνυμα; Και αν είναι έτσι, είναι πιθανό πως υποσυνείδητα ο δημιουργός πάντα δίνει και επικοινωνεί ένα νόημα μέσω του έργου του ακόμη και αν οι προθέσεις του δεν είναι αυτές.

Είναι γεγονός πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξεφύγει κανείς από την ανθρώπινη φύση του και τις ανάγκες που αυτή δημιουργεί. Κάθε άνθρωπος διαμορφώνει όχι μόνο την προσωπικότητά του μα και όλο του το είναι μέσω των εμπειριών του με τον πιο άμεσο τρόπο. Είναι δυνατό για κάποιον να συνδέσει το κυανό χρώμα με τη ζέστη ή το ερυθρό με το κρύο; Καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής μας, βιώνουμε την στατικότητα των φυσικών νόμων οι οποίοι διαμορφώνουν την αντίληψή μας με τέτοιο τρόπο που είναι αδύνατο το να μη συσχετίσουμε το ερυθρό με τη ζέστη, αφού στη φύση το ερυθρό αντιστοιχεί σε θερμικά κύματα.  Είναι δυνατό να παρακάμψουμε το γεγονός πως μια συγχορδία μείζονος τριάδας ακούγεται μείζονα; Ακόμη και ο Στραβίνσκι παραδέχεται πως όχι, όμως επιμένει πως αυτή η τριάδα δεν “ακούγεται” απαραίτητα “χαρούμενα”.

---

συγγραφέας: Σ. Ν. Κάσσος

Παρουσιάζω σαν παράδειγμα, ένα γνωστό μουσικό κομμάτι το οποίο θεωρητικά δεν περιέχει κάποιο μήνυμα:

* Ο Σωτήρης Νικόλας Κάσσος γεννήθηκε στην Καρδίτσα (Ελλάδα) το 1989. Σήμερα φοιτά στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Ε.Μ.Π.) στην Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών.

https://snkassos.wordpress.com/articles/